Stofzuigen in de EU. Nu nog een 2500 Watt zuiger voor 46 cent per Watt.

 

 

“Wij hebben een fout gemaakt“, citeert de Franfurter Allgemeine Zeitung europarlementariër Heide Rühle van de Groenen in het Europese Parlement, “wij hadden de Europese Commissie moeten verplichten hun werklijst ter afstemming aan ons af te geven.” De controle op de Ecodesign Richtlijn heeft het Europese Parlement en de Europese Ministerraad namelijk in goed vertrouwen teruggegeven aan de Europese Commissie.

Meer dan veertig consumenten produkten staan op het lijstje. Boilers, koel- en diepvrieskasten, bakovens, electromotoren, douchekoppen, pompen, ventilatoren, laadapparatuur; de ene na de andere gaan opduiken in de Staatscourant van de EU. Vier dagen voor de Europese verkiezingen is de beslissing over de minimumeisen aan transformatoren gevallen en werd beslist dat na een auto ongeluk -dieven opgepast!- automatisch de lokatie aan hulpdiensten moet worden doorgegeven. Over de peperdure nieuwe halogeen en LED verlichting, kwikzilvergehalte, de afvalverwerking, electrisch aangedreven voertuigen, die weer herrie moeten maken, even niet geschreven.

Stofzuigers staan nr. 17 op deze lijst. Sinds 2007 werd aan de stofzuigerrichtlijnen gewerkt. Dat is lang, volgens de voortvarende Europese Commissie, normaal duurt het vier tot vier en een half jaar jaar, maar om de juiste formule te vinden voor zuigkracht en techniek in relatie tot het aantal Watt, was lastig. Over oorverdovende collaterale herrie die deze dingen kunnen maken, is niets terug te vinden in de Richtlijn.

Sla alsnog zelf je slag met deze Real Deal nu het nog kan om te voorkomen dat je proefkonijn wordt voor de ‘geluksbereiders’ in Brussel en Straatsburg, want de slag om het territorium voor een nieuwe generatie stofzuigers is gestreden.

Vanaf september 2014 mogen alleen nog stofzuigers van maximaal 1600 Watt worden verkocht. Vervolgens is er geen keus en moet vanaf 2017 met nieuw gekochte stofzuigers van 900 Watt worden gezogen, die echt niet op de markt komen tegen voordeelprijsjes. Analoog aan de Brusselse Watt regulering zou dit dan een voordeelprijs opleveren van €19,80, incusief Belasting Toegevoegde Waarde.

Hoogst onwaarschijnlijk, zo’n voordeelprijs, want aan comprommissen uit de Brusselse empirische koker hangen nu eenmaal garantieloze prijskaartjes. die niet verder reiken dan de Brusselse Staatscourant. Daarop kan men in deze papierwinkel stof innemen met een slimmere 900 Watt klop-, pulk- en zuigtechniek, die hetzelfde resultaat oplevert als een 2500 Watt zuiger. Anders was men hier toch niet aan begonnen?

Rest nog één vraag, waar is de transparante proof in the sucking of the dirt door zo’n Brussels blauw wonder te vinden?

 

 

Advertentie

Jean-Claude Juncker 1998, gesjoemel met het Verdrag van Maastricht.

 

De euro moest nog geboren worden, de ECB nog opgericht worden, reeds begon het gesjoemel met de bepalingen van het Verdrag van Maastricht. Hoofdrolspelers zijn Juncker, Chirac, Kohl en de toenmalige President van de Europese Commissie, Santer. Met een bijrol voor Duisenberg en Trichet, de eersten en tweede President van de ECB, waar er eigenlijk over de zittingsperioden van Duisenberg en Trichet maar één President van de ECB had mogen zijn.

Volgens het Verdrag van Maastricht wordt de President van de Europese Centrale Bank, die over de stabiliteit van de euro moet waken, voor een periode van acht jaar benoemd. Deze regeling moet voorkomen dat de President van de ECB onder politieke politiek druk wordt gezet, derhalve de onafhankelijkheid van de ECB kan waarborgen…

Nog voordat de ECB überhaupt is opgericht, verzint Juncker een truc om in de komende acht jaar stuivertje te wisselen tussen Duisenberg en Trichet om een potentieel conflict tussen Frankrijk en Duitsland te voorkomen. Er wordt een bepaling opgenomen dat de leeftijdsgrens maximaal 67 jaar mag zijn. Duisenberg treedt na  vier jaar op 67-jarige leeftijd af, de Fransman Trichet volgt hem vervolgens op.

Tevens werd de huidige kandidaat voor het voorzitterschap van het Europees Parlement, lijsttrekker Jean-Claude Juncker, destijds gevraagd om President van de Europese Commissie te worden. Hij weigerde. Hij wilde premier van Luxemburg blijven, dat hem het recht gaf op een zetel in de Europese Raad, de wetgever van de EU;  “Daar kan ik vrijer bewegen“.

Jean-Claude Juncker, nmmmer op z’n mondje gevallen, tijdens een vraaggesprek in de Frankfurter Allgemeine, 20 mei 2014, op de vraag wat hij al eerste gaat doen, indien hij de functie van Barosso overneemt, welke Juncker in 1998 weigerde: “eerst maar eens slapen.”

Klik hier hoe Juncker een elegante oplossing vond voor de benoemingen van Duisenberg en Trichet en een conflict  voorkwam tussen Duitsland en Frankrijk omdat de ECB in Duitsland werd gevestigd, in ruil waarvoor Frankrijk Trichet aan het roer van de ECB wilde.

-o-o-o-

 

Europa, quo vadis?

Het Europees Parlement kan in relatie tot de EU worden vergeleken met de centrale ondernemingsraad van een multinationale onderneming.

Het Europees Parlement is ook na de herformulering van Artikel 14.2 in het Verdrag van Lissabon en zoals de formulering in Artikel 10.1 duidelijk maakt,  geen representatief orgaan van één soeverein Europees Volk.

Dit spitst zich toe op het feit dat dat de samenstelling van het aantal toegewezen parlementszetels aan een lidstaat uitsluitend een afspiegeling is van de politieke verhoudingen in lidstaten en het aantal zetels per lidstaat wordt vastgesteld op basis van het aantal inwoners van deze lidstaat met een minimum van zes zetels voor kleine lidstaten.

Kortom, de aanspraak, dat het Europees Parlement een democratische geligitimeerde volksvertegenwoordiging is op Europees niveau, struikelt simpelweg op het feit dat er geen sprake is van één Europees volk. Misschien mag dat in de verre toekomst anders zijn, is, maar nu is de EU een gemeenschap van verschillende volkeren, die per land worden weerspiegeld in het Europees Parlement.

De EU is een verbond van staten, geen Europese Bondstaat. Parlementen van de lidstaten kunnen weliswaar autonomie aan dit verbond overdragen, maar zij zijn de soevereine eigenaren van het Verdrag van Lissabon, niet het Europese Parlement. In het bedrijfsleven  zou men de rol van het Europees Parlement in relatie tot de EU kunnen vergelijken met de Ondernemingsraad van een multinationale onderneming.

Politieke processen in de Brusselse Republiek. 

Ondertussen is het inmiddels zover gekomen, dat noch het Europees Parlement, noch souvereine parlementen van lidstaten de soevereine macht bezitten op tal van terreinen wetgeving te maken, deze goed of af te keuren en politiek beleid van dit verbond te sturen ondanks dat nationale parlementen eigenaren zijn van het Verdrag van Lissabon. Lees hier hoe lijsttrekker Jean-Claude Juncker reeds in 1999 dit paradoxale beleid verwoordde in Der Spiegel.

Wat gebeurt, indien  souvereine parlementen niet kunnen ingrijpen?  Hoe werken deze politieke mechanismen?

 Vóór de invoering van het eurosysteem, was er de Economische Monetaire Unie, waar deelnemende staten konden of moesten uitstappen, indien bijvoorbeeld betalingsplichten door staten en banken niet konden worden nagekomen.

Met het Verdrag van Maastricht en de invoering van de euro werd de geldpolitiek echter naar Europees niveau getild. Tegelijkertijd werd fiscaal beleid met boeteclausules ingevoerd vanuit Brussel, waarbij nationale parlementen het nakijken kregen.

Uittreden werd min of meer onmogelijk gemaakt, hoewel  afkopen door lidstaten van staatsschulden oorspronkelijk nog was uitgesloten, zoals in het EMU. In het kielzog van Lehmann Brothers en de eurocrisis, transformeerde vervolgens het centrale monetaire eurosysteem (ECB) om politieke redenen naar een schuldvereffeningssysteem (Brussel) voor staten en banken.

Met als gevolg dat een zuivere scheiding van geldpolitiek (ECB) en fiscale politiek (Brussel) dankzij deze politieke mechanismen niet meer mogelijk is. De souvereine monetaire geldpolitiek op Europees niveau is links en rechts ingehaald door ondemocratisch vastgesteld fiscaal beleid dat evenwel op lidstaat niveau wordt uitgevoerd en aangepast naar gelang de omstandigheden en politieke haalbaarheid. De ECB kocht tijd zodat politieke mechanismen hun werk konden doen.

Politici, die oppervlakkig verstand van monetaire geldpolitiek hebben, verwijten nu critici ‘euro-scepticisme’ of zelfs vijandelijkheid jegens Brussel, maar gaan volledig voorbij aan het gebrek aan democratische legitimatie van dit beleid dankzij de mogelijkheden van het Verdrag van Lissabon, waarvan nationale parlementen de souvereine eigenaren zijn.

Een parallel betoog kan worden opgezet voor het buitenlandse politieke beleid van de EU en het Transatlantisch Trade and Investment Partnership (TTIP).

Verkiezingen! Maar wat daarna?

Zo vlak voor de Europese verkiezingen zou iedereen eens kunnen nadenken over de politieke rangorde en politieke verhoudingen onder het Verdrag van Lissabon en wat dit betekent voor politieke discipline en politieke ethiek in de EU, voor het eurosysteem en uiteindelijk voor de verschillende volkeren in Europa. En daarbij vooral niet het Transatlantisch Trade  and Investment Partnership (TTIP) vergeten in deze overwegingen mee te nemen.

Besef dan dat onder de huidige Grondwet van het Europese Project – het Verdrag van Lissabon –  een ‘én-én’ Éuropees politiek beleid soevereine volksdemocratie is uitgesloten en nog steeds soevereine nationale parlementen op tal van gebieden op subtiele politieke wijze buitenspel worden gezet.

Het zou rampzalig zijn wanneer democratie nog verder wordt wordt opgeofferd terwille van de redding van de euro, staten, banken en de eenwording van Europa.

Ergo Europa, quo vadis?

Politici, food for thought… Redt Gelderse Rookworst voor Nederland!

 

Beste volksvertegenwoordigers, gratis food for thought! Gelderse Rookworst biedt u tijdens de Europese verkiezingen alsnog een unieke kans om nieuwe kiezers voor ‘Europa’ te winnen! Speciaal voor Diederik, Henk en Mark Mark in Den Haag, Gelderse Rookworst zal kiezers meer aanspreken dan in forti hun spaargeld voor de oude dag in een verkapt nationaal neo-Zilvervlootprogramma steken. Of wordt dit fonds ook met een deel van de gasopbrengsten gevuld, zoals Noorwegen doet? Eurobonds à la Hollandaise?

Vele politici in de Europese Unie maken slim gebruik van Europese wetgeving om traditionele recepten uit hun lidstaat of regio te beschermen. Fransen, Italianen, Duitsers, Spanjaarden staan vooraan in de rij. Pizza Napoletano uit het land van Beppo Grillo, bier en broodsoorten uit het land van goedkope benzine, smeuige kaas uit het land van Marianne en Spaanse Serrano ham uit Sombreroland, dat Nederland nota bene beconcurreert met kascultuur.

Overal bedreigen vervalsingen de Nederlandse eetcultuur. Rookworst vormt daarop geen uitzondering. Daarom mag voorgekookte Gelderse Rookworst uitsluitend nog zo heten als deze uit Gelderland komt. Zoals de originele met bacteria -die anderen voor een geurig aroma houden- gevulde Franse romige, uit rauwe melk in-no-time geproduceerde kaas, welke reeds menige familie velde; de naar zweetsokken ruikende Camembert de Normandie uit Frankrijk.

Frau Antje en Zeeuws Meisje genieten toch ook bescherming onder de paraplu van Europese patentwetgeving?

Schande, o grote, grote schade, Gelderse Rookworst wordt reeds onder “Bologna worst” geclassificeerd. Met de komst van het Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) kunnen Amerikanen straks rechten ontlenen aan wat Nederlandse emigranten -“Duutch emigrants”- eens naar Pennsylvania brachten, de Lebanon Bologna worst.

Men wil er niet aan denken, Gelderse Rookworst – Made in the USA. Maar binnen de duistere organen van de World Trading Organisation wordt daar tot in het oneindige over herkauwd met onzekere uitkomst. Karel de Gucht heeft ondertussen wel iets anders te verhapstukken met de Amerikanen en weerbarstige NGO’s. Sla dus uw electorale slag!

U, politici, moeten toch als besten op uw klompen kunnen aanvoelen, dat Nederland niet achter mag blijven nadat een aanvraag voor plaatsing van het unieke Sinterklaasfeest op de Culturele Wereld Erfgoedlijst van de United Nations Organisation dankzij iemand uit Montego Bay hopeloos is gestrand. Bovendien, dankzij sponsoring van de Koninklijke Nederlandse Schaats Bond en de unieke Elfstedentocht verwierf Gelderse Rookworst welhaast zelfs een koninklijk tintje.

Beste Nederlandse politici, maak jullie daarom gezamenlijk en eensgezind sterk voor Gelderse Rookworst in Brussel en Straatsburg! De veelzijdige Europese dis van eenheid in verscheidenheid heeft niets te maken met gepaste bescheidenheid van een kleine partner, die ook haar weg kan vinden tussen grootmachten zodra harde, peperdure noten werden en worden gekraakt.

U weet tenminste hoe wetten in elkaar worden gedraaid en hun weg naar burgers vinden. Andere specialisten willen dit graag met originele Gelderse Rookworst doen!

Doe uw kiezers een tastbaar plezier, met polderen hebt u ervaring, worstel u eensgezind door het labyrinth van het EPM (Europees Polder Model) om Gelderse Rookworst de trotse plaats te geven die zij verdient. Niet alleen op het legislatieve bordje van de nieuwe Europese Commissie en het nieuw gekozen Europese Parlement, maar uiteindelijk ook op de borden met zuurkoolstamppot, onder andere geserveerd in alle kantines en restaurants in Europa en tijdens Europese topbesprekingen in Brussel, Frankfurt, Luxemburg en Straatsburg.

Nederland zal u eeuwig dankbaar zijn! Bedenk daarbij dat Europese kiezers nauwelijks twee gewichtige besluiten kunnen noemen, die in de afgelopen vijf jaar door het Europees Parlement zijn genomen en vele Europeanen de Europese verkiezing een worst zal zijn. Met Gelderse Rookworst komt de cognitieve associatie met ‘Europa’ een stap naderbij. Ook politieke liefde gaat door de maag!

 -o-o-o-

Plaatje: Wiki commons.

 

 

 

 

Lief Dagboek (13) Volkskrant

 

 − Billy, wat een zooitje!

♥  Hoezo, schat? Ik heb net het huis opgeruimd en gesopt.

− Niet hier, in Oekraïne, een revolutie, installeren ze een interim-kabinet met 449 zetels.

♥ Jij bent gek, schoonheid, tegenwoordig wordt van alles beweerd. Ga eens een kwaliteitskrant lezen.

 

 

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/30323/Onrust-in-Oekraine/article/detail/3652146/2014/05/09/Hoe-de-crisis-in-Oekraine-is-doorspekt-met-nazi-retoriek.dhtml