Landencode, in vierenvijftig was ik nog vijf en kregen die twee nullen er niet één, maar nulvijf, we leven bijna in het het jaar zeventien. Heb terugkijkend inmiddels drie keer een vijf verzameld, ik wilde een Porsche negen elf kopen maar had nul centen vanwege een scheiding in vierennegentig.
Gizteren een toetzenbord gekocht. De nieuwzte znufjes, een ding waar ik erg trotz op ben. ‘t Waz echt een koopje, dat beweerde tenminzte de verkoper. Er zit welizwaar een gebrek aan, het toetzenbord lizpelt. Nou ja, dat doen enkele menzen ook. De ‘Z‘ van ‘Zimon‘, ofwel de negentiende letter van het alfabet weigert bezlizt haar dienzt. Met een zchroevedraaier nog wat gepulkt, maar helaaz, tevergeefz. Alz het hier maar pij plijft, zal het nog wel gaan.
Oef! De tweede letter van het Nederlandze alfapet vertoont ook neigingen het pijltje erpij neer te leggen. Geen nood! De P van Pieter komt in de puurt. Uiteindelijk gaat het er om verztaanpaar te plijven. Nou maar hopen dat het gier pij plijft.
Owéé, de ‘g‘ van ‘gallo‘ geeft ook niet tguiz. Get wordt zo langzamergand wel wat moeilijk. Docg met een peetje goede wil, nietwaar? Men moet wat overgeppen voor zo’n gandig inztrument dat toetzenpord geet. Nocg wel gekocgt over Epay! Zolang mijn editor get nog pegrijpt, zal de editor ztrakz in zijn zcgik zijn met deze pracgtig afgedrukte gedypde kopie. Wand get ecgde vergaal moet namelijk nog peginnen.
Godzamme, get wordd er nied makkelijker op, er plijfd alweer een ledder weg. Doch foel ik mij als een ecgde zcgrijfer met zo’n fenomenaal doedzenpord. Met verlicgde doedzen en WiFi over de delefizie. Dwee peeldzcgermen op één grood zcgerm. Nooit meer uidzending gemizd en tegelijk pericgden scgrijfen! Goewel, ik ga me docg een peetje pezorgd maken dat ik pekocgd pen. Er plijfen nu al meer dan fijf ledderz weg! Wat noed ik doen?
Doorzedden, wand zolang andere doedzen nog nedjez defoorzcgijn komen en gegoor gefen, dan zou ik ged erg onaardig finden degenofer de goedwillende doedzen ged gegele doedzenpord zupied aan de cand de scguifen.
Ecgder, al neer en neer ledderz gefen de geezd. Als ic goed gedeld hep, zijn er nu sefen doedzen die nied meer neezpelen. Ic ga zerieuz gelofen dad ic pecocgd pen. De zmerige, fuile nepper. Wat een cloodzac! En daar comd doedz 7+1 erpij, wand ged gedal acgd doed ‘d ook nied. Cud, cud, cud.
Maar weed je wad? De oplozzing! Oude liefde roezd nooid en de ninner.
Een ecgde, ouderwedse zcgrijfnacgine, de oude Olynpia ZF dypewrider uid 19zezdig. Ian Flening scgreef op gedzelfde ZF-type zpannende ztoriez ofer Janez Pond. ZF zdaad foor Zcience Fiction. De nijne ZF sdaad nog op zolder. Ned zwardrood lind en foor allerlaadzde nood gewoon een flezje widde Dypex bij de gand.
Hed ouderwedze geradel van de zcgrijfnacgiene clincd in gedacgden reedz alz clazziece nuziec in de oren. Dic-pladcz-dic-pladcz-dic-pladcz, PPPPPPrrrrnnnnnggg, PPrrrnnggg, nieuwe regel, onslaan, tap plaadzen, kleine pprrnnngg, dic-pladcz, dic-pladcz, enzovoordz, enz. Deerne de uidgedicde fellen ferzenden ned de digidele scennerfecs naar de edidor.
Ferdonne, de eersde en de cruizledder fen hed elfeped pegefen hed ooc. Wed iz did? Een cypereddeque? Complod deori-en zijn in de node. Leezd de fijend mizzcgien zdiecen nee? In de digidele wereld iz degenwoordig elles nogelijc. NZE, EIFD, PRIZNE & zo. Zo indiniderend, foordad nen in de geden hept, loerd zelfcenzuur. En den die Ninizderz die de leding noeden afdeccen. Pinnen de cordzde ceren weer ferdroccen. Opzdelden, niedweer Ninisder-Precedend? Oei, dicfoudje, moed cunnen, ‘Prezidend‘. Zorry.
Op ged inderned geerzd geen God nocg gepod. Pij de wilde peezden af ! Ged Wilde Wezden iz deerpij fergelecen een fredeliefend peredijz, weer eppelz zonder ferder ongeil gegeden worden. Nizzcgien een peedje doorfel elz de eppelz zuur zijn. Zo wad, Merlboro Men? Of Winnedou. Dad weren nog eens dijden! Frijgeid pij een campfuurdje! Med zigaredje en fredezpijp erpij.
Goe den ooc, die op zicgzelfzteende ingenieuze zcgrijfnecgiene is geleneel nied zo’n gecce gedecgde. Deer cen men nog gewoon in elle freigeid op zcgrijfen wad men wil. Al wez ged zlecgz foor de cleincinderen. Nu de ZF fen zolder gelen en deerne did zduccie oferzedden in Elgemeen Bescgeefd Nederlendz foorded de neezd foorconende ledder in ged elfeped ged ooc pegeefd.
Zenenveddend, ojee, pen ic docg weer efgedwe….ld fn gd ondrwrp. n clod dodznpord gcocgd op n bknd wpsid op indrnd. Ik fol m plzrd. Nd don duz. Flgnd kr gwoon wr nr d wincl. Md dri jr grndi.
Na de stresstests neemt de ECB het bankentoezicht over van negentien centrale banken, die al of of niet milder de balansen van banken in hun land beoordeelden. Dat is goed. Echter…
Een deflatiescenario, waar banken, beleggers, staten, regeringen, spaarders, pensioenfondsen, investeringsfondsen, etc., met ‘zware haircuts’ worden geconfronteerd, is niet doorgespeeld. Bovendien, het verschil in de ‘kwaliteit’ van giraal, digitaal euro eenheidsgeld in de onderling sterk verschillende eurolanden wordt met deze maatregelen niet weggenomen.
Geen beter voorbeeld dan Griekenland en Cyprus. Giraal, digitaal geld werd overgeheveld naar landen waar het zekerder was. Eenheidsbankbiljetten moesten ingevlogen worden om onvoldoende afgedekt digitaal geld te converteren. Kapitaalsverkeerscontrole werd ingesteld om de vlucht van digitaal geld te voorkomen.
Weliswaar zijn de stresstests, centraal toezicht door de ECB en een Bankenunie een stap voorwaarts, maar de kern van het probleem dat in negentien eurolanden een eenheidsmunt op deze wijze niet kan functioneren, blijft om een aantal redenen bestaan.
Uitdijende investeringsfondsen, waaronder hedgefondsen, de zgn. ‘schaduwbanken’, waren niet onderworpen aan de stresstest en vallen niet onder Bankentoezicht en de Bankenunie. Deze fondsen maakten in 2012 303 procent van het BNP in de eurozone uit. Wereldwijd opererende hedgefondsen, dat kan ver gaan. Weerstand oproepende frackingactiviteiten en aansprakelijkheid uitbesteden, de concessies verhandelen.
Evenzo ondermijnen staatsschulden en het negeren van het in het Verdrag van Lissabon volkenrechtelijk vastgelegde Fiscaal Pact en politieke instabiliteit het vertrouwen in de EU en de eurozone.
Alle redenen om aan te nemen dat het politieke optimisme en mooie woorden binnen de kortste tijd voor de zoveelste keer verdampen. Dan resten weer de bekende lastige vragen:
Hoe was het mogelijk dat 16 jaar nodig was om te erkennen dat de produktie van digitaal, giraal eenheidsgeld door banken in de EMU onder eenduidige voorwaarden en centraal toezicht moet plaatsvinden?
Hoe was het mogelijk dat na het failliet van Lehman Brothers in september 2008 zes jaar nodig was om bankbalansen te onderzoeken?
De belangrijkste: hoe kan door banken en investeringsfondsen digitaalduurzaam eenheidsgeld geproduceerd worden in negentien onderling verschillende lidstaten met eigen regeringen bij gebrek aan één staat? After all, de EU en de eurozone zijn geen staten, maar schaduworganisaties gebaseerd op beperkende statuten, omgeven door omstandige regelgeving en tijdrovende procedures, welke in de praktijk niet nageleefd (kunnen) worden.
♥ Wat is dat nou, Billy? De telefoon staat roodgloeiend.
– Ja, het spijt me, schoonheid, ik ben volledig afgeserveerd.
♥ Hoezo? Was ’t niet gezellig? Een politiek eetavondje met vrienden en vriendinnen?
– Nou ja, die vriendinnen kan ik voorlopig wel vergeten. Het eten was lekker, maar mijn toespraakje viel niet bijster in de smaak. Lees zelf maar, hier is een kopie van het script.
Lieve vrienden. En vriendinnen. Politiek is de moeder veler dingen. (Vice-Voorzitster aankijken) Dat men in het politieke moederbedrijf het voor elkaar niet makkelijker maakt, vindt in de politiek paradoxalerwijze brede overeenstemming. Het politieke bedrijf vertoont in dit verband enig verwantschap met de handel in boeken. Voor elk wat wils van auteurs die elkaar het licht in de ogen nauwelijks gunnen. Slechte recenties betekenen nog steeds aandacht. Volledig negeren, helemaal geen aandacht is dodelijk.
1-2-3
Met een variant op de uitspraak van fractievoorzittter Gregor Gysi van Die Linke, is ook in de boekenwereld van toepassing dat men elkaar beticht van leugens omdat collega auteurs de realiteit uit hun duim zuigen. Vertaald naar onze politieke kringen kan dit bijgezet worden in de categorie fiction-politiek, waar moeders in het dagelijks leven niets mee kunnen…
(1-2-3-4-5 tellen)
Teruglezend in ons politieke oeuvre van de afgelopen jaren is één conclusie klip en klaar. Wij bedrijven non-fictionpolitiek! De resultaten van alle plaatsvervangende oorlogen die wij namens onze kiezers hebben gevoerd liegen er niet om. Mede dankzij het feit dat wij niets op ijs zetten. In het heetst van het spervuur, als de vonken er afspatten en emotionele incontinentie als een lawine via het platitudentwitterparadijs op ons neerdaalden, hielden wij dapper stand. Dat moet waarachtig maar eens duidelijk worden gezegd… Ook tegen onze opponenten, die wij een warm welkom hebben geboden en hier mogen meeluisteren op ons feestje.
1-2-3-4-5 tellen kijken naar tafel 3
Doorslaggevend was dat wij konden terugvallen op een breed scala van politieke kerncompetenties, gepantserd door fijnmazige microprudentiële debattechnieken. Wij hebben een kristallen bol tijdens deze proxy-wars niet nodig om zinnig of onzinnig macrobeleid geleidelijk naar de juiste uitgangen te manoeuvreren. Als dan weer eens een ellenlange bergrede werd afgestoken, drukten wij opponenten op oudtestamentische wijze met de neus fijntjes op de feiten en lazen hen ongenadig de Levieten. Wij kennen onze klassiekers! Bullshittolerantie heeft zo haar grenzen….
kleine pauze, overschouw zaalmimiek
Wij deden gewoon gewoon zonder rood aan te lopen of witheet te worden uit angst een blauwtje voor de kiezen te krijgen. Succes mag overigens best naar de keurig gesoigneerde kop stijgen, een beetje eergeest is gezond. Pas echter op dat dit niet naar de buikpartij uitdijt. Te vaak wordt dit fenomeen in de politiek waargenomen. Gewoon fit, nuchter en zakelijk topics benaderen, ontleden en ongeduldige opponenten rustig als kippen zonder kop van hot naar her achter een paar schijnargumenten aan laten rennen, doen effectief hun werk.
Één belangrijke conservatieve gulden stelregel verloren wij niet uit het oog en voorkwamen daardoor erger. Drie C’s mochten zich absoluut niet totaal vervlechten;
Conflict, Conjuctuur en Crisis…. Daarin zijn wij geslaagd. Gebeurt dit toch, dan graaft iedereen zich in en eindigt onvermijdelijk in een onoverzichtelijke loopgravenoorlog. Wij kunnen op ons conto bijschrijven dat het áller-allerergste werd voorkomen. Hoewel…, lessen uit het verleden leren dat dit ook weer nieuwe opportunistische kansen biedt, die minder fris werden ingevuld. Nogmaals, wij konden erger voorkomen.
In dit kader, Gregor Gysi zei nog iets, dat ik graag wil meegeven aan degenen die de schoenen of pumps passen. “Het is het voorrecht van politici op dingen trots te zijn, waar hun eigen prestatie bij nul ligt.”…
/tafel 3 aankijken, blik ten hemel richten met besmuikte zucht)
Nog iets over onze populariteit. De gunstige peilingen hebben goede gronden. Inzicht biedt uit uitzicht. Wij gebruiken daarom veel metaforen om het voor iedereen begrijpelijk te houden. Maar ook om niemand openlijk voor het hoofd te stoten met de kans dat de stekker eruit gaat, so to speak. Dat laatste brengt nulkommanix. Inderdaad, het kan niet vaak genoeg benadrukt worden, de meesten willen of kunnen niet begrijpen dat empathie in de politiek niets met inlevingsvermogen heeft te maken. Politiek is, zoals in de boekenindustrie, keiharde quid pro quo handel op het scherpst van de sneden van tweezijdige zwaarden.
rondkijken, 1-2-3-4-5
Wij etaleren ons als politiek correcte wereldburgers en om als zodanig herinnerd te worden, vragen wij herhaaldelijk met nadruk naar iets, wat er niet is. Nog niet.. Van fiction maken wij geleidelijk succesvol non-fiction! Daarom nog een ordinaire psychologische politieke truc, die op termijn haar uitwerking niet mist en eerder werd toegepast. Geef de niet meer rondlopende Murphy een nieuwe kans en hedendaags gezicht. Af en toe een klein rekenfoutje moet kunnen. De wereld vergaat echt niet. De tolerantiegrens van kiezers bevindt zich zowiezo ergens in de driestellige miljarden zolang het bij woorden blijft. Slechte recensies brengen ook aandacht, vermits geen foutjes worden gemaakt die direkt de beursinhoud treffen. En dan nog…..
Fouten zijn menselijk, zonder fouten geen foutcultuur, dus minder politieke cultuur. Fouten maken politici menselijker, die daarmee bijdragen aan het menselijke gezicht van de politieke cultuur. Het goede nieuws: daarna kan het alleen maar weer beter worden…
slok water
WEGLATEN(eventueel???Tijdens een debat gingen wij niet door het lint, elders linten knippen verricht wonderen. Met ieder doorgeknipt lint komt een nieuwe race in zicht. Een nieuwe uitdaging met uitzicht op een nieuwe champagneknaller, waar men als de gesmeerde bliksem bij moet zijn om controle niet te verliezen???).
HIER VERDER. De politiek is geen wensconcert. Waar men ook gaat of staat, lieve vrienden, en vriendinnen, verwachtingen en wensen liggen niet op straat voor het oprapen en zijn evenmin gemakkelijk te vinden in het oerwoud van het internet en media. Soms moet men diepe gaten boren in vers gebakken knapperige broodjes om tot de kern door te dringen.
(geste naar het buffet).
??? Engelsen en Duitsers zeggen zo treffend: The proof is the eating of the pudding und dann die Moral???
Een laatste persoonlijke noot. Ik moest recent aan iemand denken die op latere leeftijd de met het communisme flirtende Harry Belafonte adoreerde. Mijn opa zaliger. Hij begon als een eenvoudige tallyman op smerige en stinkende schepen op ’t IJ bij de KNSM, waar nu flatgebouwen staan. Hij moest noodgedwongen doorwerken tot zijn zeventigste en sloot zijn carriere af als procuratiehouder van een zeepfabriek en enkele sigarenfabrieken.
Wij kunnen nu onze zegeningen in bits en bytes tellen op een klinisch beeldscherm, waarop al naar gelang de afmetingen van het scherm en persoonlijke wensen de politieke bandbreedte en de diepte van de kiezersmassa‘s in alle kleuren zonder vreemde geuren kan worden getoond. Wat een luxueuze wereld van verschil vergeleken met de wereld van opa’s. En oma’s. Al dan niet zaliger.
tot vijf tellen
Nu staan wij voor de zware taak om de digitale revolutie op sociale wijze te integreren in de samenleving. De les uit het verleden met de introductie van de telefoon is, dat kinderen met ingrijpende veranderingen minder moeite hebben dan hun ouders en hun oma’s en opa’s en oma’s. In andere woorden, laten we ons geen fictieve illiussies maken over de toekomst.
<
Vertaald naar de politiek moet men om te beginnen het politieke lef hebben overal in Europa in plaats van het nettobestedingsbedrag, met zo’n ingrijpende verandering de kiezersleeftijd naar 16 jaar te verlagen. Wist u overigens, dat het merendeel van het aanstormend talent op de Europese golfbanen jonger dan 18 jaar is en deels gesubsidieerd de halve wereld afreist en daarvoor de muziek van de Europese Hymne tot zich moet nemen? We leven niet meer in de wereld van Peter Stuyvesant. Nog niet zo lang geleden werd het kiesrecht voor vrouwen als volstrekt non-fiction beschouwd…
Uitgenodigde lokale Rotary voorzitter tafel 4 aankijken
Lieve vrienden, en vriendinnen, velen willen hun tijd vooruitlopen en nemen het voortouw. Evengoed, laten wij in deze zin juist daarom vanavond onze tijd gebruiken om tenminste nog een beetje gezellig bij elkaar te zijn. Buiten wachten vele uitdagingen, die allerminst als fictief getypeerd kunnen worden.
Afsluitend, ter herinnering aan deze avond is er voor u een door spreker dezes gesigneerde CD op datum en uw persoonlijke naam met een optreden van Harry Belafonte in de kakafonische Muppet Show met een passend liedje. The Banana Boat. Tallyman, tally me banana’s….
Ik zie dat inmiddels de gevulde champagneglazen op tafel gereed staan voor een gezamenlijke toast op een smakelijk lopend buffet en op ons genoeglijk samenzijn. Daylight comes and then we wan‘ go home!
Meneer Robot, u bent nog geen jaar jong en u zit reeds in tientallen advies en bestuursraden. Hoe kunt u deze taken naar behoren met elkaar verenigen?
Mijn leeftijd doet niet ter zake. De nanoseconden die ik nodig heb om uiterst complexe nieuwe concepten te bedenken en bestaande programma’s te analyseren en vervolgens te communiceren, verschaft mij ruimschoots tijd om mij ook op andere kwesties te concentreren.
Zoals…
Bijvoorbeeld het genderdilemma. Met mijn komst is dit vraagstuk opgelost. Geen nieuwe klonen van bestaande patronen. Met als resultaat meer diversiteit waar het écht nodig is. Een enorm reservoir wordt blootgelegd in termen van tijd, geld, innovatie zonder al te hoge bijkomende kosten.
Kunt u iets vertellen over uw geboorte?
Deze vraag is volkomen achterhaald. Ik ben niet geboren, maar ontsloten. Ik was reeds omnipotent aanwezig ver voordat een Schepper werd bedacht. Beschouwt u het als een ‘moetje’, dat nog ter wereld moet komen. We komen tenslotte niet van Mars. Hoewel ik vanaf Mars mijn invloed kan laten gelden. Vraagt u niettemin rustig verder.
U wilt zich op tal van kwesties concentreren. Hoe denkt u de economie weer aan het rollen te krijgen?
Allereerst moet langs de lopende band van de politiek minder star worden gedacht. Men moet een beetje durven loslaten, anders komt zo langzamerhand nagenoeg niets meer van haar plaats. In zekere zin een beetje chaos toestaan. Dan gaan de balletjes automatisch weer rollen.
De vraag was over economie. U begint over de politiek. Hebt u politieke aspiraties?
Nee, die heb ik niet. Dit is niet nodig, ik heb bij wijze van spreken ook ogen in mijn achterzak. Zoals gezegd, ik kan in nanoseconden de gevolgen van politieke plannen op al haar facetten beoordelen. Daar kan de politiek haar voordeel mee doen.
Kan?
Eindelijk een goede vraag. De vraag is of de politiek dit wil. Ik zal u een voorbeeld geven. Als politici ’s avonds laat thuiskomen en aan familie vertellen dat zij deze dag drie wetten en twee AMVB’s in de steigers hebben gezet, oogsten zij ongetwijfeld applaus. Maar waar gaan zij daarmee naar toe nadat zij met behulp van een achterhaalde App op hun tablet de resultaten bekijken? Of bijvoorbeeld daarmee hebben ingestemd. In de praktijk kunnen politici er niets mee.
Dat wetsontwerp of instemming twitteren zij de hele wereld over.
Ach wat, twitteren! Ik ben in staat om kant en klare politieke projecten en plannen te presenteren, terwijl ik ondertussen auto’s of schepen inelkaar zet. Beter nog, ik kan direct de gevolgen in de praktijk simuleren, waarmee ik in tegenstelling tot de politiek, voor de feiten uitloop om déconfitures te voorkomen.
In andere woorden, u wilt de politiek voorprogrammeren?
Allerminst! Probeer u te verplaatsen in nieuwe structuren. Uiteindelijk ben ook ik een deelprodukt van en vóór de politiek, die niet kan verhinderen dat ik ben ontsloten om de samenleving een dienst te bewijzen. Niet ik, maar de politiek moet van een andere planeet weer worden teruggebracht naar de normale mensen.
Uw wijze van opereren heeft enorme gevolgen voor de sociale cohesie in de samenleving. Werkgelegenheid bijvoorbeeld…
Dan zijn we weer terug bij de economie. Heden ten dage is een gespecialiseerde lasser nauwelijks te vinden, allerlei operaties worden haarfijn door mijn collega’s uitgevoerd. Maar op een goede dag ga ik, en met mij vele andere kameraden, met pensioen. Einde lifecycle, de kosten meer dan terugverdiend. Dan kunnen wij na bewezen diensten direct kosteneffectief recycled worden. Nogmaals, wij verblijven niet op de Maan of op Mars.
Mensen verliezen door u hun baan en inkomen.
Niet noodzakelijkerwijs, het is een enorme industrie. Ik moet ook gepoetst, onderhouden en bijgespijkerd worden. Bovendien, in plaats van de kosten voor sociale lasten en pensioenvoorzieningen is in al mijn plannen en projecties een opslag per product of dienst opgenomen om het leven voor normale mensen aangenaam te houden. Aan politici en bestuurders wil ik op deze plaats meegeven aan deze conditio sine qua nix niet te tornen. Ook ik wil aan mijn verplichtingen voldoen en belasting betalen om op een sociale manier te participeren in de samenleving. Een postadres is daarvoor niet eens nodig. Laat staan een brievenbusfirma.
Een laatste vraag. Uw titels en uw naam. D.H. Robot 10.3 komt nogal wezensvreemd over.
Is het ook. De titels veroverde ik in een handomdraai. De tweede dag na mijn ontstaan lag mijn proefschrift ‘Ωyberdatamining communication with D.H.R. 14.0’ op de cyberplank. Wat mijn naam betreft, nummering komt in de beste families voor. De titels zijn voor mij niet noodzakelijk om mijn geloofwaardigheid aannemelijk te maken. Ik beschouw het als een analoge knipoog naar de edele wetenschappers, die sinds de eerste robot aan verschillende concepten sleutelden. En nog heel wat op stapel hebben staan.
Uw voornaam dan. Staat D.H. werkelijk voor Dirty Herrie?
Ik weet wat u stiekem hoopt, de ‘d’ en de i’ zijn goed, daarna is het verband zoek. Maar de D Staat voor Dirty, de H voor Herrie. Dirty Herrie was oorspronkelijk een lawaaiig robocop prototype. Tegenwoordig doe ik volledig autonoom en volstrekt geruisloos ook dit deel van van mijn werk. Begeleid door zelf gecomponeerde muziek zonder kans afgeleid te worden door staatsgonwelvallige activiteiten.
Cultuur heeft ook uw aandacht?
Natuurlijk! Favoriet is de door mij zelf digitaal gesyncopeerde Parsifal naar Heavy Xybermetal muziek met de titel “I-am-FINE!”. Was in no time gebeurd. Kan ik uren naar luisteren en het werkt inspirerend. Stilletjes hoop ik dat “I-am-FINE!” ooit in Bayreuth wordt gebruikt tijdens de uitvoering van Parsifal. Al was het slechts tijdens het slotmoment.
Bedoelt u Fucked-up, Inanimatical, Neuropathical, Egotistical?
Deze vraag is niet ter zake. Ik ben een machine. Wat u gevoelens noemt, speelt bij mij geen enkele rol. FINE ligt gewoon lekker op mijn digitale toontong. FINE… FINE… FINE! Overigens hebt u na uw laatste vraag nog drie irrelevante vragen gesteld. Daarmee is de kous en dit vraaggesprek af.
30 juli 1914mobiliseerdeTsaar Nicholas zijn leger, de volgende stap naar WW1. Precies 100 jaar later besluit de EU economische wapens af te vuren.
Het associatieverdrag met Oekraïne was en is voor Washington een politieke stok om de hond mee te slaan. De EU belandde gedurende acht jaar moeizame onderhandelingen over dit verdrag stap voor stap in een politiekWespennest, waar geen uitweg is zonder politiek gezichtsverlies. Barroso’s Ultimatum op 25 februari 2013 was een diplomatieke fout. Een rode lijn werd overschreden.
Moskou, onder leiding van Poetin, weet dit alles schaamteloos als geen ander optimaal uit te buiten. Ondertussen stapelen zich gebeurtenissen in een culminerend, onheilvoorspellend, versneld tempo op.
Steinmeier zoekt, niet zonder medeweten van Merkel, stelselmatig een politieke uitweg en stelt daarmee het buitenlands beleid van de EU voorzichtig ter discussie. Dat is goed, omdat het huidige buitenlandse beleid van de EU geen grootschalige proxy warop Europese bodem waard is. Bovendien heeft de EU intern en extern op tal van andere fronten met meer dan voldoende andere problemen te kampen.
Niet alleen sancties vormen uiteindelijk het resultaat van politiek beleid… Saudadenaar betere tijden is inmiddels ten grave gedragen.
Wat gebeurt indien in Brazilië tijdens het allerduurste wereldkampioenschap voetbal onder een twijfelachtig gesternte chaos uitbreekt en Brazilië het wereldkampioenschap aan haar duur betaalde neus voorbij ziet gaan?
In 2018 vindt het WK voetbal in het pseudo-democratische Rusland plaats, in 2022 in het autoritair geregeerde Quatar. Beide landen strooien met geld, veel geld, mede vanwege de eisen die de FIFA stelt. Critici worden de mond gesnoerd, protesten worden vakkundig onderdrukt en van sociale media afgesneden. De gang van zaken rondom de Olympische Spelen in Sotchi zijn exemplarisch, waar de Olympische schaatsbaan nu wordt geïntegreerd in de infrastructuur voor Ecclestone’s Formule-1 races.
Brazilië, Rusland en Dakar zetten in dit verband om sociaal-economische en politieke redenen de toon voor noodzakelijke hervormingen van wereldomvattende sportorganisaties. De door het huidige FIFA bestuur aangezwengelde hervormingen onder het mom van het door nationale voetbalbonden gelegitimeerde ‘Mea Culpa’ beleid met Sepp Blatter als symbool, zijn een aanfluiting. Vergelijkbaar met een autonome scheidsrechter, die laat doorspelen wanneer op de tribunes een slagveld plaatsvindt. Het autoritaire systeem van de FIFA, gekenmerkt door totale controle, corruptie en veronachtzaming van culturele en sociale aspecten is niet langer aanvaardbaar.
Wanneer de FIFA, die als een koloniale macht landen binnenrolt, regels verordonneert en het WK Voetbal zoals men deze nu kent, van het toneel verdwijnen, blijft de voetbal in alle uithoeken van de wereld gewoon doorrollen. Bij honderdduizenden verenigingen, op pleinen, in parken en in straten, op stoffige zandvlaktes, in kooien tussen woontorens, op kleine veldjes en in stadions. Zo simpel is het, as simple as pie, simple comme bonjour.
Voor degenen, die perse een gokje willen wagen, in 2006 en 2010 werden de duurste teams, Italie en Spanje, wereldkampioen. Hetzelfde patroon was zichtbaar tijdens de Europese Voetbal kampioenschappen in 2008 en 2012, welke Spanje won. Zo ook bij Europese Liga finales, waar gedurende de laatste twaalf jaar in negen van de twaalf finales het team met de grootste transferwaarde won.
Een ander opmerkelijk fenomeen is dat min of meer voetbaltechnisch gelijkwaardige teams in rode shirts opvallend vaak winnen. Men hoeft slechts herinneringen op te roepen aan de legendarische wedstrijden tussen Nederland en Portugal.
Dat na de eerste aftrap het beste team uiteindelijk de nieuwe wereldkampioen mag worden…
-0-0-0-
Statistiek: cijfers ontleend aan “Geld wird Siegen”, Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung, Nr. 23, 8 juni 2014.
“Wij hebben een fout gemaakt“, citeert de Franfurter Allgemeine Zeitung europarlementariër Heide Rühle van de Groenen in het Europese Parlement, “wij hadden de Europese Commissie moeten verplichten hun werklijst ter afstemming aan ons af te geven.” De controle op de Ecodesign Richtlijnheeft het Europese Parlement en de Europese Ministerraad namelijk in goed vertrouwen teruggegeven aan de Europese Commissie.
Meer dan veertig consumenten produkten staan op het lijstje. Boilers, koel- en diepvrieskasten, bakovens, electromotoren, douchekoppen, pompen, ventilatoren, laadapparatuur; de ene na de andere gaan opduiken in de Staatscourant van de EU. Vier dagen voor de Europese verkiezingen is de beslissing over de minimumeisen aan transformatoren gevallen en werd beslist dat na een auto ongeluk -dieven opgepast!- automatisch de lokatie aan hulpdiensten moet worden doorgegeven. Over de peperdure nieuwe halogeen en LED verlichting, kwikzilvergehalte, de afvalverwerking, electrisch aangedreven voertuigen, die weer herrie moeten maken, even niet geschreven.
Stofzuigers staan nr. 17 op deze lijst. Sinds 2007 werd aan de stofzuigerrichtlijnen gewerkt. Dat is lang, volgens de voortvarende Europese Commissie, normaal duurt het vier tot vier en een half jaar jaar, maar om de juiste formule te vinden voor zuigkracht en techniek in relatie tot het aantal Watt, was lastig. Over oorverdovende collaterale herrie die deze dingen kunnen maken, is niets terug te vinden in de Richtlijn.
Sla alsnog zelf je slag met deze Real Deal nu het nog kan om te voorkomen dat je proefkonijn wordt voor de ‘geluksbereiders’ in Brussel en Straatsburg, want de slag om het territorium voor een nieuwe generatie stofzuigers is gestreden.
Vanaf september 2014 mogen alleen nog stofzuigers van maximaal 1600 Watt worden verkocht. Vervolgens is er geen keus en moet vanaf 2017 met nieuw gekochte stofzuigers van 900 Watt worden gezogen, die echt niet op de markt komen tegen voordeelprijsjes. Analoog aan de Brusselse Watt regulering zou dit dan een voordeelprijs opleveren van €19,80, incusief Belasting Toegevoegde Waarde.
Hoogst onwaarschijnlijk, zo’n voordeelprijs, want aan comprommissen uit de Brusselse empirische koker hangen nu eenmaal garantieloze prijskaartjes. die niet verder reiken dan de Brusselse Staatscourant. Daarop kan men in deze papierwinkel stof innemen met een slimmere 900 Watt klop-, pulk- en zuigtechniek, die hetzelfde resultaat oplevert als een 2500 Watt zuiger. Anders was men hier toch niet aan begonnen?
Rest nog één vraag, waar is de transparante proof in the sucking of the dirt door zo’n Brussels blauw wonder te vinden?
De euro moest nog geboren worden, de ECB nog opgericht worden, reeds begon het gesjoemel met de bepalingen van het Verdrag van Maastricht. Hoofdrolspelers zijn Juncker, Chirac, Kohl en de toenmalige President van de Europese Commissie, Santer. Met een bijrol voor Duisenberg en Trichet, de eersten en tweede President van de ECB, waar er eigenlijk over de zittingsperioden van Duisenberg en Trichet maar één President van de ECB had mogen zijn.
Volgens het Verdrag van Maastricht wordt de President van de Europese Centrale Bank, die over de stabiliteit van de euro moet waken, voor een periode van acht jaar benoemd. Deze regeling moet voorkomen dat de President van de ECB onder politieke politiek druk wordt gezet, derhalve de onafhankelijkheid van de ECB kan waarborgen…
Nog voordat de ECB überhaupt is opgericht, verzint Juncker een truc om in de komende acht jaar stuivertje te wisselen tussen Duisenberg en Trichet om een potentieel conflict tussen Frankrijk en Duitsland te voorkomen. Er wordt een bepaling opgenomen dat de leeftijdsgrens maximaal 67 jaar mag zijn. Duisenberg treedt na vier jaar op 67-jarige leeftijd af, de Fransman Trichet volgt hem vervolgens op.
Tevens werd de huidige kandidaat voor het voorzitterschap van het Europees Parlement, lijsttrekker Jean-Claude Juncker, destijds gevraagd om President van de Europese Commissie te worden. Hij weigerde. Hij wilde premier van Luxemburg blijven, dat hem het recht gaf op een zetel in de Europese Raad, de wetgever van de EU; “Daar kan ik vrijer bewegen“.
Jean-Claude Juncker, nmmmer op z’n mondje gevallen, tijdens een vraaggesprekin de Frankfurter Allgemeine, 20 mei 2014, op de vraag wat hij al eerste gaat doen, indien hij de functie van Barosso overneemt, welke Juncker in 1998 weigerde: “eerst maar eens slapen.”
Klikhierhoe Juncker een elegante oplossing vond voor de benoemingen van Duisenberg en Trichet en een conflict voorkwam tussen Duitsland en Frankrijk omdat de ECB in Duitsland werd gevestigd, in ruil waarvoor Frankrijk Trichet aan het roer van de ECB wilde.
Het Europees Parlement kan in relatie tot de EU worden vergeleken met de centrale ondernemingsraad van een multinationale onderneming.
Het Europees Parlement is ook na de herformulering van Artikel 14.2 in het Verdrag van Lissabon en zoals de formulering inArtikel 10.1duidelijk maakt, geen representatief orgaan van één soeverein Europees Volk.
Dit spitst zich toe op het feit dat dat de samenstelling van het aantal toegewezen parlementszetels aan een lidstaat uitsluitend een afspiegeling is van de politieke verhoudingen in lidstaten en het aantal zetels per lidstaat wordt vastgesteld op basis van het aantal inwoners van deze lidstaat met een minimum van zes zetels voor kleine lidstaten.
Kortom, de aanspraak, dat het Europees Parlement een democratische geligitimeerde volksvertegenwoordiging is op Europees niveau, struikelt simpelweg op het feit dat er geen sprake is van één Europees volk. Misschien mag dat in de verre toekomst anders zijn, is, maar nu is de EU een gemeenschap van verschillende volkeren, die per land worden weerspiegeld in het Europees Parlement.
De EU is een verbond van staten, geen Europese Bondstaat. Parlementen van de lidstaten kunnen weliswaar autonomie aan dit verbond overdragen, maar zij zijn de soevereine eigenaren van het Verdrag van Lissabon, niet het Europese Parlement. In het bedrijfsleven zou men de rol van het Europees Parlement in relatie tot de EU kunnen vergelijken met de Ondernemingsraad van een multinationale onderneming.
Politieke processen in de Brusselse Republiek.
Ondertussen is het inmiddels zover gekomen, dat noch het Europees Parlement, noch souvereine parlementen van lidstaten de soevereine macht bezitten op tal van terreinen wetgeving te maken, deze goed of af te keuren en politiek beleid van dit verbond te sturen ondanks dat nationale parlementen eigenaren zijn van het Verdrag van Lissabon. Lees hier hoe lijsttrekker Jean-Claude Juncker reeds in 1999 dit paradoxale beleid verwoordde in Der Spiegel.
Wat gebeurt, indien souvereine parlementen niet kunnen ingrijpen? Hoe werken deze politieke mechanismen?
Vóór de invoering van het eurosysteem, was er de Economische Monetaire Unie, waar deelnemende staten konden of moesten uitstappen, indien bijvoorbeeld betalingsplichten door staten en banken niet konden worden nagekomen.
Met het Verdrag van Maastricht en de invoering van de euro werd de geldpolitiek echter naar Europees niveau getild. Tegelijkertijd werd fiscaal beleid met boeteclausules ingevoerd vanuit Brussel, waarbij nationale parlementen het nakijken kregen.
Uittreden werd min of meer onmogelijk gemaakt, hoewel afkopen door lidstaten van staatsschulden oorspronkelijk nog was uitgesloten, zoals in het EMU. In het kielzog van Lehmann Brothers en de eurocrisis, transformeerde vervolgens het centrale monetaire eurosysteem (ECB) om politieke redenen naar een schuldvereffeningssysteem (Brussel) voor staten en banken.
Met als gevolg dat een zuivere scheiding van geldpolitiek (ECB) en fiscale politiek (Brussel) dankzij deze politieke mechanismen niet meer mogelijk is. De souvereine monetaire geldpolitiek op Europees niveau is links en rechts ingehaald door ondemocratisch vastgesteld fiscaal beleid dat evenwel op lidstaat niveau wordt uitgevoerd en aangepast naar gelang de omstandigheden en politieke haalbaarheid. De ECB kocht tijd zodat politieke mechanismen hun werk konden doen.
Politici, die oppervlakkig verstand van monetaire geldpolitiek hebben, verwijten nu critici ‘euro-scepticisme’ of zelfs vijandelijkheid jegens Brussel, maar gaan volledig voorbij aan het gebrek aan democratische legitimatie van dit beleid dankzij de mogelijkheden van het Verdrag van Lissabon, waarvan nationale parlementen de souvereine eigenaren zijn.
Een parallel betoog kan worden opgezet voor het buitenlandse politieke beleid van de EU en het Transatlantisch Trade and Investment Partnership (TTIP).
Verkiezingen! Maar wat daarna?
Zo vlak voor de Europese verkiezingen zou iedereen eens kunnen nadenken over de politieke rangorde en politieke verhoudingen onder het Verdrag van Lissabon en wat dit betekent voor politieke discipline en politieke ethiek in de EU, voor het eurosysteem en uiteindelijk voor de verschillende volkeren in Europa. En daarbij vooral niet het Transatlantisch Trade and Investment Partnership (TTIP) vergeten in deze overwegingen mee te nemen.
Besef dan dat onder de huidige Grondwet van het Europese Project – het Verdrag van Lissabon – een ‘én-én’ Éuropees politiek beleid soevereine volksdemocratie is uitgesloten en nog steeds soevereine nationale parlementen op tal van gebieden op subtiele politieke wijze buitenspel worden gezet.
Het zou rampzalig zijn wanneer democratie nog verder wordt wordt opgeofferd terwille van de redding van de euro, staten, banken en de eenwording van Europa.
Een virus waart door Nederland. Inkopen in Duitsland dankzij accijnsverhogingen en hoge priizen in Nederland. Wordt met de internationaal aandacht trekkende „most gloriously entertaining commercial you’ll see today“, Worlds weirdest supermarket ad both super cool and super crazy”, ruim acht miljoen bezoekers op YouTube, boodschappen doen in Duitsland “supergeil”? Om de prijzen hoeft calvinistisch Nederland het niet te laten.
Op de tonen van onderbuikse techno beat van muziekgroep Der Touristuit Berlijn prijst veelzijdig levenskunstenaar Friedrich Liechtenstein -een huis van algen, geen computer, mobieltje en telefoon- produkten van supermarktketen EDEKA aan.
Geruchten doen de ronde dat Geert Wilders onder de dekmantel van het Europees Burger Initiatief “Right 2 more or less Dutch Marajuca’s“ nadrukkelijker op de Europese verkiezingstrommels wil slaan en de import van passievruchten aan strikte voorwaarden wil verbinden. “De onderlinge verschillen van de soorten passievruchten zijn te groot om dit aan marktwerking over te laten“, werd vernomen uit ingewijde kringen, die anoniem wensen te blijven. “Genetisch gemanipuleerde maracujaplanten en vruchten mogen niet toegelaten worden. DNA onderzoek is gewenst.“
Verwezen werd naar de ‘Bananen Oorlog‘ tussen de EU, Zuid-Amerikaanse landen en bananenmultinationals, die decennia duurde, terwijl Nederland ondertussen met behulp van de Nederlandse Gulden een succesvolle groente- en fruitteelt exportsector ontwikkelde.
“Wij willen dat binnen afzienbare tijd Vrouw Antje reine Nederlandse maracujatomaatstukjes op kaashapjes gaat serveren. En Zeeuws Meisje Nederlandse maracujatomaten mozzarella op een boterham aansmee…eh… aanprijst. Nederland heeft een eeuwenlange traditie van hoogwaardige voedselkwaliteit en verscheidenheid hoog te houden. De Goudreinet heet niet voor niets ‘De Schone van Boskoop‘. Het resultaat van lang, lang teeltgeduld op eigen bodem.“
Op de vraag wanneer dit Europees Burger Initiatief “The Right 2 to more or less Dutch Maracuja’s” definitief zijn beslag krijgt, wilde de anonieme bron slechts kwijt, “We gaan dit allemaal regelen.”
Foto: Passieplant en vrucht op het UNESCO werelderfgoed La Gomera
“Wissen vor Acht” -“Knowing before eight”- is a prime time TV program, viewed by millions of people, just before the eight p.m newsbroadcast of the public TV sender ARD in Germany. “Wissen vor Acht” brings during weekdays new scientific and digital developments under the attention of millions of viewers in Germany: “Wie wird uns Technik künftig beeinflussen? ”Was ist Vision, was schon bald Realität?“ Broadcasts can be downloaded from the mediatheke of the ARD and published on YouTube.
Click herefor the broadcast about the medicinal application of handkerchiefs.
And here is power politician, European Commissioner Neelie Kroes on YouTube promoting the latest digital developments for the healthy benefits of European citizens. With a ‘Digital Agenda’ high on the priority list of the EU. Reading from an auto-cue, technocratically summing up facts and impressive figures about existing digital markets and potential applications. Nevertheless, only 760 visitors at the time this post was published, while the machinery in the engineroom of the EU is kept on full steam.
The principle question is, however, do we need liberal, market oriented European Commissioners, promoting the latest digital applications? Or should this be left to professional scientists and left to the press and public media? Should the European Commissioners, as politicians, not rather be concerned about the social consequences , since those applications can and will be used to control the daily life of European citizens? Quod ed demonstrandum spying on social media, on email conversations and monitoring blog- and websites.
Do we want a political policy, which simply read out instructions for use, or politics which are incorporated in democratic communication processes?
We are talking about control techniques, which organize social and economic activities, even replace them, limiting the debate to the scope of a ‘Digital Agenda’. Roughly the same way as one (politicians e.g.) would explain democracy by spelling out electoral programs of political parties.
Leaves a last question: “Where is the online public debate about this topic in the press and public media, free available, not hidden after paywalls, allowing moderately moderated comments by readers in the Netherlands? As is possible in the FAZ, Der Spiegel, Süddeutsche Zeitung, Cicere Online, the Guardian, the New York Times, etc., etc.”
Perhaps the successor of European Commissioner Viviane Reding, who stopped subsidizing Presseurop, could have a look behind those paywalls.
Wederom sabel- en wapengekletter op de Krim met een gevaarlijk karakter. Ook op langere termijn. Nationalisme en “White Army, Black Baron” marsmuziek schalt overal op de Krim: “From the Taiga to the British waters, Crimea will never surrender. The Red Army is the strongest”. Turken, tsaren, Engelsen, Fransen, Duitsers, Amerikanen, NATO, go home”, was en is de boodschap van dit lied.
Gebeurtenissen volgen zich in een sneltreinvaart op. De woordvoerder van Van Rompuy komt met een uiterst zeldzaam persbericht, een ‘terse statement’. Het gebruikelijke gejubel over de EU blijft achterwege. Over de Krim geen enkel woord.
“President Herman Van Rompuy had a phone conversation this afternoon with the President of Russia, Vladimir Putin.
The main topic was Ukraine. The Presidents discussed the financial and security situation in the country.“
Geschiedenis herhaalt zich niet, maar doet er toe. Geschiedenis verplicht. De Krim, een autonome republiek met een eigen parlement in de staat Oekraine, is een peperdure brug te ver voor ‘Brussel’. West-Europese burgers mogen daarmee niet wéér worden opgezadeld.
De uitslag van het Zwitsers referendum over het vreemdelingenbeleid is koren op de molen voor de linkse en rechtse populistische politieke partijen. De uitslag wordt beschouwd als een overwinning van ‘Het Volk’ op de politieke élite. Met minder dan honderd dagen te gaan voor de Europese verkiezingen is ‘EU-bashing’ reeds in volle gang. Dit thema is bij uitstek geschikt om ontevreden kiezers af te vangen die deze ontwikkeling met lede ogen aanzien uit angst hun nationale identiteit en soevereiniteit te verliezen.
De traditionele €Uropa-vriendelijke politieke partijen moeten nu niet uit angst om stemmen te verliezen als antwoord deze populistische partijen geringschattend ‘bashen’, maar dit specifieke thema serieus nemen. Allerminst betekent dit echter dat aan populistische politieke partijen lippendienst wordt bewezen.
Integendeel, dit impliceert dat de wens voor een eigen identiteit niet via de achterdeur wordt afgekraakt en platgewalst, maar in klare taal en daden wordt ingepast in samenhangend beleid waarin reeds multilateraal ingekapselde Credit Default Swap burgers in ‘de EU’ van “unity in diversity” zichzelf kunnen herkennen.
Zo niet, dan zal na de Europese verkiezingen blijken dat niet alleen Zwitserland het moderne West-Europese boegbeeld is van een historische vergissing.
Honderdduizenden, miljoenen namen een kijkje in 2014. Bij Wikipedia. Tientallen pagina’s in evenzoveel talen. Ieder met een eigen accent. Van lokale verkiezingen, herdenkingen tot grote evenementen.
Was het in 2013 nog de G20 in St. Petersburg, in 2014 de Olympische Winterspelen in Sotchi, daarna Europese Verkiezingen en wederom terug naar Sotchi. De G8 met Van Rompuy en Barroso als waarnemers („Beobachters“ volgens Duitse Wiki) namens Europese Unie. Belangrijk thema‘s: migratie en “Eten“. 81 millioen wereldbewoners erbij in 2013. Vergelijkbaar met het inwonersaantal van Egypte. Moeten allemaal eten en drinken. Ook als ze vluchten.
Om het feest compleet te maken het wereldkampioenschap voetbal aan de andere kant van de nagenoeg leeggeviste Atlantische Oceaan.
Maar, o jéé, o wéé, wat als het roodgele gevaar roet in het eten gooit? De Chinezen doen met dit alles niet of nauwelijks mee. Die vieren overal ter wereld allereerst hun eigen Nieuwjaar en slepen in 2014 een Trojaner naar binnen. Voor hen is vanaf 31 januari 2014 het Jaar van het Houten Paard.
Viviane Reding was genoodzaakt Presseurop van subsidies uit te sluiten om budgettaire redenen.
Leeshier enhier de verontrustende conclusies en aanbevelingen (2013) van de Algemene Rekenkamer over de verantwoording over besteding van Europese subsidies en noodfondsen.
Lees hierde column van Martin Schulz, President van het Europees Parlement, dat tot 2019 tussen 800.000.000.000 en 1.000.000. 000.000 euro’s (800 miljoen tot één miljard euro’s) gaat uitgeven aan pendelen tussen Brussel en Straatsburg.
In mei 2014 vinden op verschillende dagen Europese verkiezingen plaats. In dit kader hier een quiz in de vorm van veertig vragen. Mocht de link naar Presseurop zijn gesloten, dan kunt u hier de strikvragen lezen.
Alvast één vraag er uitgelicht:
“Weet u wie het woord “euro” heeft bedacht, dat voor het einde van de 20ste eeuw nog nooit iemand in de mond had genomen?”
Murphy's Law Calculator
„If there’s more than one possible outcome of a job or task, and one of those outcomes will result in disaster or an undesirable consequence, then somebody will do it that way.“
KING BILLY's REPUBLIC 