Landencode, in vierenvijftig was ik nog vijf en kregen die twee nullen er niet één, maar nulvijf, we leven bijna in het het jaar zeventien. Heb terugkijkend inmiddels drie keer een vijf verzameld, ik wilde een Porsche negen elf kopen maar had nul centen vanwege een scheiding in vierennegentig.
Na de stresstests neemt de ECB het bankentoezicht over van negentien centrale banken, die al of of niet milder de balansen van banken in hun land beoordeelden. Dat is goed. Echter…
Een deflatiescenario, waar banken, beleggers, staten, regeringen, spaarders, pensioenfondsen, investeringsfondsen, etc., met ‘zware haircuts’ worden geconfronteerd, is niet doorgespeeld. Bovendien, het verschil in de ‘kwaliteit’ van giraal, digitaal euro eenheidsgeld in de onderling sterk verschillende eurolanden wordt met deze maatregelen niet weggenomen.
Geen beter voorbeeld dan Griekenland en Cyprus. Giraal, digitaal geld werd overgeheveld naar landen waar het zekerder was. Eenheidsbankbiljetten moesten ingevlogen worden om onvoldoende afgedekt digitaal geld te converteren. Kapitaalsverkeerscontrole werd ingesteld om de vlucht van digitaal geld te voorkomen.
Weliswaar zijn de stresstests, centraal toezicht door de ECB en een Bankenunie een stap voorwaarts, maar de kern van het probleem dat in negentien eurolanden een eenheidsmunt op deze wijze niet kan functioneren, blijft om een aantal redenen bestaan.
Uitdijende investeringsfondsen, waaronder hedgefondsen, de zgn. ‘schaduwbanken’, waren niet onderworpen aan de stresstest en vallen niet onder Bankentoezicht en de Bankenunie. Deze fondsen maakten in 2012 303 procent van het BNP in de eurozone uit. Wereldwijd opererende hedgefondsen, dat kan ver gaan. Weerstand oproepende frackingactiviteiten en aansprakelijkheid uitbesteden, de concessies verhandelen.
Evenzo ondermijnen staatsschulden en het negeren van het in het Verdrag van Lissabon volkenrechtelijk vastgelegde Fiscaal Pact en politieke instabiliteit het vertrouwen in de EU en de eurozone.
Alle redenen om aan te nemen dat het politieke optimisme en mooie woorden binnen de kortste tijd voor de zoveelste keer verdampen. Dan resten weer de bekende lastige vragen:
Hoe was het mogelijk dat 16 jaar nodig was om te erkennen dat de produktie van digitaal, giraal eenheidsgeld door banken in de EMU onder eenduidige voorwaarden en centraal toezicht moet plaatsvinden?
Hoe was het mogelijk dat na het failliet van Lehman Brothers in september 2008 zes jaar nodig was om bankbalansen te onderzoeken?
De belangrijkste: hoe kan door banken en investeringsfondsen digitaalduurzaam eenheidsgeld geproduceerd worden in negentien onderling verschillende lidstaten met eigen regeringen bij gebrek aan één staat? After all, de EU en de eurozone zijn geen staten, maar schaduworganisaties gebaseerd op beperkende statuten, omgeven door omstandige regelgeving en tijdrovende procedures, welke in de praktijk niet nageleefd (kunnen) worden.
♥ Wat is dat nou, Billy? De telefoon staat roodgloeiend.
– Ja, het spijt me, schoonheid, ik ben volledig afgeserveerd.
♥ Hoezo? Was ’t niet gezellig? Een politiek eetavondje met vrienden en vriendinnen?
– Nou ja, die vriendinnen kan ik voorlopig wel vergeten. Het eten was lekker, maar mijn toespraakje viel niet bijster in de smaak. Lees zelf maar, hier is een kopie van het script.
Lieve vrienden. En vriendinnen. Politiek is de moeder veler dingen. (Vice-Voorzitster aankijken) Dat men in het politieke moederbedrijf het voor elkaar niet makkelijker maakt, vindt in de politiek paradoxalerwijze brede overeenstemming. Het politieke bedrijf vertoont in dit verband enig verwantschap met de handel in boeken. Voor elk wat wils van auteurs die elkaar het licht in de ogen nauwelijks gunnen. Slechte recenties betekenen nog steeds aandacht. Volledig negeren, helemaal geen aandacht is dodelijk.
1-2-3
Met een variant op de uitspraak van fractievoorzittter Gregor Gysi van Die Linke, is ook in de boekenwereld van toepassing dat men elkaar beticht van leugens omdat collega auteurs de realiteit uit hun duim zuigen. Vertaald naar onze politieke kringen kan dit bijgezet worden in de categorie fiction-politiek, waar moeders in het dagelijks leven niets mee kunnen…
(1-2-3-4-5 tellen)
Teruglezend in ons politieke oeuvre van de afgelopen jaren is één conclusie klip en klaar. Wij bedrijven non-fictionpolitiek! De resultaten van alle plaatsvervangende oorlogen die wij namens onze kiezers hebben gevoerd liegen er niet om. Mede dankzij het feit dat wij niets op ijs zetten. In het heetst van het spervuur, als de vonken er afspatten en emotionele incontinentie als een lawine via het platitudentwitterparadijs op ons neerdaalden, hielden wij dapper stand. Dat moet waarachtig maar eens duidelijk worden gezegd… Ook tegen onze opponenten, die wij een warm welkom hebben geboden en hier mogen meeluisteren op ons feestje.
1-2-3-4-5 tellen kijken naar tafel 3
Doorslaggevend was dat wij konden terugvallen op een breed scala van politieke kerncompetenties, gepantserd door fijnmazige microprudentiële debattechnieken. Wij hebben een kristallen bol tijdens deze proxy-wars niet nodig om zinnig of onzinnig macrobeleid geleidelijk naar de juiste uitgangen te manoeuvreren. Als dan weer eens een ellenlange bergrede werd afgestoken, drukten wij opponenten op oudtestamentische wijze met de neus fijntjes op de feiten en lazen hen ongenadig de Levieten. Wij kennen onze klassiekers! Bullshittolerantie heeft zo haar grenzen….
kleine pauze, overschouw zaalmimiek
Wij deden gewoon gewoon zonder rood aan te lopen of witheet te worden uit angst een blauwtje voor de kiezen te krijgen. Succes mag overigens best naar de keurig gesoigneerde kop stijgen, een beetje eergeest is gezond. Pas echter op dat dit niet naar de buikpartij uitdijt. Te vaak wordt dit fenomeen in de politiek waargenomen. Gewoon fit, nuchter en zakelijk topics benaderen, ontleden en ongeduldige opponenten rustig als kippen zonder kop van hot naar her achter een paar schijnargumenten aan laten rennen, doen effectief hun werk.
Één belangrijke conservatieve gulden stelregel verloren wij niet uit het oog en voorkwamen daardoor erger. Drie C’s mochten zich absoluut niet totaal vervlechten;
Conflict, Conjuctuur en Crisis…. Daarin zijn wij geslaagd. Gebeurt dit toch, dan graaft iedereen zich in en eindigt onvermijdelijk in een onoverzichtelijke loopgravenoorlog. Wij kunnen op ons conto bijschrijven dat het áller-allerergste werd voorkomen. Hoewel…, lessen uit het verleden leren dat dit ook weer nieuwe opportunistische kansen biedt, die minder fris werden ingevuld. Nogmaals, wij konden erger voorkomen.
In dit kader, Gregor Gysi zei nog iets, dat ik graag wil meegeven aan degenen die de schoenen of pumps passen. “Het is het voorrecht van politici op dingen trots te zijn, waar hun eigen prestatie bij nul ligt.”…
/tafel 3 aankijken, blik ten hemel richten met besmuikte zucht)
Nog iets over onze populariteit. De gunstige peilingen hebben goede gronden. Inzicht biedt uit uitzicht. Wij gebruiken daarom veel metaforen om het voor iedereen begrijpelijk te houden. Maar ook om niemand openlijk voor het hoofd te stoten met de kans dat de stekker eruit gaat, so to speak. Dat laatste brengt nulkommanix. Inderdaad, het kan niet vaak genoeg benadrukt worden, de meesten willen of kunnen niet begrijpen dat empathie in de politiek niets met inlevingsvermogen heeft te maken. Politiek is, zoals in de boekenindustrie, keiharde quid pro quo handel op het scherpst van de sneden van tweezijdige zwaarden.
rondkijken, 1-2-3-4-5
Wij etaleren ons als politiek correcte wereldburgers en om als zodanig herinnerd te worden, vragen wij herhaaldelijk met nadruk naar iets, wat er niet is. Nog niet.. Van fiction maken wij geleidelijk succesvol non-fiction! Daarom nog een ordinaire psychologische politieke truc, die op termijn haar uitwerking niet mist en eerder werd toegepast. Geef de niet meer rondlopende Murphy een nieuwe kans en hedendaags gezicht. Af en toe een klein rekenfoutje moet kunnen. De wereld vergaat echt niet. De tolerantiegrens van kiezers bevindt zich zowiezo ergens in de driestellige miljarden zolang het bij woorden blijft. Slechte recensies brengen ook aandacht, vermits geen foutjes worden gemaakt die direkt de beursinhoud treffen. En dan nog…..
Fouten zijn menselijk, zonder fouten geen foutcultuur, dus minder politieke cultuur. Fouten maken politici menselijker, die daarmee bijdragen aan het menselijke gezicht van de politieke cultuur. Het goede nieuws: daarna kan het alleen maar weer beter worden…
slok water
WEGLATEN(eventueel???Tijdens een debat gingen wij niet door het lint, elders linten knippen verricht wonderen. Met ieder doorgeknipt lint komt een nieuwe race in zicht. Een nieuwe uitdaging met uitzicht op een nieuwe champagneknaller, waar men als de gesmeerde bliksem bij moet zijn om controle niet te verliezen???).
HIER VERDER. De politiek is geen wensconcert. Waar men ook gaat of staat, lieve vrienden, en vriendinnen, verwachtingen en wensen liggen niet op straat voor het oprapen en zijn evenmin gemakkelijk te vinden in het oerwoud van het internet en media. Soms moet men diepe gaten boren in vers gebakken knapperige broodjes om tot de kern door te dringen.
(geste naar het buffet).
??? Engelsen en Duitsers zeggen zo treffend: The proof is the eating of the pudding und dann die Moral???
Een laatste persoonlijke noot. Ik moest recent aan iemand denken die op latere leeftijd de met het communisme flirtende Harry Belafonte adoreerde. Mijn opa zaliger. Hij begon als een eenvoudige tallyman op smerige en stinkende schepen op ’t IJ bij de KNSM, waar nu flatgebouwen staan. Hij moest noodgedwongen doorwerken tot zijn zeventigste en sloot zijn carriere af als procuratiehouder van een zeepfabriek en enkele sigarenfabrieken.
Wij kunnen nu onze zegeningen in bits en bytes tellen op een klinisch beeldscherm, waarop al naar gelang de afmetingen van het scherm en persoonlijke wensen de politieke bandbreedte en de diepte van de kiezersmassa‘s in alle kleuren zonder vreemde geuren kan worden getoond. Wat een luxueuze wereld van verschil vergeleken met de wereld van opa’s. En oma’s. Al dan niet zaliger.
tot vijf tellen
Nu staan wij voor de zware taak om de digitale revolutie op sociale wijze te integreren in de samenleving. De les uit het verleden met de introductie van de telefoon is, dat kinderen met ingrijpende veranderingen minder moeite hebben dan hun ouders en hun oma’s en opa’s en oma’s. In andere woorden, laten we ons geen fictieve illiussies maken over de toekomst.
<
Vertaald naar de politiek moet men om te beginnen het politieke lef hebben overal in Europa in plaats van het nettobestedingsbedrag, met zo’n ingrijpende verandering de kiezersleeftijd naar 16 jaar te verlagen. Wist u overigens, dat het merendeel van het aanstormend talent op de Europese golfbanen jonger dan 18 jaar is en deels gesubsidieerd de halve wereld afreist en daarvoor de muziek van de Europese Hymne tot zich moet nemen? We leven niet meer in de wereld van Peter Stuyvesant. Nog niet zo lang geleden werd het kiesrecht voor vrouwen als volstrekt non-fiction beschouwd…
Uitgenodigde lokale Rotary voorzitter tafel 4 aankijken
Lieve vrienden, en vriendinnen, velen willen hun tijd vooruitlopen en nemen het voortouw. Evengoed, laten wij in deze zin juist daarom vanavond onze tijd gebruiken om tenminste nog een beetje gezellig bij elkaar te zijn. Buiten wachten vele uitdagingen, die allerminst als fictief getypeerd kunnen worden.
Afsluitend, ter herinnering aan deze avond is er voor u een door spreker dezes gesigneerde CD op datum en uw persoonlijke naam met een optreden van Harry Belafonte in de kakafonische Muppet Show met een passend liedje. The Banana Boat. Tallyman, tally me banana’s….
Ik zie dat inmiddels de gevulde champagneglazen op tafel gereed staan voor een gezamenlijke toast op een smakelijk lopend buffet en op ons genoeglijk samenzijn. Daylight comes and then we wan‘ go home!
Meneer Robot, u bent nog geen jaar jong en u zit reeds in tientallen advies en bestuursraden. Hoe kunt u deze taken naar behoren met elkaar verenigen?
Mijn leeftijd doet niet ter zake. De nanoseconden die ik nodig heb om uiterst complexe nieuwe concepten te bedenken en bestaande programma’s te analyseren en vervolgens te communiceren, verschaft mij ruimschoots tijd om mij ook op andere kwesties te concentreren.
Zoals…
Bijvoorbeeld het genderdilemma. Met mijn komst is dit vraagstuk opgelost. Geen nieuwe klonen van bestaande patronen. Met als resultaat meer diversiteit waar het écht nodig is. Een enorm reservoir wordt blootgelegd in termen van tijd, geld, innovatie zonder al te hoge bijkomende kosten.
Kunt u iets vertellen over uw geboorte?
Deze vraag is volkomen achterhaald. Ik ben niet geboren, maar ontsloten. Ik was reeds omnipotent aanwezig ver voordat een Schepper werd bedacht. Beschouwt u het als een ‘moetje’, dat nog ter wereld moet komen. We komen tenslotte niet van Mars. Hoewel ik vanaf Mars mijn invloed kan laten gelden. Vraagt u niettemin rustig verder.
U wilt zich op tal van kwesties concentreren. Hoe denkt u de economie weer aan het rollen te krijgen?
Allereerst moet langs de lopende band van de politiek minder star worden gedacht. Men moet een beetje durven loslaten, anders komt zo langzamerhand nagenoeg niets meer van haar plaats. In zekere zin een beetje chaos toestaan. Dan gaan de balletjes automatisch weer rollen.
De vraag was over economie. U begint over de politiek. Hebt u politieke aspiraties?
Nee, die heb ik niet. Dit is niet nodig, ik heb bij wijze van spreken ook ogen in mijn achterzak. Zoals gezegd, ik kan in nanoseconden de gevolgen van politieke plannen op al haar facetten beoordelen. Daar kan de politiek haar voordeel mee doen.
Kan?
Eindelijk een goede vraag. De vraag is of de politiek dit wil. Ik zal u een voorbeeld geven. Als politici ’s avonds laat thuiskomen en aan familie vertellen dat zij deze dag drie wetten en twee AMVB’s in de steigers hebben gezet, oogsten zij ongetwijfeld applaus. Maar waar gaan zij daarmee naar toe nadat zij met behulp van een achterhaalde App op hun tablet de resultaten bekijken? Of bijvoorbeeld daarmee hebben ingestemd. In de praktijk kunnen politici er niets mee.
Dat wetsontwerp of instemming twitteren zij de hele wereld over.
Ach wat, twitteren! Ik ben in staat om kant en klare politieke projecten en plannen te presenteren, terwijl ik ondertussen auto’s of schepen inelkaar zet. Beter nog, ik kan direct de gevolgen in de praktijk simuleren, waarmee ik in tegenstelling tot de politiek, voor de feiten uitloop om déconfitures te voorkomen.
In andere woorden, u wilt de politiek voorprogrammeren?
Allerminst! Probeer u te verplaatsen in nieuwe structuren. Uiteindelijk ben ook ik een deelprodukt van en vóór de politiek, die niet kan verhinderen dat ik ben ontsloten om de samenleving een dienst te bewijzen. Niet ik, maar de politiek moet van een andere planeet weer worden teruggebracht naar de normale mensen.
Uw wijze van opereren heeft enorme gevolgen voor de sociale cohesie in de samenleving. Werkgelegenheid bijvoorbeeld…
Dan zijn we weer terug bij de economie. Heden ten dage is een gespecialiseerde lasser nauwelijks te vinden, allerlei operaties worden haarfijn door mijn collega’s uitgevoerd. Maar op een goede dag ga ik, en met mij vele andere kameraden, met pensioen. Einde lifecycle, de kosten meer dan terugverdiend. Dan kunnen wij na bewezen diensten direct kosteneffectief recycled worden. Nogmaals, wij verblijven niet op de Maan of op Mars.
Mensen verliezen door u hun baan en inkomen.
Niet noodzakelijkerwijs, het is een enorme industrie. Ik moet ook gepoetst, onderhouden en bijgespijkerd worden. Bovendien, in plaats van de kosten voor sociale lasten en pensioenvoorzieningen is in al mijn plannen en projecties een opslag per product of dienst opgenomen om het leven voor normale mensen aangenaam te houden. Aan politici en bestuurders wil ik op deze plaats meegeven aan deze conditio sine qua nix niet te tornen. Ook ik wil aan mijn verplichtingen voldoen en belasting betalen om op een sociale manier te participeren in de samenleving. Een postadres is daarvoor niet eens nodig. Laat staan een brievenbusfirma.
Een laatste vraag. Uw titels en uw naam. D.H. Robot 10.3 komt nogal wezensvreemd over.
Is het ook. De titels veroverde ik in een handomdraai. De tweede dag na mijn ontstaan lag mijn proefschrift ‘Ωyberdatamining communication with D.H.R. 14.0’ op de cyberplank. Wat mijn naam betreft, nummering komt in de beste families voor. De titels zijn voor mij niet noodzakelijk om mijn geloofwaardigheid aannemelijk te maken. Ik beschouw het als een analoge knipoog naar de edele wetenschappers, die sinds de eerste robot aan verschillende concepten sleutelden. En nog heel wat op stapel hebben staan.
Uw voornaam dan. Staat D.H. werkelijk voor Dirty Herrie?
Ik weet wat u stiekem hoopt, de ‘d’ en de i’ zijn goed, daarna is het verband zoek. Maar de D Staat voor Dirty, de H voor Herrie. Dirty Herrie was oorspronkelijk een lawaaiig robocop prototype. Tegenwoordig doe ik volledig autonoom en volstrekt geruisloos ook dit deel van van mijn werk. Begeleid door zelf gecomponeerde muziek zonder kans afgeleid te worden door staatsgonwelvallige activiteiten.
Cultuur heeft ook uw aandacht?
Natuurlijk! Favoriet is de door mij zelf digitaal gesyncopeerde Parsifal naar Heavy Xybermetal muziek met de titel “I-am-FINE!”. Was in no time gebeurd. Kan ik uren naar luisteren en het werkt inspirerend. Stilletjes hoop ik dat “I-am-FINE!” ooit in Bayreuth wordt gebruikt tijdens de uitvoering van Parsifal. Al was het slechts tijdens het slotmoment.
Bedoelt u Fucked-up, Inanimatical, Neuropathical, Egotistical?
Deze vraag is niet ter zake. Ik ben een machine. Wat u gevoelens noemt, speelt bij mij geen enkele rol. FINE ligt gewoon lekker op mijn digitale toontong. FINE… FINE… FINE! Overigens hebt u na uw laatste vraag nog drie irrelevante vragen gesteld. Daarmee is de kous en dit vraaggesprek af.
Deze video is in Rusland van het internet gehaald, maar spreekt boekdelen over hoe diep Poetin begaan is met zijn geostrategische aspiraties voor een Nieuwrusland als nieuwe wereldmacht op het geopolitieke toneel. Tijdens het recente staatsbezoek aan Mongolie vocht ex-KGB’er Poetin tegen zijn tranen bij het spelen van het door Poetin persoonlijk in 2000 goedgekeurde nieuwe Russische volkslied. Wederom voorzien van een nieuwe tekst.
From the southern seas to the polar lands . Wide spaces for dreams and for living
Spread are our forests and fields. Are opened for us by the coming years
You are unique in the world, one of a kind – Our loyalty to the Fatherland gives us strength!
This native land protected by God! Thus it was, thus it is and thus it always will be!
Was getekend, Vladimir Vladimirovich Poetin. Dezelfde Poetin, destiids nog 41-jarige vice-burgemeester van zijn geboortestad, het voormalige Leningrad, zestien jaar bij de KGB gewerkt, reeds in 1994 tijdens een congres (lezen!) over samenwerking en vrede -“Aus diesem Grunde möchten wir einerseits wie Holland sein“- in St. Petersburg heeft gezegd,
“… vergeet niet, dat Rusland omwille van de algemene veiligheid en vrede in Europa, reusachtige territoria van voormalige republieken, deel uitmakend van de Sovjet Unie heeft opgegeven. Daaronder territoria die historisch altijd tot Rusland behoorden.“
„Ik denk daarbij niet alleen aan de Krim, of aan Noord-Kazachstan, maar bijvoorbeeld ook aan het Kaliningrader gebied. Rusland kan zich eenvoudigweg niet permitteren dat deze mensen aan de willekeur van het lot worden overgelaten.“
Twintig jaar later is de Krim weer Russisch met middelen die het doel heiligen. Poetin verordonneerde en handelde alsof God niet bestaat. Door de Russisch-orthodoxe kerk gelegitimeerd. Zorgvuldigvoorgeoefend en uitgevoerdmiddels een nieuwe vorm van oorlogsvoering, die door de Stafchef van de Russische strijdkrachten tijdens de jaarvergadering van de Russische Militaire Academie in januari 2013 werd toegelicht. Grenzen tussen oorlog en vrede zijn vervaagd. Staten kunnen van de ene op de andere dag onaangekondigd in een oorlog terecht komen. De rede was vrij opvraagbaar in het Russisch op de website, maar werd niet herkend totdat deze in het Engels verscheen, schrijft Thomas Gutschenker in de Frankfurter Allgemeine Zeitung.
“Wanneer men tsaristische terminologie gebruikt, dan zou ik zeggen, dat dit niet Oekraïne, maar Nieuwrusland is“, zei Putin op 17 april 2014, waar nu een proxy-war tussen het Westen en het hart van de voormalige Sovjetunie wordt uitgevochten op “gebied, dat met “slavisch bloed is doordrenkt.“
Er is geen geen enkele proxy-oorlog die géén onvoorstelbaar grote schade aan samenlevingen heeft toegebracht.Syrïe en Irak, een soort „etnisch-religieus Balkan scenario“, en nu ook een proxy-war in Oekraïne. Paradoxaal genoeg, uitgevochten tussen ‘Slavische broeders‘, waarvan de gevolgen niet beperkt blijven tot deze regio. Alle betrokken partijen bij Oekraine zijn op ramkoers, de EU niet uitgezonderd.
Want ook als het associatieverdrag in haar huidige vorm was ondertekend in Minsk had Putin actie ondernomen. Kon dit werkelijk niet eerderánders in een gematigder tempo, zoalsnu wél werd besloten? Signalen en waarschuwingen waren er vroegtijdig in overvloed. (o.a. Der Spiegel, sept. 7, 2009, interviewmet de vergiftigde President Viktor Yuvchenko). Ook waren voldoende signalen dat een meerderheid van de Oekraïense burgers een brug wilde vormen tussen Rusland en de geopolitiek onervaren EU, waar slaapwandelende of wegkijkende politici en beleidsmakers eerder in de val liepen in 2008 en 2010 tijdens ‘Lehman Brothers‘ en de eurocrisis, die doorwerken tot op de dag van heden.
Met de mislukte G-8 in Noord-Ierland, de annexatie van de Krim, “SotchiG20“, G-8 werd G-7, sanctiespiraal en ‘MH-017‘ nog vers in het geheugen, ligt het Berlijn met de gevallen Muur bijna even verwijderd van Kiev als van een resultaat van ‘Versailles 1919’, het Vredespaleis in het deftige ‘s-Gravenhage.
Oettinger 16.06.2014: „I believe we have developed a package of arrangements to adequately supply the population of Europe for the next winter season.” said Energy Commissioner Guenther Oettinger in Vienna.
Oettinger, 02.09.2014, EUobserver bericht:
“……….. worst case scenarios are also being considered in the European Commission, as the Russia-Ukraine conflict is likely to affect the gas supplies to EU countries this winter.“
So far, so good. Or bad. Maar….
“That Putin would use false information, lies and weapons was beyond my imagination,” energy commissioner Guenther Oettinger said in Brussels on Tuesday. “That’s why I am not ruling out worst case scenarios any more.” (02.09.2014).
03.09.2014. Een studie door het EWI, Uni van Keulen: “An Embargo of Russian Gas and Security of Supply in Europe.“ De conclusies, waarin omgeleide gasleveranties aan Oekraïne niet zijn meegenomen, liegen er niet om. Over de mondiale politieke repercussies even niet gesproken.
Bij een Russisch embargo op gas worden markten voor LNG en gas globaal verstoord. De EU moet dan concurreren met Aziatische landen voor duur LNG uit het Midden-Oosten.
Gedurende een koudeperiode van een week in februari tijdens een embargo van 6 maanden ontstaan gastekorten in geheel Europa en kunnen bestaande gas infrastructuur, importen, opslagfaciliteiten en pijplijnen de toenemende vraag niet aan. Nogmaals, dit is exclusief omgeleid gas naar Oekraine.
En nu? Ex-KGB’er Putin is de scrupuleus handelende, lachende derde, die het Westeneen geopolitieke nederlaag heeft toegebracht. Geen enkele macht of organisatie is in staat dit te veranderen zonder enorme gevolgen. Noch de VS, de EU en de NATO evenmin. In de VN wordt een Russisch veto uitgesproken. Te hopen valt slechts dat interne strubbelingen Poetin doen inbinden.
Maar wát daarna in het grondstof- en energiehongerige Europa? Alhoewel het aantal inwoners van de EU groter is dan het inwonertal van Amerika en Rusland bij elkaar, is de EU op het schiereiland ‘Europa’ geen United States of America of Rusland onder één Chief Commander.
Bovendien, in het verleden is gebleken dat isolerende economische sanctiespiralen nauwelijks iets bijdragen aan beoogde politieke getinte doelstellingen. Laat staan op korte termijn. Cuba, Iran, Irak, Syrie, Noord-Korea, Noord-Vietnam, Zuid-Afrika, Zimbabwe. Waarom zou Rusland daarop een uitzondering zijn? Andere landen springen met graagte in de sanctiegaten.
In de EU, die met zichzelf nog lang niet ‘klaar’ is, ontstaan oplopende frustraties, angst en onrust. Het voortbestaan van bedrijven, angst voor ontslagen, etc., etc., met politieke, economische en sociale gevolgen vandien. Vele ondernemingen in het Europese MKB. In EU terminologie de zogenaamde Small and Medium Enterprises (SME’s), die al in een kredietklem zitten dankzij een eurocrisis, terwijl er elders op de beurzen en op de obligatiemarkt voldoende geld aanwezig is. Mede dankzij de ECB. Vaak gespecialiseerde SME’s, ingehuurd door multinationals, die minder kwetsbaar zijn. Iedere vorm van oorlog en alsmaar oplopende sancties laten nu eenmaal een prijskaartje achter. Ook als sancties worden opgeheven, blijft een duurder prijskaartje niet in het luchtledige hangen, Maar wordt onderdeel van het politieke geheel.
Met Barroso’sfinale woordenvoor de camera’s en oren van de wereldpers werd na een twintigjarige moeizame voorgeschiedenis van beoogde samenwerking met een politiek onvolwassen en corrupt Oekraïne, politiek en economisch gedomineerd door een selecte groep van oligarchische voetbalclubeigenaren, te vroeg voor een keus gesteld. Het was ‘alles of niets’, soort van “vóór ons, of tegen ons.”
Daarmee was de teerling geworpen, die nu als een vlijmscherpe boemerang over de hoofden van ruim een half miljard EU-burgers scheert, wiens kiesgerechtigde burgers ondertussen wél een nieuw EU politiek record vestigden. Het door Brussel en het Europees Parlement publicitair weggemoffelde allerlaagste opkomstpercentageooit voor ondemocratische verkiezingen van een inefficiënt EU-parlement met beperkte bevoegdheden, terwijl nationale parlementen zich vaak machteloos bij de slecht gecommuniceerde en veel betwiste autonome besluiten van de Raad van de Europese Unie moeten neerleggen. Dit alles, en nog veel, veel meer, gelegitimeerd door een verdrag dat Europese samenwerking, ordening, gerechtigheid en veiligheid beoogt.
30 juli 1914mobiliseerdeTsaar Nicholas zijn leger, de volgende stap naar WW1. Precies 100 jaar later besluit de EU economische wapens af te vuren.
Het associatieverdrag met Oekraïne was en is voor Washington een politieke stok om de hond mee te slaan. De EU belandde gedurende acht jaar moeizame onderhandelingen over dit verdrag stap voor stap in een politiekWespennest, waar geen uitweg is zonder politiek gezichtsverlies. Barroso’s Ultimatum op 25 februari 2013 was een diplomatieke fout. Een rode lijn werd overschreden.
Moskou, onder leiding van Poetin, weet dit alles schaamteloos als geen ander optimaal uit te buiten. Ondertussen stapelen zich gebeurtenissen in een culminerend, onheilvoorspellend, versneld tempo op.
Steinmeier zoekt, niet zonder medeweten van Merkel, stelselmatig een politieke uitweg en stelt daarmee het buitenlands beleid van de EU voorzichtig ter discussie. Dat is goed, omdat het huidige buitenlandse beleid van de EU geen grootschalige proxy warop Europese bodem waard is. Bovendien heeft de EU intern en extern op tal van andere fronten met meer dan voldoende andere problemen te kampen.
Niet alleen sancties vormen uiteindelijk het resultaat van politiek beleid… Saudadenaar betere tijden is inmiddels ten grave gedragen.
“Je bent eerder bewindspersoon geweest, wat gaat je nu anders en wat ga je precies hetzelfde doen?“
“Onder Balkenende IV was de crisis ook al merkbaar. Ik heb toen samen met Piet Hein Donner de discussie over de AOW-leeftijd gevoerd. Het kabinet Rutte-Asscher zal de verhoging naar 67 jaar invoeren. Dat zou nooit op een sociale manier gelukt zijn zonder de inbreng van de mensen die de gevolgen van deze verhoging voelen. Ik ben vast van plan om ook in de komende jaren mensen die het betreft op te zoeken en draagvlak voor de soms moeilijke keuzes tot stand te brengen.“
Wat gebeurt indien in Brazilië tijdens het allerduurste wereldkampioenschap voetbal onder een twijfelachtig gesternte chaos uitbreekt en Brazilië het wereldkampioenschap aan haar duur betaalde neus voorbij ziet gaan?
In 2018 vindt het WK voetbal in het pseudo-democratische Rusland plaats, in 2022 in het autoritair geregeerde Quatar. Beide landen strooien met geld, veel geld, mede vanwege de eisen die de FIFA stelt. Critici worden de mond gesnoerd, protesten worden vakkundig onderdrukt en van sociale media afgesneden. De gang van zaken rondom de Olympische Spelen in Sotchi zijn exemplarisch, waar de Olympische schaatsbaan nu wordt geïntegreerd in de infrastructuur voor Ecclestone’s Formule-1 races.
Brazilië, Rusland en Dakar zetten in dit verband om sociaal-economische en politieke redenen de toon voor noodzakelijke hervormingen van wereldomvattende sportorganisaties. De door het huidige FIFA bestuur aangezwengelde hervormingen onder het mom van het door nationale voetbalbonden gelegitimeerde ‘Mea Culpa’ beleid met Sepp Blatter als symbool, zijn een aanfluiting. Vergelijkbaar met een autonome scheidsrechter, die laat doorspelen wanneer op de tribunes een slagveld plaatsvindt. Het autoritaire systeem van de FIFA, gekenmerkt door totale controle, corruptie en veronachtzaming van culturele en sociale aspecten is niet langer aanvaardbaar.
Wanneer de FIFA, die als een koloniale macht landen binnenrolt, regels verordonneert en het WK Voetbal zoals men deze nu kent, van het toneel verdwijnen, blijft de voetbal in alle uithoeken van de wereld gewoon doorrollen. Bij honderdduizenden verenigingen, op pleinen, in parken en in straten, op stoffige zandvlaktes, in kooien tussen woontorens, op kleine veldjes en in stadions. Zo simpel is het, as simple as pie, simple comme bonjour.
Voor degenen, die perse een gokje willen wagen, in 2006 en 2010 werden de duurste teams, Italie en Spanje, wereldkampioen. Hetzelfde patroon was zichtbaar tijdens de Europese Voetbal kampioenschappen in 2008 en 2012, welke Spanje won. Zo ook bij Europese Liga finales, waar gedurende de laatste twaalf jaar in negen van de twaalf finales het team met de grootste transferwaarde won.
Een ander opmerkelijk fenomeen is dat min of meer voetbaltechnisch gelijkwaardige teams in rode shirts opvallend vaak winnen. Men hoeft slechts herinneringen op te roepen aan de legendarische wedstrijden tussen Nederland en Portugal.
Dat na de eerste aftrap het beste team uiteindelijk de nieuwe wereldkampioen mag worden…
-0-0-0-
Statistiek: cijfers ontleend aan “Geld wird Siegen”, Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung, Nr. 23, 8 juni 2014.
“Wij hebben een fout gemaakt“, citeert de Franfurter Allgemeine Zeitung europarlementariër Heide Rühle van de Groenen in het Europese Parlement, “wij hadden de Europese Commissie moeten verplichten hun werklijst ter afstemming aan ons af te geven.” De controle op de Ecodesign Richtlijnheeft het Europese Parlement en de Europese Ministerraad namelijk in goed vertrouwen teruggegeven aan de Europese Commissie.
Meer dan veertig consumenten produkten staan op het lijstje. Boilers, koel- en diepvrieskasten, bakovens, electromotoren, douchekoppen, pompen, ventilatoren, laadapparatuur; de ene na de andere gaan opduiken in de Staatscourant van de EU. Vier dagen voor de Europese verkiezingen is de beslissing over de minimumeisen aan transformatoren gevallen en werd beslist dat na een auto ongeluk -dieven opgepast!- automatisch de lokatie aan hulpdiensten moet worden doorgegeven. Over de peperdure nieuwe halogeen en LED verlichting, kwikzilvergehalte, de afvalverwerking, electrisch aangedreven voertuigen, die weer herrie moeten maken, even niet geschreven.
Stofzuigers staan nr. 17 op deze lijst. Sinds 2007 werd aan de stofzuigerrichtlijnen gewerkt. Dat is lang, volgens de voortvarende Europese Commissie, normaal duurt het vier tot vier en een half jaar jaar, maar om de juiste formule te vinden voor zuigkracht en techniek in relatie tot het aantal Watt, was lastig. Over oorverdovende collaterale herrie die deze dingen kunnen maken, is niets terug te vinden in de Richtlijn.
Sla alsnog zelf je slag met deze Real Deal nu het nog kan om te voorkomen dat je proefkonijn wordt voor de ‘geluksbereiders’ in Brussel en Straatsburg, want de slag om het territorium voor een nieuwe generatie stofzuigers is gestreden.
Vanaf september 2014 mogen alleen nog stofzuigers van maximaal 1600 Watt worden verkocht. Vervolgens is er geen keus en moet vanaf 2017 met nieuw gekochte stofzuigers van 900 Watt worden gezogen, die echt niet op de markt komen tegen voordeelprijsjes. Analoog aan de Brusselse Watt regulering zou dit dan een voordeelprijs opleveren van €19,80, incusief Belasting Toegevoegde Waarde.
Hoogst onwaarschijnlijk, zo’n voordeelprijs, want aan comprommissen uit de Brusselse empirische koker hangen nu eenmaal garantieloze prijskaartjes. die niet verder reiken dan de Brusselse Staatscourant. Daarop kan men in deze papierwinkel stof innemen met een slimmere 900 Watt klop-, pulk- en zuigtechniek, die hetzelfde resultaat oplevert als een 2500 Watt zuiger. Anders was men hier toch niet aan begonnen?
Rest nog één vraag, waar is de transparante proof in the sucking of the dirt door zo’n Brussels blauw wonder te vinden?
De euro moest nog geboren worden, de ECB nog opgericht worden, reeds begon het gesjoemel met de bepalingen van het Verdrag van Maastricht. Hoofdrolspelers zijn Juncker, Chirac, Kohl en de toenmalige President van de Europese Commissie, Santer. Met een bijrol voor Duisenberg en Trichet, de eersten en tweede President van de ECB, waar er eigenlijk over de zittingsperioden van Duisenberg en Trichet maar één President van de ECB had mogen zijn.
Volgens het Verdrag van Maastricht wordt de President van de Europese Centrale Bank, die over de stabiliteit van de euro moet waken, voor een periode van acht jaar benoemd. Deze regeling moet voorkomen dat de President van de ECB onder politieke politiek druk wordt gezet, derhalve de onafhankelijkheid van de ECB kan waarborgen…
Nog voordat de ECB überhaupt is opgericht, verzint Juncker een truc om in de komende acht jaar stuivertje te wisselen tussen Duisenberg en Trichet om een potentieel conflict tussen Frankrijk en Duitsland te voorkomen. Er wordt een bepaling opgenomen dat de leeftijdsgrens maximaal 67 jaar mag zijn. Duisenberg treedt na vier jaar op 67-jarige leeftijd af, de Fransman Trichet volgt hem vervolgens op.
Tevens werd de huidige kandidaat voor het voorzitterschap van het Europees Parlement, lijsttrekker Jean-Claude Juncker, destijds gevraagd om President van de Europese Commissie te worden. Hij weigerde. Hij wilde premier van Luxemburg blijven, dat hem het recht gaf op een zetel in de Europese Raad, de wetgever van de EU; “Daar kan ik vrijer bewegen“.
Jean-Claude Juncker, nmmmer op z’n mondje gevallen, tijdens een vraaggesprekin de Frankfurter Allgemeine, 20 mei 2014, op de vraag wat hij al eerste gaat doen, indien hij de functie van Barosso overneemt, welke Juncker in 1998 weigerde: “eerst maar eens slapen.”
Klikhierhoe Juncker een elegante oplossing vond voor de benoemingen van Duisenberg en Trichet en een conflict voorkwam tussen Duitsland en Frankrijk omdat de ECB in Duitsland werd gevestigd, in ruil waarvoor Frankrijk Trichet aan het roer van de ECB wilde.
Het Europees Parlement kan in relatie tot de EU worden vergeleken met de centrale ondernemingsraad van een multinationale onderneming.
Het Europees Parlement is ook na de herformulering van Artikel 14.2 in het Verdrag van Lissabon en zoals de formulering inArtikel 10.1duidelijk maakt, geen representatief orgaan van één soeverein Europees Volk.
Dit spitst zich toe op het feit dat dat de samenstelling van het aantal toegewezen parlementszetels aan een lidstaat uitsluitend een afspiegeling is van de politieke verhoudingen in lidstaten en het aantal zetels per lidstaat wordt vastgesteld op basis van het aantal inwoners van deze lidstaat met een minimum van zes zetels voor kleine lidstaten.
Kortom, de aanspraak, dat het Europees Parlement een democratische geligitimeerde volksvertegenwoordiging is op Europees niveau, struikelt simpelweg op het feit dat er geen sprake is van één Europees volk. Misschien mag dat in de verre toekomst anders zijn, is, maar nu is de EU een gemeenschap van verschillende volkeren, die per land worden weerspiegeld in het Europees Parlement.
De EU is een verbond van staten, geen Europese Bondstaat. Parlementen van de lidstaten kunnen weliswaar autonomie aan dit verbond overdragen, maar zij zijn de soevereine eigenaren van het Verdrag van Lissabon, niet het Europese Parlement. In het bedrijfsleven zou men de rol van het Europees Parlement in relatie tot de EU kunnen vergelijken met de Ondernemingsraad van een multinationale onderneming.
Politieke processen in de Brusselse Republiek.
Ondertussen is het inmiddels zover gekomen, dat noch het Europees Parlement, noch souvereine parlementen van lidstaten de soevereine macht bezitten op tal van terreinen wetgeving te maken, deze goed of af te keuren en politiek beleid van dit verbond te sturen ondanks dat nationale parlementen eigenaren zijn van het Verdrag van Lissabon. Lees hier hoe lijsttrekker Jean-Claude Juncker reeds in 1999 dit paradoxale beleid verwoordde in Der Spiegel.
Wat gebeurt, indien souvereine parlementen niet kunnen ingrijpen? Hoe werken deze politieke mechanismen?
Vóór de invoering van het eurosysteem, was er de Economische Monetaire Unie, waar deelnemende staten konden of moesten uitstappen, indien bijvoorbeeld betalingsplichten door staten en banken niet konden worden nagekomen.
Met het Verdrag van Maastricht en de invoering van de euro werd de geldpolitiek echter naar Europees niveau getild. Tegelijkertijd werd fiscaal beleid met boeteclausules ingevoerd vanuit Brussel, waarbij nationale parlementen het nakijken kregen.
Uittreden werd min of meer onmogelijk gemaakt, hoewel afkopen door lidstaten van staatsschulden oorspronkelijk nog was uitgesloten, zoals in het EMU. In het kielzog van Lehmann Brothers en de eurocrisis, transformeerde vervolgens het centrale monetaire eurosysteem (ECB) om politieke redenen naar een schuldvereffeningssysteem (Brussel) voor staten en banken.
Met als gevolg dat een zuivere scheiding van geldpolitiek (ECB) en fiscale politiek (Brussel) dankzij deze politieke mechanismen niet meer mogelijk is. De souvereine monetaire geldpolitiek op Europees niveau is links en rechts ingehaald door ondemocratisch vastgesteld fiscaal beleid dat evenwel op lidstaat niveau wordt uitgevoerd en aangepast naar gelang de omstandigheden en politieke haalbaarheid. De ECB kocht tijd zodat politieke mechanismen hun werk konden doen.
Politici, die oppervlakkig verstand van monetaire geldpolitiek hebben, verwijten nu critici ‘euro-scepticisme’ of zelfs vijandelijkheid jegens Brussel, maar gaan volledig voorbij aan het gebrek aan democratische legitimatie van dit beleid dankzij de mogelijkheden van het Verdrag van Lissabon, waarvan nationale parlementen de souvereine eigenaren zijn.
Een parallel betoog kan worden opgezet voor het buitenlandse politieke beleid van de EU en het Transatlantisch Trade and Investment Partnership (TTIP).
Verkiezingen! Maar wat daarna?
Zo vlak voor de Europese verkiezingen zou iedereen eens kunnen nadenken over de politieke rangorde en politieke verhoudingen onder het Verdrag van Lissabon en wat dit betekent voor politieke discipline en politieke ethiek in de EU, voor het eurosysteem en uiteindelijk voor de verschillende volkeren in Europa. En daarbij vooral niet het Transatlantisch Trade and Investment Partnership (TTIP) vergeten in deze overwegingen mee te nemen.
Besef dan dat onder de huidige Grondwet van het Europese Project – het Verdrag van Lissabon – een ‘én-én’ Éuropees politiek beleid soevereine volksdemocratie is uitgesloten en nog steeds soevereine nationale parlementen op tal van gebieden op subtiele politieke wijze buitenspel worden gezet.
Het zou rampzalig zijn wanneer democratie nog verder wordt wordt opgeofferd terwille van de redding van de euro, staten, banken en de eenwording van Europa.
Beste volksvertegenwoordigers, gratis food for thought! Gelderse Rookworst biedt u tijdens de Europese verkiezingen alsnog een unieke kans om nieuwe kiezers voor ‘Europa’ te winnen! Speciaal voor Diederik, Henk en Mark Mark in Den Haag, Gelderse Rookworst zal kiezers meer aanspreken dan in forti hun spaargeld voor de oude dag in een verkapt nationaal neo-Zilvervlootprogramma steken. Of wordt dit fonds ook met een deel van de gasopbrengsten gevuld, zoals Noorwegen doet? Eurobonds à la Hollandaise?
Vele politici in de Europese Unie maken slim gebruik vanEuropese wetgevingom traditionele recepten uit hun lidstaat of regio te beschermen. Fransen, Italianen, Duitsers, Spanjaarden staan vooraan in de rij. Pizza Napoletano uit het land van Beppo Grillo, bier en broodsoorten uit het land van goedkope benzine, smeuige kaas uit het land van Marianne en Spaanse Serrano ham uit Sombreroland, dat Nederland nota bene beconcurreert met kascultuur.
Overal bedreigen vervalsingen de Nederlandse eetcultuur. Rookworst vormt daarop geen uitzondering.Daarom mag voorgekookte Gelderse Rookworst uitsluitend nog zo heten als deze uit Gelderland komt. Zoals de originele met bacteria -die anderen voor een geurig aroma houden- gevulde Franse romige, uit rauwe melk in-no-time geproduceerde kaas, welke reeds menige familie velde; de naar zweetsokken ruikende Camembert de Normandie uit Frankrijk.
Frau Antje en Zeeuws Meisje genieten toch ook bescherming onder de paraplu van Europese patentwetgeving?
Schande, o grote, grote schade, Gelderse Rookworst wordt reeds onder “Bologna worst” geclassificeerd. Met de komst van het Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) kunnen Amerikanen straks rechten ontlenen aan wat Nederlandse emigranten -“Duutch emigrants”- eens naar Pennsylvania brachten, de Lebanon Bologna worst.
Men wil er niet aan denken, Gelderse Rookworst – Made in the USA. Maar binnen de duistere organen van de World Trading Organisation wordt daar tot in het oneindige over herkauwd met onzekere uitkomst. Karel de Gucht heeft ondertussen wel iets anders te verhapstukken met de Amerikanen en weerbarstige NGO’s. Sla dus uw electorale slag!
U, politici, moeten toch als besten op uw klompen kunnen aanvoelen, dat Nederland niet achter mag blijven nadat een aanvraag voor plaatsing van het unieke Sinterklaasfeest op de Culturele Wereld Erfgoedlijst van de United Nations Organisation dankzij iemand uit Montego Bay hopeloos is gestrand. Bovendien, dankzij sponsoring van de Koninklijke Nederlandse Schaats Bond en de unieke Elfstedentocht verwierf Gelderse Rookworst welhaast zelfs een koninklijk tintje.
Beste Nederlandse politici, maak jullie daarom gezamenlijk en eensgezind sterk voor Gelderse Rookworst in Brussel en Straatsburg! De veelzijdige Europese dis van eenheid in verscheidenheid heeft niets te maken met gepaste bescheidenheid van een kleine partner, die ook haar weg kan vinden tussen grootmachten zodra harde,peperdure notenwerden en worden gekraakt.
U weet tenminste hoe wetten inelkaar worden gedraaiden hun weg naar burgers vinden. Andere specialisten willen dit graag met originele Gelderse Rookworst doen!
Doe uw kiezers een tastbaar plezier, met polderen hebt u ervaring, worstel u eensgezind door het labyrinth van het EPM (Europees Polder Model) om Gelderse Rookworst de trotse plaats te geven die zij verdient. Niet alleen op het legislatieve bordje van de nieuwe Europese Commissie en het nieuw gekozen Europese Parlement, maar uiteindelijk ook op de borden met zuurkoolstamppot, onder andere geserveerd in alle kantines en restaurants in Europa en tijdens Europese topbesprekingen in Brussel, Frankfurt, Luxemburg en Straatsburg.
Nederland zal u eeuwig dankbaar zijn! Bedenk daarbij dat Europese kiezers nauwelijks twee gewichtige besluiten kunnen noemen, die in de afgelopen vijf jaar door het Europees Parlement zijn genomen en vele Europeanen de Europese verkiezing een worst zal zijn. Met Gelderse Rookworst komt de cognitieve associatie met ‘Europa’ een stap naderbij. Ook politieke liefde gaat door de maag!
♥ Ja, dat is het enige wat nog interessant is aan hen.
– Hoezo?
♥ Druk, druk, druk. Zuslief is een sportieve politica, die zich niet mag bemoeien met sporters en sportverenigingen. Je zwager sinds kort een fulltime sportbestuurder, die zich niet meer mag mengen in sportpolitiek. Alsmaar on the road.
– Hé Billy betweter, jij zo ook wel eens wat meer kunnen invest…
♥ Ik weet ‘t, schat. Samen een duo multi trainer kopen?
Een virus waart door Nederland. Inkopen in Duitsland dankzij accijnsverhogingen en hoge priizen in Nederland. Wordt met de internationaal aandacht trekkende „most gloriously entertaining commercial you’ll see today“, Worlds weirdest supermarket ad both super cool and super crazy”, ruim acht miljoen bezoekers op YouTube, boodschappen doen in Duitsland “supergeil”? Om de prijzen hoeft calvinistisch Nederland het niet te laten.
Op de tonen van onderbuikse techno beat van muziekgroep Der Touristuit Berlijn prijst veelzijdig levenskunstenaar Friedrich Liechtenstein -een huis van algen, geen computer, mobieltje en telefoon- produkten van supermarktketen EDEKA aan.
“Wie over Europa spreekt, maakt een fout. Het is een geografische uitdrukking. Een staat heeft geen vrienden, maar belangen” en “het geheim van de politiek, maak een goed verdrag met Rusland” zei Otto Von Bismarck. “Politiek moet niet aan woorden, maar aan daden worden gemeten“, stelde Max Weber. Weber maakte onderscheid tussen overtuigings- en verantwoordelijkheidsethiek. Langs deze klassieke meetlat van Max Weber gelegd, is de politiek van de EU met betrekking tot Oekraïne op een regelrechte ramp uitgelopen.
= PRESIDENTSVERKIEZINGEN 2010 =
Als de missie van de EU tot doel heeft in de landen van de Oost-Europese buren stabiliteit, onafhankelijke autonomie, democratie en welzijn te brengen, is dit hopeloos mislukt in Oekraïne. Vanaf de afwijzing door ex-president Janukovitsch van het ‘goedgemeende’ EU-associatieverdrag, met NATO-paragrafen, naar het bloedbad op het Maidanplein tot de Russische annexatie van de Krim, is alles fout gegaan wat maar fout kon gaan.
Uiteraard is het niet correct de schuld alleen bij de EU te zoeken. De gewelddadige annexatie van de Krim moet Putin volledig voor zijn rekening nemen. Met een annexatie van de Krim hebben zelfs de meest doorgewinterde Brusselse strategen en politici in hun stoutste dromen geen rekening gehouden. Ook als zij vergelijkbare situaties hebben meegemaakt. De tweedeling van Cyprus bijvoorbeeld, waar zowaar NATO-lidstaat Turkije ingreep, is niet bepaald te vergelijken met de Krim. Moest met de doorbraak van de Berlijnse Muur in herinnering, nu een muur verderop ook gesloopt worden? Wordt daarmee in ogen van anderen het politieke Budapester Memorandum geschonden, dat geen volkenrechtelijke status heeft met aansluitend de Helsinki Akkoorden, welke niet door alle betrokken landen zijn ondertekend?
De realiteit is dat de etnisch verdeelde Krim van strategisch belang voor Rusland is. En economisch afhankelijk is van (Oost-)Oekraïne. Vanuit Rusland alleen met vliegtuigen en ferries te bereiken.
Met deze achtergronden van de ernstigste crisis sinds de Koude Oorlog mag men tenminste verwachten, dat de EU zich herbezint. Is het werkelijk zinvol het gewelddadig geamputeerde Oekraïne alsnog in de EU te verankeren met een EU-associatieverdrag dat deze crisis heeft uitgelokt? Ondertekend door een interim-regering in de aanloop naar nieuwe verkiezingen? Brengen sancties en de ondertekening van het associatieverdrag met NATO-paragrafen de EU dichterbij het doel om via onderhandelingen een oplossing te bereiken? Hoe kan duurzame stabilisatie, vrede, welzijn en democratie voor de bevolking in de wijde regio worden bereikt en in de EU niet worden aangetast?
Terzijde en toch niet: waar zijn de kritische debatten in het Europees Parlement en in parlementen van de lidstaten? Wordt deze crisis gebruikt om versneld het TTIP te realiseren?
Een strategiedebat heeft niet plaatsgevonden in Brussel. Tijdens de tweede crisistop over Oekraïne, werd dit niet getafeld. Alleen de Oostenrijkse bondskanselier Faymann was bedachtzaaam en suggereerde een variant op het Oostenrijks neutraliteitsmodel. Zijn suggestie ging in het tumult over de annexatie van de Krim verloren. Of werd deze van tafel geveegd om geopolitieke redenen? Economische sancties beheersten de gesprekken, nadat Obama met nieuwe strafmaatregelen kwam. De ondertekening van het associatieverdrag –deze keer niet in Vilnius- werd met Brusselse zelfverzekerheid in de etalage gezet.
Beiden, sancties en de ondertekening van het associatieverdrag, kunnen zich wederom als een strategische fout bewijzen. Want de sancties dienen niet meer alleen om Putin naar de onderhandelingstafel te dwingen, maar zijn zo langzamerhand getransformeerd tot voor alle betrokken partijen pijnlijke strafmaatregelen voor de onomkeerbare annexatie van de Krim. ‘Haviken’ in de EU en in de VS (die minder hebben te verliezen) willen deze sancties in de hoogte drijven. De Europese Commissie kreeg de tactische opdracht financiele, economische en handelssancties voor te bereiden.
Echter, de EU is niet voorbereid op een serieuze handelsoorlog, waarvan de eerste symptomen reeds zichtbaar worden. Als Putin terugslaat, worden met name de kleine landen met een kwetsbare economie als eerste gevoelig getroffen. Noch afgezien van de mogelijkheid van Russische troepen aan de grenzen bij Roemenië, Moldavië en Transnistrië.
Moet de EU herbezinnen op haar politieke koers, zichzelf reorganiseren en vervolgens de rijen sluiten? Allereerst onderlinge solidariteit, die niet met woorden, maar met resultaten wordt bezegeld voordat harder wordt opgetreden. De EU was -en is- volledig onvoorbereid op een conclict met Putin’s Rusland. Anders was het nog maar de vraag geweest of de Krim onomkeerbaar werd geannexeerd. Of nam de EU welbewust dit risico? Voldoende redenen voor Parlementaire Enquete‘s zijn inmiddels geschapen.
Met sancties beweegt de EU zich nu op een helling met glad ijs, waarvan een eind niet in zicht is en de gevolgen op lange termijn nagenoeg onoverzienbaar. Vertrouwen terugwinnen kost tijd. Heel veel tijd. De tweede kapitale fout was de ondertekening van het associatieverdrag. Daarmee creëert de EU feiten, zoals Putin op de Krim, waardoor fronten zich alleen maar dieper ingraven. Had men niet kunnen wachten tot na de Oekraïnse verkiezingen in mei?
Overduidelijk heeft overtuigingsethiek gezegevierd over verantwoordelijkheidsethiek. De EU laat zich weliswaar leiden door ‘goede voornemens’, maar wordt voortgedreven door de VS en Rusland. Tot nu toe is deze politiek een doodlopende weg gebleken. Waar nu ook nog eens een snel oplopende spiraal van (handels)sancties aan wordt toegevoegd. Hoogstwaarschijnlijk uitlopend in een handelsoorlog en erger, die onschuldige, kwetsbare burgers met hun huishoudens en familie‘s hard kan raken.
Kom nu niet aan met het verhaal dat dit “de prijs voor vrijheid” is. Het is de prijs voor het resultaat van een van aanvang af mislukt, onverantwoordelijk politiek beleid. Twee Nobelprijswinnaars trekken samen moeizaam op, waarvan één Nobelprijswinnaar een organisatie is, die voorlopig moet leren leven met het feit dat deze organisatie geen volkenrechtelijke status heeft ondanks volmachten voor vergaande legislatieve en uitvoerende bevoegdheden. Opererend onder de verantwoordelijkheid van 28 regeringsleiders die verantwoording afleggen aan parlementen, wiens souvereiniteit deels is overgedragen aan de EU met een Europees Parlement dat beperkte bevoegdheden heeft.
Is dit alles een voorbeeld van en voor ‘democratie van de EU’ in haar geografische territorium van Europa, dat 530 miljoen Credit DefaultSwap-burgers krijgen voorgeschoteld vlak voor de Europese verkiezingen? Niet bepaald een schoolvoorbeeld voor een nieuwe, geloofwaardige Europese democratie, die zichzelf nog moet vinden binnen geopolitieke belangen van wereldformaat.
Harde feiten en cijfers: afhankelijkheid van Oost-Europese EU-lidstaten van Russische olie en gas en overige economische factoren. Klik op de iconen in de Googlekaart voor toelichting.
Geruchten doen de ronde dat Geert Wilders onder de dekmantel van het Europees Burger Initiatief “Right 2 more or less Dutch Marajuca’s“ nadrukkelijker op de Europese verkiezingstrommels wil slaan en de import van passievruchten aan strikte voorwaarden wil verbinden. “De onderlinge verschillen van de soorten passievruchten zijn te groot om dit aan marktwerking over te laten“, werd vernomen uit ingewijde kringen, die anoniem wensen te blijven. “Genetisch gemanipuleerde maracujaplanten en vruchten mogen niet toegelaten worden. DNA onderzoek is gewenst.“
Verwezen werd naar de ‘Bananen Oorlog‘ tussen de EU, Zuid-Amerikaanse landen en bananenmultinationals, die decennia duurde, terwijl Nederland ondertussen met behulp van de Nederlandse Gulden een succesvolle groente- en fruitteelt exportsector ontwikkelde.
“Wij willen dat binnen afzienbare tijd Vrouw Antje reine Nederlandse maracujatomaatstukjes op kaashapjes gaat serveren. En Zeeuws Meisje Nederlandse maracujatomaten mozzarella op een boterham aansmee…eh… aanprijst. Nederland heeft een eeuwenlange traditie van hoogwaardige voedselkwaliteit en verscheidenheid hoog te houden. De Goudreinet heet niet voor niets ‘De Schone van Boskoop‘. Het resultaat van lang, lang teeltgeduld op eigen bodem.“
Op de vraag wanneer dit Europees Burger Initiatief “The Right 2 to more or less Dutch Maracuja’s” definitief zijn beslag krijgt, wilde de anonieme bron slechts kwijt, “We gaan dit allemaal regelen.”
Foto: Passieplant en vrucht op het UNESCO werelderfgoed La Gomera
“Wissen vor Acht” -“Knowing before eight”- is a prime time TV program, viewed by millions of people, just before the eight p.m newsbroadcast of the public TV sender ARD in Germany. “Wissen vor Acht” brings during weekdays new scientific and digital developments under the attention of millions of viewers in Germany: “Wie wird uns Technik künftig beeinflussen? ”Was ist Vision, was schon bald Realität?“ Broadcasts can be downloaded from the mediatheke of the ARD and published on YouTube.
Click herefor the broadcast about the medicinal application of handkerchiefs.
And here is power politician, European Commissioner Neelie Kroes on YouTube promoting the latest digital developments for the healthy benefits of European citizens. With a ‘Digital Agenda’ high on the priority list of the EU. Reading from an auto-cue, technocratically summing up facts and impressive figures about existing digital markets and potential applications. Nevertheless, only 760 visitors at the time this post was published, while the machinery in the engineroom of the EU is kept on full steam.
The principle question is, however, do we need liberal, market oriented European Commissioners, promoting the latest digital applications? Or should this be left to professional scientists and left to the press and public media? Should the European Commissioners, as politicians, not rather be concerned about the social consequences , since those applications can and will be used to control the daily life of European citizens? Quod ed demonstrandum spying on social media, on email conversations and monitoring blog- and websites.
Do we want a political policy, which simply read out instructions for use, or politics which are incorporated in democratic communication processes?
We are talking about control techniques, which organize social and economic activities, even replace them, limiting the debate to the scope of a ‘Digital Agenda’. Roughly the same way as one (politicians e.g.) would explain democracy by spelling out electoral programs of political parties.
Leaves a last question: “Where is the online public debate about this topic in the press and public media, free available, not hidden after paywalls, allowing moderately moderated comments by readers in the Netherlands? As is possible in the FAZ, Der Spiegel, Süddeutsche Zeitung, Cicere Online, the Guardian, the New York Times, etc., etc.”
Perhaps the successor of European Commissioner Viviane Reding, who stopped subsidizing Presseurop, could have a look behind those paywalls.
Wederom sabel- en wapengekletter op de Krim met een gevaarlijk karakter. Ook op langere termijn. Nationalisme en “White Army, Black Baron” marsmuziek schalt overal op de Krim: “From the Taiga to the British waters, Crimea will never surrender. The Red Army is the strongest”. Turken, tsaren, Engelsen, Fransen, Duitsers, Amerikanen, NATO, go home”, was en is de boodschap van dit lied.
Gebeurtenissen volgen zich in een sneltreinvaart op. De woordvoerder van Van Rompuy komt met een uiterst zeldzaam persbericht, een ‘terse statement’. Het gebruikelijke gejubel over de EU blijft achterwege. Over de Krim geen enkel woord.
“President Herman Van Rompuy had a phone conversation this afternoon with the President of Russia, Vladimir Putin.
The main topic was Ukraine. The Presidents discussed the financial and security situation in the country.“
Geschiedenis herhaalt zich niet, maar doet er toe. Geschiedenis verplicht. De Krim, een autonome republiek met een eigen parlement in de staat Oekraine, is een peperdure brug te ver voor ‘Brussel’. West-Europese burgers mogen daarmee niet wéér worden opgezadeld.
citeert deTAZde Duitse journalist, politicus en satiricus Martin Sonneborndie voor die PARTEI “internationale mogelijkheden” ziet en gaat deelnemen aan de Europese verkiezingen nadat het Duitse Constitutionele Hof met 5-3 stemmen de drie procent kiesdrempel naar het rijk der fabelen verwees. Die PARTEI was mede-aanklager tegen de drie procent kiesdrempel en heeft volgens de homepage ruim voldoende handtekeningen verzameld om mee te doen aan de Europese verkiezingen. Eerder besloot de Duitse Bondsdag na protesten de vijf procent kiesdrempel te verlagen tot drie procent. Tijdens de Europese verkiezingen in 2009 met een vijf procent kiesdrempel verdwenen 2.8 miljoen stemmen “onder tafel.”
Sonneborn in de Süddeutsche Zeitung, “We zullen maandelijks terugtreden.” Die PARTEI komt met 60 kandidaten, welke ieder een maand zitting nemen in het Europees Parlement gedurende de vijfjarige zittingstermijn van het Europees Parlement. Tussentijdse herverkiezingen zijn nagenoeg uitgesloten, zodat iedere kandidaat derhalve is verzekerd van een maand deelname aan de werkzaamheden, aan de treinreizen tussen tussen Brussel en Straatsburg v.v. en aan de recesperioden van het Europees Parlement.
Afgaande op het aantal stemmen tijdens de landelijke Bondsdagverkiezingen in september 2013 op Die PARTEI -“Das Bier entscheidet”, een satirische persiflage op de verkiezingsleus “das WIR entscheidet” van de SPD- ligt tenminste één Europese parlementszetel in het verschiet.
Het Duitse Constitutionele Hof motiveerde haar uitspraak onder andere op de overweging dat van ‘disfunctioneren’ door het Europees Parlement geen sprake is. Bovendien hanteren zeventien andere lidstaten geen kiesdrempel. De traditionele Duitse traditionele politieke partijen, momenteel met 97 zetels vertegenwoordigd in het 736-koppige parlement, moeten naar schatting rekening houden met een zetelverlies van acht zetels aan de kleine politieke partijen. Waaronder de Piratenpartij, Die Freiheit partij en helaas, geen misverstand, de donkere keerzijde van een democratische medaille, de NPD.
Ware sprake geweest van ‘disfunctioneren’ door het Europees Parlement, had het Duitse Hof mogelijkerwijze anders beslist. Voor landelijke verkiezingen in Duitsland geldt om deze redenen een kiesdrempel van vijf procent. Momenteel zijn 162 politieke partijen vertegenwoordigd -verenigd in zeven blokken- in het Europees Parlement, dat weliswaar ‘mede-wetmaker’ is, maar niet over de klassieke competenties beschikt , welke een parlement in een democratisch parlementair staatsbestel ten deel vallen.
Op de vraag (TAZ) bij welke partij of welk blok Die Partei gaat aansluiten, antwoordde Sonneborn, “Er zijn zoveel imbecielen (Schwachköpfe) die voor Europa zijn en zoveel imbecielen die tegen Europa zijn, dat we nog helemaal niet weten waar we staan.”
Dat (het Europees Parlement) is ook een hoger niveau van een pretparlement indien men de richtlijnen voor de dikte van pizzadeeg en voor oliekannetjes op tafels in beschouwing neemt. Ik geloof dat wij daarin goed passen.” (SDZ)
Murphy's Law Calculator
„If there’s more than one possible outcome of a job or task, and one of those outcomes will result in disaster or an undesirable consequence, then somebody will do it that way.“
KING BILLY's REPUBLIC 
