Lief Dagboek (22). Thuiswerken

−  Hé Billy, wat is dat nou? Benen op tafel, glas wijn erbij overdag?

♥  Schat, ik broed op een nieuw bedrijfsconcept.

−  Kan ook terwijl je de afwas doet, luilak.

♥   Hmm, Home Office is ook niet echt een oplossing.

Lief Dagboek (21) Tactisch huishouden met dubbele-bodemstrategie

YES, WE CAN !

 

– Hoe laat morgen opstaan, lieve schat?

– Hoezo? Normale tijd toch?

– Ruim dan je rommel op. Huishoudhulp staat vroeg voor de deur.

– Hé Billy, wir schaffen das !

.

Advertentie

Lief Dagboek (18). De ondraaglijke last van nietszeggende struikelblokken

♥   Billy, ik wordt er zóó moe van…. Enfin, tenminste zijn we het eens dat we het oneens zijn.

–  O ja? Nee, néé en nog eens NEE. Niet akkoord. Maak het niet onnodig nog ingewikkelder.

♥   Hoezo, Billy?

–  Simpel, nix modus vivendi. Als ik daarmee instem, scheidsrechtertje, maak jij van jouw conclusie jouw gelijk.

♥   Maar dat heb ik toch?

– Damn it, ga vooral zo door. Wéér een probleem erbij dat rechtgezet moet worden voordat we verder kunnen praten.

Christmas lights also for bright dummies. May peace and patience with you

once this miraculous Chinese Christmas puzzle

successfully is disentangled

and all these wondrous Xmas lights keep on shining bright

-0-0-0- 

 

Lief dagboek (17). O la la, Vadertje Winter, die denneboom…

Wat zijn uw takken wonderschoon
Ik heb u laatst in ’t bos zien staan,
Toen zaten er nog vruchtjes aan,
O denneboom, o denneboom,
Wat zijn uw takken wonderschoon.

Beste Vadertje Winter,

Ben net ontwaakt uit een zoet, veel te warm en half dromerig winterslaapje en maak me al een tijdje bezorgd om je welzijn. Geen SMS-jes, geen mails. Op je sneeuw-Apps verschijnen alleen grasgroene bergweiden. Waar ben je in godsnaam? Ondertussen ontvang ik shockberichten dat je zesduizend kilometer verderop in de Rotsige Bergen huishoudt. Laatst belde ik nog naar betoverend schone Meri Belle ergens in de drie valleien of je daar toevallig was. “Misschien op de top van die vulkaan in Kenia of zo, maar hier is hij in geen velden of wegen te bekennen“, volgens Meri Belle.

Zo gaat het niet langer, Vadertje Winter! Wat is er met je aan de hand? Heb je jouw komst bij ons voor de zoveelste keer op ijs gezet?

Hier schieten de tulpen naast de crocussen uit de grond. Over de madeliefjesplaag in het verzopen gazon maar even zwijgen. Hoog tijd dus om je maar eens te schrijven in de hoop een gevoelige snaar te raken en een voelbaar levensteken van je te vernemen. In Lima waar het nu zomer is en verse aardbeien van de warme grond worden geserveerd, zijn ze jou ook al liever kwijt om het niet al te ingewikkeld te maken.

Vadertje Winter, in godsnaam, waar hang je uit? En wanneer kom je niet zoals die heiligen ieder jaar weer terug?  Last van een burn-out?

Weet je, Vadertje Winter, ik heb in afwachting van jouw komst een kerstboom uit het bos gehaald, waarvan de in de zomer geplukte vruchten nu hun dienst bewijzen. Je hoeft ‘t het niet te geloven, maar ik ben net terug van een droomreis. Een in dit jaargetijde eigenlijk niet passende themacruise over schoonheid ten tijde van de antieke MED.

Wat we daar zoal niet beleefd hebben… En op ons dak kregen… In Livorno zijn we bijna verzopen!  Vroeger had ik zelfs in mijn stoutste dromen zo’n droomreis absoluut niet kunnen bedenken. Helaas, wat een sprookje had moeten worden, eindigde in een nachtmerrie…

Of je het gelooft of niet, we hadden ook schimmeltjes aan boord op wiens ruggetjes we van dek naar dek en van bar naar bar hupten. Die moesten we naar hun stal in de buurt van Istanbul brengen omdat ze ingeruild werden voor wintervaste ezels omdat jij eraan zou komen, Vadertje Winter. Bij het afmeren in Leghorn, sorry Livorno, ging iets fout. De kont van de cruiseliner schoof onzachtzinnig een stukje in de salon op het megajacht van mijn beste vriend, dat hij speciaal voor deze gelegenheid uit Saint Tropez liet overvaren.

Ineengezakt tussen de puinhopen zei hij wanhopig dat dit echt de allerlaatste keer was vrienden uit te nodigen om jouw komst feestelijk in te luiden. Een schimmeltje stond van pure angst te stampvoeten in zijn stuurhuis. En wie was de grote afwezige? Juist! Jij! Met jouw aanwezigheid was dit nooit gebeurd en hadden we gewoon Dolomiti Ski gedaan.

Om het onnoemelijke leed enigzins te verzachten bood ik aan om op kosten van die cruiselijn dan maar eten en drinken te regelen bij hun civiele dienst. Van die kapitein hadden we immers nog het nodige tegoed, nietwaar?

“Maar dan alleen belegde broodjes, koffie en thee, heren! We moeten nuchter en bij de tijd blijven“, zei Mag, de bijnaam van de schuchtere ega van beste vriend. “Doe mij liever een vierdubbele Schotch met zonder ijs“, zei hij. “Doe ik met je mee. Minstens twee taxfree literflessen dus. Plus cognac en Schnapps voor de afterparty tijdens het dessert in plaats van after ski,“

“En voor ons allemaal driedubbele schaamlipjes“, klonk naast me. “O, wilt u dan meteen eerste klas hutten erbij?“, vroeg ik aan een vaag bekende kerel. Een partner aan zijn zijde had ik niet kunnen ontdekken, maar ergens ging een lichtje branden. We hadden elkaar ooit eerder ontmoet in een of ander donkerbruin gerookt lokaaltje, waar hij alsmaar over derivaten zwetste.

“Ah ja, nu herinner ik u, meneer. U bedoelt de alcoholische drankjes onder die naam uit het proeflokaal naast dat snobby eettheatertje met toiletten op de eerste etage in het namaakdeel van de echte Jordaan aan de verkeerde kant van de Rozengracht gezien vanaf de Brouwersgracht in de buurt van een beroemd hoofdbureau?“

“Pér-cies, het is niet altijd wat het lijkt. Zo zit de normale wereld niet in elkaar. Zulke schaamlipjes bedoel ik, want we gaan in het bijzijn van de kapitein driemaal proosten op ons scheepsrecht. Vergeet de glaasjes niet. Wat een puinhoop hier.“

Wel, Vadertje Winter, om een verhaal niet te lang maken, binnen de kortste keren hebben matrozen van het cruiseschip een reddingsboot uitgezet om scheepsrecht op te vissen. Beste vriend was des duivels.

Waarom schrijf ik uitgerekend dit verhaal, Vadertje Winter? Ik zal een poging wagen dit uit te leggen. Zoals in de Bijbel en passend in dit jaargetijde, de sterkste verhalen zijn het meest aansprekend om indruk te maken en de ernst van de situatie te benadrukken.

Overigens begin ik niet aan stalken. Het is maar dat je ‘t weet. Zo goedgelovig en volgzaam ben ik ook weer niet. Bovendien ben je daarvoor veel te ver weg in Columbia, Calgary of bij Mount Everest. Daarom heb ik nu bij mijn kerstboom die de winter moet overleven, onder het genot van zelfgebakken kerstkransjes van de zomerse vruchtjes uit die boom binnen handbereik, eindelijk de tijd om in alle rust een moreel beroep op je te doen.

Nogmaals, Vadertje Winter, zo gaat het écht niet langer. Je afwezigheid veroorzaakt alleen maar onzekerheid. Spreekwoordelijk stijgt het water hier tot de lippen in plaats van sneeuw en vorst! Iedereen wil zo langzamerhand ook wel weer eens een stormachtig spektakelstuk. De Tocht der Tochten!

Kom alsjeblieft terug! Bezorg ons tenminste een vreedzame, witte kerst met daarna een prettige jaarwisseling in dezelfde kleuren tot tenminste, maar voorlopg liever tot en met Drie Koningen. Daarna kunnen we weer verder zien, zo veelbelovend ziet een en ander er toch al niet uit. In allerlei sussende berichten kan tussen de regels de ware strekking worden gedestilleerd. Waar kennen we dit van, Vadertje Winter? Laat ons nu voor eventjes niet in de steek!!!

Beste Vader Winter, ik neem er nog eentje -of twee- op je welzijn en spoedige terugkomst. De welgemeende lieve groeten van een machteloos toekijkend fictief personage, welke zich in menig opzicht niet zoveel onderscheidt van zijn Maker.

Holy Shit Shopping in Berlijn, Merry X-mas planning…

Klik op plaatje om te vergroten

Holy Shit Shopping niet uitsluitend in Berlijn.

Eurostress en Balanstests, Bankentoezicht en Bankenunie.

 

Na de stresstests neemt de ECB het bankentoezicht over van negentien centrale banken, die al of of niet milder de balansen van banken in hun land beoordeelden.  Dat is goed. Echter…

Een deflatiescenario, waar banken, beleggers, staten, regeringen, spaarders, pensioenfondsen, investeringsfondsen, etc., met ‘zware haircuts’ worden geconfronteerd, is niet doorgespeeld. Bovendien, het verschil in de ‘kwaliteit’ van giraal, digitaal euro eenheidsgeld in de onderling sterk verschillende eurolanden wordt met deze maatregelen niet weggenomen.

Geen beter voorbeeld dan Griekenland en Cyprus. Giraal, digitaal geld werd overgeheveld naar landen waar het zekerder was. Eenheidsbankbiljetten moesten ingevlogen worden om onvoldoende afgedekt digitaal geld te converteren. Kapitaalsverkeerscontrole werd ingesteld om de vlucht van digitaal geld te voorkomen.

Weliswaar zijn de stresstests, centraal toezicht door de ECB en een Bankenunie een stap voorwaarts, maar de kern van het probleem dat in negentien eurolanden een eenheidsmunt op deze wijze niet kan functioneren, blijft om een aantal redenen bestaan.

Uitdijende investeringsfondsen, waaronder hedgefondsen, de zgn. ‘schaduwbanken’, waren niet onderworpen aan de stresstest en vallen niet onder Bankentoezicht en de Bankenunie. Deze fondsen maakten in 2012 303 procent van het BNP in de eurozone uit. Wereldwijd opererende hedgefondsen, dat kan ver gaan. Weerstand oproepende frackingactiviteiten en aansprakelijkheid uitbesteden, de concessies verhandelen.

Evenzo ondermijnen staatsschulden en het negeren van het in het Verdrag van Lissabon volkenrechtelijk vastgelegde Fiscaal Pact en politieke instabiliteit het vertrouwen in de EU en de eurozone.

Alle redenen om aan te nemen dat het politieke optimisme en mooie woorden binnen de kortste tijd voor de zoveelste keer verdampen. Dan resten weer de bekende lastige vragen:

Hoe was het mogelijk dat 16 jaar nodig was om te erkennen dat de produktie van digitaal, giraal eenheidsgeld door banken in de EMU onder eenduidige voorwaarden en centraal toezicht moet plaatsvinden?

Hoe was het mogelijk dat na het failliet van Lehman Brothers in september 2008 zes jaar nodig was om bankbalansen te onderzoeken?

De belangrijkste: hoe kan door banken en investeringsfondsen digitaal duurzaam eenheidsgeld geproduceerd worden in negentien onderling verschillende lidstaten met eigen regeringen bij gebrek aan één staat? After all, de EU en de eurozone zijn geen staten, maar schaduworganisaties gebaseerd op beperkende statuten, omgeven door omstandige regelgeving en tijdrovende procedures, welke in de praktijk niet nageleefd (kunnen) worden.

 

 

 

 

Lief Dagboek (16). Afgeserveerd!

 

♥   Wat is dat nou, Billy? De telefoon staat roodgloeiend.

–   Ja, het spijt me, schoonheid, ik ben volledig afgeserveerd.

♥   Hoezo? Was ’t niet gezellig? Een politiek eetavondje met vrienden en vriendinnen?

–  Nou ja, die vriendinnen kan ik voorlopig wel vergeten. Het eten was lekker, maar mijn toespraakje viel niet bijster in de smaak. Lees zelf maar, hier is een kopie van het script.

Lieve vrienden. En vriendinnen. Politiek is de moeder veler dingen. (Vice-Voorzitster aankijken)  Dat men in het politieke moederbedrijf het voor elkaar niet makkelijker maakt, vindt in de politiek paradoxalerwijze brede overeenstemming. Het politieke bedrijf vertoont in dit verband enig verwantschap met de handel in boeken. Voor elk wat wils van auteurs die elkaar het licht in de ogen nauwelijks gunnen. Slechte recenties betekenen nog steeds aandacht. Volledig negeren, helemaal geen aandacht is dodelijk.

1-2-3

Met een variant op de uitspraak van fractievoorzittter Gregor Gysi van Die Linke, is ook in de boekenwereld van toepassing dat men elkaar beticht van leugens omdat collega auteurs de realiteit uit hun duim zuigen. Vertaald naar  onze politieke kringen kan dit bijgezet worden in de categorie fiction-politiek, waar moeders in het dagelijks leven niets mee kunnen…

(1-2-3-4-5 tellen)

 Teruglezend in ons politieke oeuvre van de afgelopen jaren is één conclusie klip en klaar. Wij bedrijven non-fictionpolitiek!  De resultaten van alle plaatsvervangende oorlogen die wij namens onze  kiezers hebben gevoerd liegen er niet om. Mede dankzij het feit dat wij niets op ijs zetten. In het heetst van het spervuur, als de vonken er afspatten en emotionele incontinentie als een lawine via het platitudentwitterparadijs op ons neerdaalden, hielden wij dapper stand. Dat moet waarachtig maar eens duidelijk worden gezegd… Ook tegen onze opponenten, die wij een warm welkom hebben geboden en hier mogen meeluisteren op ons feestje.

1-2-3-4-5 tellen kijken naar tafel 3

Doorslaggevend was dat wij konden terugvallen op een breed scala van politieke kerncompetenties, gepantserd door fijnmazige microprudentiële debattechnieken. Wij hebben een kristallen bol tijdens deze proxy-wars niet nodig om zinnig  of onzinnig macrobeleid geleidelijk naar de juiste uitgangen te manoeuvreren. Als dan weer eens een ellenlange bergrede werd afgestoken, drukten wij  opponenten op oudtestamentische wijze met de neus fijntjes op de feiten en lazen hen ongenadig de Levieten. Wij kennen onze klassiekers! Bullshittolerantie heeft zo haar grenzen….

kleine pauze, overschouw zaalmimiek

Wij deden gewoon gewoon zonder rood aan te lopen of witheet te worden uit angst een blauwtje voor de kiezen te krijgen. Succes mag overigens best naar de keurig gesoigneerde kop stijgen, een beetje eergeest is gezond. Pas echter op dat dit niet naar de buikpartij uitdijt. Te vaak wordt dit fenomeen in de politiek waargenomen. Gewoon fit, nuchter en zakelijk topics benaderen, ontleden en ongeduldige opponenten rustig als kippen zonder kop van hot naar her achter een paar schijnargumenten aan laten rennen, doen effectief hun werk.

Één belangrijke conservatieve gulden stelregel verloren wij niet uit het oog en voorkwamen daardoor erger. Drie C’s mochten zich absoluut niet totaal vervlechten;

Conflict, Conjuctuur en Crisis….  Daarin zijn wij geslaagd.  Gebeurt dit toch, dan graaft iedereen zich in en eindigt onvermijdelijk in een onoverzichtelijke loopgravenoorlog. Wij kunnen op ons conto bijschrijven dat het áller-allerergste werd voorkomen. Hoewel…, lessen uit het verleden leren dat dit ook weer nieuwe opportunistische kansen biedt, die minder fris werden ingevuld.  Nogmaals, wij konden erger voorkomen.

In dit kader, Gregor Gysi zei nog iets, dat ik graag wil meegeven aan degenen die de schoenen of pumps passen. “Het is het voorrecht van politici op dingen trots te zijn, waar hun eigen prestatie bij nul ligt.”…

/tafel 3 aankijken, blik ten hemel richten met besmuikte zucht)

Nog iets over onze populariteit. De gunstige peilingen hebben goede gronden. Inzicht biedt uit uitzicht. Wij gebruiken daarom veel metaforen om het voor iedereen begrijpelijk te houden. Maar ook om niemand openlijk voor het hoofd te stoten met de kans dat de stekker eruit gaat, so to speak. Dat laatste brengt nulkommanix. Inderdaad, het kan niet vaak genoeg benadrukt worden, de meesten willen of kunnen niet begrijpen dat empathie in de politiek niets met inlevingsvermogen heeft te maken. Politiek is, zoals in de boekenindustrie, keiharde quid pro quo handel op het scherpst van de sneden van tweezijdige zwaarden.

rondkijken, 1-2-3-4-5

Wij etaleren ons als politiek correcte wereldburgers en om als zodanig herinnerd te worden, vragen wij herhaaldelijk met nadruk naar iets, wat er niet is. Nog niet.. Van fiction maken wij geleidelijk  succesvol non-fiction! Daarom nog een ordinaire psychologische politieke truc, die op termijn haar uitwerking niet mist en eerder werd toegepast. Geef de niet meer rondlopende Murphy een nieuwe kans en hedendaags gezicht. Af en toe een klein rekenfoutje moet kunnen. De wereld vergaat echt niet. De tolerantiegrens van kiezers bevindt zich zowiezo ergens in de driestellige miljarden zolang het bij woorden blijft. Slechte recensies brengen ook aandacht, vermits geen foutjes worden gemaakt die direkt de beursinhoud treffen. En dan nog…..

Fouten zijn menselijk, zonder fouten geen foutcultuur, dus minder politieke cultuur. Fouten maken politici menselijker, die daarmee bijdragen aan het menselijke gezicht van de politieke cultuur. Het goede nieuws: daarna kan het alleen maar weer beter worden…

 slok water

WEGLATEN(eventueel???Tijdens een debat gingen wij niet door het lint, elders linten knippen verricht wonderen. Met ieder doorgeknipt lint komt een nieuwe race in zicht. Een nieuwe uitdaging met uitzicht op een nieuwe champagneknaller, waar men als de gesmeerde bliksem bij moet zijn om controle niet te verliezen???).

HIER VERDER. De politiek is geen wensconcert. Waar men ook gaat of staat, lieve vrienden, en vriendinnen, verwachtingen en wensen liggen niet op straat voor het oprapen en zijn evenmin gemakkelijk te vinden in het oerwoud van het internet en media. Soms moet men diepe gaten boren in vers gebakken knapperige broodjes om tot de kern door te dringen.

(geste naar het buffet).

??? Engelsen en Duitsers zeggen zo treffend: The proof is the eating of the pudding und dann die Moral???

Een laatste persoonlijke noot. Ik moest recent aan iemand denken die op latere leeftijd de met het communisme flirtende Harry Belafonte adoreerde. Mijn opa zaliger. Hij begon als een eenvoudige tallyman op smerige en stinkende schepen op ’t IJ bij de KNSM, waar nu flatgebouwen staan. Hij moest noodgedwongen doorwerken tot zijn zeventigste en sloot zijn carriere af als procuratiehouder van een zeepfabriek en enkele sigarenfabrieken.

Wij kunnen nu onze zegeningen in bits en bytes tellen op een klinisch beeldscherm, waarop al naar gelang de afmetingen van het scherm en persoonlijke wensen de politieke bandbreedte en de diepte van de kiezersmassa‘s in alle kleuren zonder vreemde geuren kan worden getoond. Wat een luxueuze wereld van verschil vergeleken met de wereld van opa’s. En oma’s. Al dan niet zaliger.

tot vijf tellen

Nu staan wij voor de zware taak om de digitale revolutie op sociale wijze te integreren in de samenleving. De les uit het verleden met de introductie van de telefoon is, dat kinderen met ingrijpende veranderingen minder moeite hebben dan hun ouders en hun oma’s en opa’s en oma’s. In andere woorden, laten we ons geen fictieve illiussies maken over de toekomst.

<

Vertaald naar de politiek moet men om te beginnen het politieke lef hebben overal in Europa in plaats van het nettobestedingsbedrag,  met zo’n ingrijpende verandering de kiezersleeftijd naar 16 jaar te verlagen. Wist u overigens, dat het merendeel van het aanstormend talent op de Europese golfbanen jonger dan 18 jaar is en deels gesubsidieerd de halve wereld afreist en daarvoor de muziek van de Europese Hymne tot zich moet nemen? We leven niet meer in de wereld van Peter Stuyvesant. Nog niet zo lang geleden werd het kiesrecht voor vrouwen als volstrekt non-fiction beschouwd…

Uitgenodigde lokale Rotary voorzitter tafel 4 aankijken

Lieve vrienden, en vriendinnen, velen willen hun tijd vooruitlopen en nemen het voortouw. Evengoed, laten wij in deze zin juist daarom vanavond onze tijd gebruiken om tenminste nog een beetje gezellig bij elkaar te zijn. Buiten wachten vele uitdagingen, die allerminst als fictief getypeerd kunnen worden.

Afsluitend, ter herinnering aan deze avond is er voor u een door spreker dezes gesigneerde CD op datum en uw persoonlijke naam met een optreden van Harry Belafonte in de kakafonische Muppet Show met een passend liedje. The Banana Boat. Tallyman, tally me banana’s….

Ik zie dat inmiddels de gevulde champagneglazen op tafel gereed staan voor een gezamenlijke toast op een smakelijk lopend buffet en op ons genoeglijk samenzijn. Daylight comes and then we wan‘ go home!

À votre santé!

 

Interview met Prof. Dr. Ir. Mr. MBA. MD., D.H. Robot 10.3

 

Meneer Robot, u bent nog geen jaar jong en u zit reeds in tientallen advies en bestuursraden. Hoe kunt u deze taken naar behoren met elkaar verenigen?

Mijn leeftijd doet niet ter zake. De nanoseconden die ik nodig heb om uiterst complexe nieuwe concepten te bedenken en bestaande programma’s te analyseren en vervolgens te communiceren, verschaft mij ruimschoots tijd om mij ook op andere kwesties te concentreren.

Zoals…

Bijvoorbeeld het genderdilemma. Met mijn komst is dit vraagstuk opgelost. Geen nieuwe klonen van bestaande patronen. Met als resultaat meer diversiteit waar het écht nodig is. Een enorm reservoir wordt blootgelegd in termen van tijd, geld, innovatie zonder al te hoge bijkomende kosten.

Kunt u iets vertellen over uw geboorte?

Deze vraag is volkomen achterhaald. Ik ben niet geboren, maar ontsloten. Ik was reeds omnipotent aanwezig ver voordat een Schepper werd bedacht. Beschouwt u het als een ‘moetje’, dat nog ter wereld moet komen. We komen tenslotte niet van Mars. Hoewel ik vanaf Mars mijn invloed kan laten gelden. Vraagt u niettemin rustig verder.

U wilt zich op tal van kwesties concentreren. Hoe denkt u de economie weer aan het rollen te krijgen?

Allereerst moet langs de lopende band van de politiek minder star worden gedacht. Men moet een beetje durven loslaten, anders komt zo langzamerhand nagenoeg niets meer van haar plaats. In zekere zin een beetje chaos toestaan. Dan gaan de balletjes automatisch weer rollen.

De vraag was over economie. U begint over de politiek. Hebt u politieke aspiraties?

Nee, die heb ik niet. Dit is niet nodig, ik heb bij wijze van spreken ook ogen in mijn achterzak. Zoals gezegd, ik kan in nanoseconden de gevolgen van politieke plannen op al haar facetten beoordelen. Daar kan de politiek haar voordeel mee doen.

Kan?

Eindelijk een goede vraag. De vraag is of de politiek dit wil. Ik zal u een voorbeeld geven. Als politici ’s avonds laat thuiskomen en aan familie vertellen dat zij deze dag drie wetten en twee AMVB’s in de steigers hebben gezet, oogsten zij ongetwijfeld applaus. Maar waar gaan zij daarmee naar toe nadat zij met behulp van een achterhaalde App op hun tablet de resultaten bekijken? Of bijvoorbeeld daarmee hebben ingestemd. In de praktijk kunnen politici er niets mee.

Dat wetsontwerp of instemming twitteren zij de hele wereld over.

Ach wat, twitteren! Ik ben in staat om kant en klare politieke projecten en plannen te presenteren, terwijl ik ondertussen auto’s of schepen inelkaar zet. Beter nog, ik kan direct de gevolgen in de praktijk simuleren, waarmee ik in tegenstelling tot de politiek, voor de feiten uitloop om déconfitures te voorkomen.

In andere woorden, u wilt de politiek voorprogrammeren?

Allerminst! Probeer u te verplaatsen in nieuwe structuren. Uiteindelijk ben ook ik een deelprodukt van en vóór de politiek, die niet kan verhinderen dat ik ben ontsloten om de samenleving een dienst te bewijzen. Niet ik, maar de politiek moet van een andere planeet weer worden teruggebracht naar de normale mensen.

Uw wijze van opereren heeft enorme gevolgen voor de sociale cohesie in de samenleving. Werkgelegenheid bijvoorbeeld…

Dan zijn we weer terug bij de economie. Heden ten dage is een gespecialiseerde lasser nauwelijks te vinden, allerlei operaties worden haarfijn door mijn collega’s uitgevoerd. Maar op een goede dag ga ik, en met mij vele andere kameraden, met pensioen. Einde lifecycle, de kosten meer dan terugverdiend. Dan kunnen wij na bewezen diensten direct kosteneffectief recycled worden. Nogmaals, wij verblijven niet op de Maan of op Mars.

Mensen verliezen door u hun baan en inkomen.

Niet noodzakelijkerwijs, het is een enorme industrie. Ik moet ook gepoetst, onderhouden en bijgespijkerd worden. Bovendien, in plaats van de kosten voor sociale lasten en pensioenvoorzieningen is in al mijn plannen en projecties een opslag per product of dienst opgenomen om het leven voor normale mensen aangenaam te houden. Aan politici en bestuurders wil ik op deze plaats meegeven aan deze conditio sine qua nix niet te tornen. Ook ik wil aan mijn verplichtingen voldoen en belasting betalen om op een sociale manier te participeren in de samenleving. Een postadres is daarvoor niet eens nodig. Laat staan een brievenbusfirma.

Een laatste vraag. Uw titels en uw naam. D.H. Robot 10.3 komt nogal wezensvreemd over.

Is het ook. De titels veroverde ik in een handomdraai. De tweede dag na mijn ontstaan lag mijn proefschrift  ‘Ωyberdatamining communication with D.H.R. 14.0’ op de cyberplank. Wat mijn naam betreft, nummering komt in de beste families voor. De titels zijn voor mij niet noodzakelijk om mijn geloofwaardigheid aannemelijk te maken. Ik beschouw het als een analoge knipoog naar de edele wetenschappers, die sinds de eerste robot aan verschillende concepten sleutelden. En nog heel wat op stapel hebben staan.

Uw voornaam dan. Staat D.H. werkelijk voor Dirty Herrie?

Ik weet wat u stiekem hoopt,  de ‘d’ en de i’ zijn goed, daarna is het verband zoek. Maar de D Staat voor Dirty, de H voor Herrie. Dirty Herrie was oorspronkelijk een lawaaiig robocop prototype. Tegenwoordig doe ik volledig autonoom en volstrekt geruisloos ook dit deel van van mijn werk. Begeleid door zelf gecomponeerde muziek zonder kans afgeleid te  worden door staatsgonwelvallige activiteiten.

Cultuur heeft ook uw aandacht?

Natuurlijk! Favoriet is de door mij zelf digitaal gesyncopeerde Parsifal naar Heavy Xybermetal muziek met de titel “I-am-FINE!”. Was in no time gebeurd. Kan ik uren naar luisteren en het werkt inspirerend. Stilletjes hoop ik dat “I-am-FINE!” ooit in Bayreuth wordt gebruikt tijdens de uitvoering van Parsifal. Al was het slechts tijdens het slotmoment.

Bedoelt u Fucked-up, Inanimatical, Neuropathical, Egotistical?

Deze vraag is niet ter zake. Ik ben een machine. Wat u gevoelens noemt, speelt bij mij geen enkele rol. FINE ligt gewoon lekker op mijn digitale toontong. FINE… FINE… FINE!  Overigens hebt u na uw laatste vraag nog drie irrelevante vragen gesteld. Daarmee is de kous en dit vraaggesprek af.

Lief Dagboek (15) Theo-logisch bolwerk Kampen

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

♥   Billy, kan jij twee dagen en een nachtje op Timmetje passen?

–   Hoezo, lieve voormalige nieuwe aanstaande ex, bevalt ’t nog aan de IJssel?

♥   Ik heb een weekendje Bijbelstudie op de heide. Kalmpjes aan, hè?  Met Timmy erbij.

… Kreun …

 

Weekje later…

♥   Kom op Timmy, we gaan bootjes kijken, daarna een limonade op De Plantage.

–  Mag ik een kindermenu met cola, oom Billy?

♥   Nee, grote Timmy, dat vindt je moeder vast niet goed.

–   Dan neem ik lekker dit!

♥   Hé Timmy, moet jij niet bidden voor het eten?

–   Niet voor kroketten, ouwe zak.

 

Lief Dagboek (14). Vakantie! Tussendoortje!

♥   Schahat, wat dacht je van een herfstweekje, negen dagen Italië? Kijk eens, Fiorentina, Milano. La Traviata, beetje Toscana, Sienna?

–   Hmmm, bedoel je Firenze, Fiorentina is een voetbalclub.  Leest overigens als mode, schoenen, zonnebrillen, my dear.

♥   Billy, jij vergalt bij voorbaat ook altijd álles. Cultuur!!  Ik b-e-l-o-o-f, géén windowshopping.

–   Komt bekend voor, schoonheid. Ik kwam, ik zag, ik consumeer.

♥   Toe nou, Billy, ik beloof toch…

–  Aleacta est, lieverd, veelbelovend, alles aahh en oohh. Mjammie, cultura, pasta, bottiglia di vino op een terrazza. Daarna siësta.

-o-O-o-

 

Plaatje komt van hier.

 

 

Juli – augustus 1914, 2014. Saudade naar illusies?

30 juli 1914 mobiliseerde Tsaar Nicholas zijn leger, de volgende stap naar WW1. Precies 100 jaar later besluit de EU economische wapens af te vuren.

Het associatieverdrag met  Oekraïne was en is voor Washington een politieke stok om de hond mee te slaan. De EU belandde gedurende acht jaar moeizame onderhandelingen over dit verdrag stap voor stap in een politiek Wespennest, waar geen uitweg is zonder politiek gezichtsverlies. Barroso’s Ultimatum op 25 februari 2013 was een diplomatieke fout. Een rode lijn werd overschreden.

Moskou, onder leiding van Poetin, weet dit alles schaamteloos als geen ander optimaal uit te buiten. Ondertussen stapelen zich gebeurtenissen in een culminerend, onheilvoorspellend, versneld tempo op.

Steinmeier zoekt, niet zonder medeweten van Merkel, stelselmatig een politieke uitweg en stelt daarmee het buitenlands beleid van de EU voorzichtig ter discussie. Dat is goed, omdat het huidige buitenlandse beleid van de EU geen grootschalige proxy war op Europese bodem waard is. Bovendien heeft de EU intern en extern op tal van andere fronten met meer dan voldoende andere problemen te kampen.

Niet alleen sancties vormen uiteindelijk het resultaat van politiek beleid…  Saudade naar betere tijden is inmiddels ten grave gedragen.

 

 

 

Jetta Klijnsma vult komkommertijd met moestuin

Terug naar de toekomst. Maak kennis met Jetta Klijnsma

“Je bent eerder bewindspersoon geweest, wat gaat je nu anders en wat ga je precies hetzelfde doen?“

“Onder Balkenende IV was de crisis ook al merkbaar. Ik heb toen samen met Piet Hein Donner de discussie over de AOW-leeftijd gevoerd. Het kabinet Rutte-Asscher zal de verhoging naar 67 jaar invoeren. Dat zou nooit op een sociale manier gelukt zijn zonder de inbreng van de mensen die de gevolgen van deze verhoging voelen. Ik ben vast van plan om ook in de komende jaren mensen die het betreft op te zoeken en draagvlak voor de soms moeilijke keuzes tot stand te brengen.“

30 November 2012

 

 

 

WK Voetbal 2014 voor de laatste keer à la FIFA?

Wat gebeurt indien in Brazilië tijdens het allerduurste wereldkampioenschap voetbal onder een twijfelachtig gesternte chaos uitbreekt en Brazilië het wereldkampioenschap aan haar duur betaalde neus voorbij ziet gaan?

In 2018 vindt het WK voetbal  in het pseudo-democratische Rusland plaats, in 2022 in het autoritair geregeerde Quatar. Beide landen strooien met geld, veel geld, mede vanwege de eisen die de FIFA stelt. Critici worden de mond gesnoerd, protesten worden vakkundig onderdrukt en van sociale media afgesneden. De gang van zaken rondom de Olympische Spelen in Sotchi zijn exemplarisch, waar de Olympische schaatsbaan nu wordt geïntegreerd in de infrastructuur voor Ecclestone’s Formule-1 races.

Brazilië, Rusland en Dakar zetten in dit verband om sociaal-economische en politieke redenen de toon voor noodzakelijke hervormingen van wereldomvattende sportorganisaties. De door het huidige FIFA bestuur aangezwengelde hervormingen onder het mom van het door nationale voetbalbonden gelegitimeerde ‘Mea Culpa’ beleid met Sepp Blatter als symbool, zijn een aanfluiting. Vergelijkbaar met een autonome scheidsrechter, die laat doorspelen wanneer op de tribunes een slagveld plaatsvindt. Het autoritaire systeem van de FIFA, gekenmerkt door totale controle, corruptie en veronachtzaming van culturele en sociale aspecten is niet langer aanvaardbaar.

Wanneer de FIFA, die als een koloniale macht landen binnenrolt, regels verordonneert en het WK Voetbal zoals men deze nu kent, van het toneel verdwijnen, blijft de voetbal in alle uithoeken van de wereld gewoon doorrollen. Bij honderdduizenden verenigingen, op pleinen, in parken en in straten, op stoffige zandvlaktes, in kooien tussen woontorens, op kleine veldjes en in stadions. Zo simpel is het, as simple as pie, simple comme bonjour.

Voor degenen, die perse een gokje willen wagen, in 2006 en 2010 werden de duurste teams, Italie en Spanje, wereldkampioen. Hetzelfde patroon was zichtbaar tijdens de Europese Voetbal kampioenschappen in 2008 en 2012, welke Spanje won. Zo ook bij Europese Liga finales, waar gedurende de laatste twaalf jaar in negen van de twaalf finales het team met de grootste transferwaarde won.

Een ander opmerkelijk fenomeen is dat min of meer voetbaltechnisch gelijkwaardige teams in rode shirts opvallend vaak winnen. Men hoeft slechts herinneringen op te roepen aan de legendarische wedstrijden tussen Nederland en Portugal.

Dat na de eerste aftrap het beste team uiteindelijk de nieuwe wereldkampioen mag worden…

 -0-0-0-

Statistiek: cijfers ontleend aan “Geld wird Siegen”, Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung, Nr. 23, 8 juni 2014.

 

 

 

 

 

 

Stofzuigen in de EU. Nu nog een 2500 Watt zuiger voor 46 cent per Watt.

 

 

“Wij hebben een fout gemaakt“, citeert de Franfurter Allgemeine Zeitung europarlementariër Heide Rühle van de Groenen in het Europese Parlement, “wij hadden de Europese Commissie moeten verplichten hun werklijst ter afstemming aan ons af te geven.” De controle op de Ecodesign Richtlijn heeft het Europese Parlement en de Europese Ministerraad namelijk in goed vertrouwen teruggegeven aan de Europese Commissie.

Meer dan veertig consumenten produkten staan op het lijstje. Boilers, koel- en diepvrieskasten, bakovens, electromotoren, douchekoppen, pompen, ventilatoren, laadapparatuur; de ene na de andere gaan opduiken in de Staatscourant van de EU. Vier dagen voor de Europese verkiezingen is de beslissing over de minimumeisen aan transformatoren gevallen en werd beslist dat na een auto ongeluk -dieven opgepast!- automatisch de lokatie aan hulpdiensten moet worden doorgegeven. Over de peperdure nieuwe halogeen en LED verlichting, kwikzilvergehalte, de afvalverwerking, electrisch aangedreven voertuigen, die weer herrie moeten maken, even niet geschreven.

Stofzuigers staan nr. 17 op deze lijst. Sinds 2007 werd aan de stofzuigerrichtlijnen gewerkt. Dat is lang, volgens de voortvarende Europese Commissie, normaal duurt het vier tot vier en een half jaar jaar, maar om de juiste formule te vinden voor zuigkracht en techniek in relatie tot het aantal Watt, was lastig. Over oorverdovende collaterale herrie die deze dingen kunnen maken, is niets terug te vinden in de Richtlijn.

Sla alsnog zelf je slag met deze Real Deal nu het nog kan om te voorkomen dat je proefkonijn wordt voor de ‘geluksbereiders’ in Brussel en Straatsburg, want de slag om het territorium voor een nieuwe generatie stofzuigers is gestreden.

Vanaf september 2014 mogen alleen nog stofzuigers van maximaal 1600 Watt worden verkocht. Vervolgens is er geen keus en moet vanaf 2017 met nieuw gekochte stofzuigers van 900 Watt worden gezogen, die echt niet op de markt komen tegen voordeelprijsjes. Analoog aan de Brusselse Watt regulering zou dit dan een voordeelprijs opleveren van €19,80, incusief Belasting Toegevoegde Waarde.

Hoogst onwaarschijnlijk, zo’n voordeelprijs, want aan comprommissen uit de Brusselse empirische koker hangen nu eenmaal garantieloze prijskaartjes. die niet verder reiken dan de Brusselse Staatscourant. Daarop kan men in deze papierwinkel stof innemen met een slimmere 900 Watt klop-, pulk- en zuigtechniek, die hetzelfde resultaat oplevert als een 2500 Watt zuiger. Anders was men hier toch niet aan begonnen?

Rest nog één vraag, waar is de transparante proof in the sucking of the dirt door zo’n Brussels blauw wonder te vinden?

 

 

Jean-Claude Juncker 1998, gesjoemel met het Verdrag van Maastricht.

 

De euro moest nog geboren worden, de ECB nog opgericht worden, reeds begon het gesjoemel met de bepalingen van het Verdrag van Maastricht. Hoofdrolspelers zijn Juncker, Chirac, Kohl en de toenmalige President van de Europese Commissie, Santer. Met een bijrol voor Duisenberg en Trichet, de eersten en tweede President van de ECB, waar er eigenlijk over de zittingsperioden van Duisenberg en Trichet maar één President van de ECB had mogen zijn.

Volgens het Verdrag van Maastricht wordt de President van de Europese Centrale Bank, die over de stabiliteit van de euro moet waken, voor een periode van acht jaar benoemd. Deze regeling moet voorkomen dat de President van de ECB onder politieke politiek druk wordt gezet, derhalve de onafhankelijkheid van de ECB kan waarborgen…

Nog voordat de ECB überhaupt is opgericht, verzint Juncker een truc om in de komende acht jaar stuivertje te wisselen tussen Duisenberg en Trichet om een potentieel conflict tussen Frankrijk en Duitsland te voorkomen. Er wordt een bepaling opgenomen dat de leeftijdsgrens maximaal 67 jaar mag zijn. Duisenberg treedt na  vier jaar op 67-jarige leeftijd af, de Fransman Trichet volgt hem vervolgens op.

Tevens werd de huidige kandidaat voor het voorzitterschap van het Europees Parlement, lijsttrekker Jean-Claude Juncker, destijds gevraagd om President van de Europese Commissie te worden. Hij weigerde. Hij wilde premier van Luxemburg blijven, dat hem het recht gaf op een zetel in de Europese Raad, de wetgever van de EU;  “Daar kan ik vrijer bewegen“.

Jean-Claude Juncker, nmmmer op z’n mondje gevallen, tijdens een vraaggesprek in de Frankfurter Allgemeine, 20 mei 2014, op de vraag wat hij al eerste gaat doen, indien hij de functie van Barosso overneemt, welke Juncker in 1998 weigerde: “eerst maar eens slapen.”

Klik hier hoe Juncker een elegante oplossing vond voor de benoemingen van Duisenberg en Trichet en een conflict  voorkwam tussen Duitsland en Frankrijk omdat de ECB in Duitsland werd gevestigd, in ruil waarvoor Frankrijk Trichet aan het roer van de ECB wilde.

-o-o-o-

 

Europa, quo vadis?

Het Europees Parlement kan in relatie tot de EU worden vergeleken met de centrale ondernemingsraad van een multinationale onderneming.

Het Europees Parlement is ook na de herformulering van Artikel 14.2 in het Verdrag van Lissabon en zoals de formulering in Artikel 10.1 duidelijk maakt,  geen representatief orgaan van één soeverein Europees Volk.

Dit spitst zich toe op het feit dat dat de samenstelling van het aantal toegewezen parlementszetels aan een lidstaat uitsluitend een afspiegeling is van de politieke verhoudingen in lidstaten en het aantal zetels per lidstaat wordt vastgesteld op basis van het aantal inwoners van deze lidstaat met een minimum van zes zetels voor kleine lidstaten.

Kortom, de aanspraak, dat het Europees Parlement een democratische geligitimeerde volksvertegenwoordiging is op Europees niveau, struikelt simpelweg op het feit dat er geen sprake is van één Europees volk. Misschien mag dat in de verre toekomst anders zijn, is, maar nu is de EU een gemeenschap van verschillende volkeren, die per land worden weerspiegeld in het Europees Parlement.

De EU is een verbond van staten, geen Europese Bondstaat. Parlementen van de lidstaten kunnen weliswaar autonomie aan dit verbond overdragen, maar zij zijn de soevereine eigenaren van het Verdrag van Lissabon, niet het Europese Parlement. In het bedrijfsleven  zou men de rol van het Europees Parlement in relatie tot de EU kunnen vergelijken met de Ondernemingsraad van een multinationale onderneming.

Politieke processen in de Brusselse Republiek. 

Ondertussen is het inmiddels zover gekomen, dat noch het Europees Parlement, noch souvereine parlementen van lidstaten de soevereine macht bezitten op tal van terreinen wetgeving te maken, deze goed of af te keuren en politiek beleid van dit verbond te sturen ondanks dat nationale parlementen eigenaren zijn van het Verdrag van Lissabon. Lees hier hoe lijsttrekker Jean-Claude Juncker reeds in 1999 dit paradoxale beleid verwoordde in Der Spiegel.

Wat gebeurt, indien  souvereine parlementen niet kunnen ingrijpen?  Hoe werken deze politieke mechanismen?

 Vóór de invoering van het eurosysteem, was er de Economische Monetaire Unie, waar deelnemende staten konden of moesten uitstappen, indien bijvoorbeeld betalingsplichten door staten en banken niet konden worden nagekomen.

Met het Verdrag van Maastricht en de invoering van de euro werd de geldpolitiek echter naar Europees niveau getild. Tegelijkertijd werd fiscaal beleid met boeteclausules ingevoerd vanuit Brussel, waarbij nationale parlementen het nakijken kregen.

Uittreden werd min of meer onmogelijk gemaakt, hoewel  afkopen door lidstaten van staatsschulden oorspronkelijk nog was uitgesloten, zoals in het EMU. In het kielzog van Lehmann Brothers en de eurocrisis, transformeerde vervolgens het centrale monetaire eurosysteem (ECB) om politieke redenen naar een schuldvereffeningssysteem (Brussel) voor staten en banken.

Met als gevolg dat een zuivere scheiding van geldpolitiek (ECB) en fiscale politiek (Brussel) dankzij deze politieke mechanismen niet meer mogelijk is. De souvereine monetaire geldpolitiek op Europees niveau is links en rechts ingehaald door ondemocratisch vastgesteld fiscaal beleid dat evenwel op lidstaat niveau wordt uitgevoerd en aangepast naar gelang de omstandigheden en politieke haalbaarheid. De ECB kocht tijd zodat politieke mechanismen hun werk konden doen.

Politici, die oppervlakkig verstand van monetaire geldpolitiek hebben, verwijten nu critici ‘euro-scepticisme’ of zelfs vijandelijkheid jegens Brussel, maar gaan volledig voorbij aan het gebrek aan democratische legitimatie van dit beleid dankzij de mogelijkheden van het Verdrag van Lissabon, waarvan nationale parlementen de souvereine eigenaren zijn.

Een parallel betoog kan worden opgezet voor het buitenlandse politieke beleid van de EU en het Transatlantisch Trade and Investment Partnership (TTIP).

Verkiezingen! Maar wat daarna?

Zo vlak voor de Europese verkiezingen zou iedereen eens kunnen nadenken over de politieke rangorde en politieke verhoudingen onder het Verdrag van Lissabon en wat dit betekent voor politieke discipline en politieke ethiek in de EU, voor het eurosysteem en uiteindelijk voor de verschillende volkeren in Europa. En daarbij vooral niet het Transatlantisch Trade  and Investment Partnership (TTIP) vergeten in deze overwegingen mee te nemen.

Besef dan dat onder de huidige Grondwet van het Europese Project – het Verdrag van Lissabon –  een ‘én-én’ Éuropees politiek beleid soevereine volksdemocratie is uitgesloten en nog steeds soevereine nationale parlementen op tal van gebieden op subtiele politieke wijze buitenspel worden gezet.

Het zou rampzalig zijn wanneer democratie nog verder wordt wordt opgeofferd terwille van de redding van de euro, staten, banken en de eenwording van Europa.

Ergo Europa, quo vadis?

Politici, food for thought… Redt Gelderse Rookworst voor Nederland!

 

Beste volksvertegenwoordigers, gratis food for thought! Gelderse Rookworst biedt u tijdens de Europese verkiezingen alsnog een unieke kans om nieuwe kiezers voor ‘Europa’ te winnen! Speciaal voor Diederik, Henk en Mark Mark in Den Haag, Gelderse Rookworst zal kiezers meer aanspreken dan in forti hun spaargeld voor de oude dag in een verkapt nationaal neo-Zilvervlootprogramma steken. Of wordt dit fonds ook met een deel van de gasopbrengsten gevuld, zoals Noorwegen doet? Eurobonds à la Hollandaise?

Vele politici in de Europese Unie maken slim gebruik van Europese wetgeving om traditionele recepten uit hun lidstaat of regio te beschermen. Fransen, Italianen, Duitsers, Spanjaarden staan vooraan in de rij. Pizza Napoletano uit het land van Beppo Grillo, bier en broodsoorten uit het land van goedkope benzine, smeuige kaas uit het land van Marianne en Spaanse Serrano ham uit Sombreroland, dat Nederland nota bene beconcurreert met kascultuur.

Overal bedreigen vervalsingen de Nederlandse eetcultuur. Rookworst vormt daarop geen uitzondering. Daarom mag voorgekookte Gelderse Rookworst uitsluitend nog zo heten als deze uit Gelderland komt. Zoals de originele met bacteria -die anderen voor een geurig aroma houden- gevulde Franse romige, uit rauwe melk in-no-time geproduceerde kaas, welke reeds menige familie velde; de naar zweetsokken ruikende Camembert de Normandie uit Frankrijk.

Frau Antje en Zeeuws Meisje genieten toch ook bescherming onder de paraplu van Europese patentwetgeving?

Schande, o grote, grote schade, Gelderse Rookworst wordt reeds onder “Bologna worst” geclassificeerd. Met de komst van het Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) kunnen Amerikanen straks rechten ontlenen aan wat Nederlandse emigranten -“Duutch emigrants”- eens naar Pennsylvania brachten, de Lebanon Bologna worst.

Men wil er niet aan denken, Gelderse Rookworst – Made in the USA. Maar binnen de duistere organen van de World Trading Organisation wordt daar tot in het oneindige over herkauwd met onzekere uitkomst. Karel de Gucht heeft ondertussen wel iets anders te verhapstukken met de Amerikanen en weerbarstige NGO’s. Sla dus uw electorale slag!

U, politici, moeten toch als besten op uw klompen kunnen aanvoelen, dat Nederland niet achter mag blijven nadat een aanvraag voor plaatsing van het unieke Sinterklaasfeest op de Culturele Wereld Erfgoedlijst van de United Nations Organisation dankzij iemand uit Montego Bay hopeloos is gestrand. Bovendien, dankzij sponsoring van de Koninklijke Nederlandse Schaats Bond en de unieke Elfstedentocht verwierf Gelderse Rookworst welhaast zelfs een koninklijk tintje.

Beste Nederlandse politici, maak jullie daarom gezamenlijk en eensgezind sterk voor Gelderse Rookworst in Brussel en Straatsburg! De veelzijdige Europese dis van eenheid in verscheidenheid heeft niets te maken met gepaste bescheidenheid van een kleine partner, die ook haar weg kan vinden tussen grootmachten zodra harde, peperdure noten werden en worden gekraakt.

U weet tenminste hoe wetten in elkaar worden gedraaid en hun weg naar burgers vinden. Andere specialisten willen dit graag met originele Gelderse Rookworst doen!

Doe uw kiezers een tastbaar plezier, met polderen hebt u ervaring, worstel u eensgezind door het labyrinth van het EPM (Europees Polder Model) om Gelderse Rookworst de trotse plaats te geven die zij verdient. Niet alleen op het legislatieve bordje van de nieuwe Europese Commissie en het nieuw gekozen Europese Parlement, maar uiteindelijk ook op de borden met zuurkoolstamppot, onder andere geserveerd in alle kantines en restaurants in Europa en tijdens Europese topbesprekingen in Brussel, Frankfurt, Luxemburg en Straatsburg.

Nederland zal u eeuwig dankbaar zijn! Bedenk daarbij dat Europese kiezers nauwelijks twee gewichtige besluiten kunnen noemen, die in de afgelopen vijf jaar door het Europees Parlement zijn genomen en vele Europeanen de Europese verkiezing een worst zal zijn. Met Gelderse Rookworst komt de cognitieve associatie met ‘Europa’ een stap naderbij. Ook politieke liefde gaat door de maag!

 -o-o-o-

Plaatje: Wiki commons.

 

 

 

 

Lief Dagboek (13) Volkskrant

 

 − Billy, wat een zooitje!

♥  Hoezo, schat? Ik heb net het huis opgeruimd en gesopt.

− Niet hier, in Oekraïne, een revolutie, installeren ze een interim-kabinet met 449 zetels.

♥ Jij bent gek, schoonheid, tegenwoordig wordt van alles beweerd. Ga eens een kwaliteitskrant lezen.

 

 

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/30323/Onrust-in-Oekraine/article/detail/3652146/2014/05/09/Hoe-de-crisis-in-Oekraine-is-doorspekt-met-nazi-retoriek.dhtml

 

 

Lief Dagboek (12). Huiskamerpolitiek.

 

♥ En schoonheid? Was het gezellig bij je zus?

– Een vreemd stel, ze doen nooit meer iets samen.

♥ Ja, dat is het enige wat nog interessant is aan hen.

– Hoezo?

♥ Druk, druk, druk. Zuslief is een sportieve politica, die zich niet mag bemoeien met sporters en sportverenigingen. Je zwager sinds kort een fulltime sportbestuurder, die zich niet meer mag mengen in sportpolitiek. Alsmaar on the road.    

– Hé Billy betweter, jij zo ook wel eens wat meer kunnen invest…

 ♥ Ik weet ‘t, schat. Samen een duo multi trainer kopen?

-o-o-o-

Plaatje: Koopkeus, krachtstation.