Spaarders, hoedt u voor de EU en de Eurogroep

 

SPAARGELD ONTEIGENING IN HET “JAAR VAN DE EUROPESE BURGER” 

Europese belastingbetalers ervaren keer op keer dat afspraken en verdragen worden gebroken. Iedere klant en spaarder bij een bank in de eurozone moet nu ook rekening houden met de kans dat de “Eurogroep“ naar believen spaargelden kan onteigenen. Met Cyprus is inmiddels een formidabel precedent geschapen. Uit de EU centrale in Brussel komen geen tegenwerpingen.

Teken aan de wand is, dat discussie’s over deze politieke trend in ‘Europa’ niet eens meer over het principe gaan, maar over de hoogte en percentage’s waarmee Europese burgers onteigend kunnen worden van spaargelden. Zelfs de Voorzitter van het Europees Parlement, Martin Schulz, praat ‘cijfers’ in plaats van ‘principe’. Kennelijk is “bail-in” inmiddels gewoonterecht geworden voor politici.

Geruststellende woorden van politici zijn zo ijl als de lucht waarin ze worden uitgesproken omdat nergens wettelijk is vastgelegd dat spaarders niet onteigend mogen worden. Binnen dit politieke vacuüm opereert en experimenteert de eurogoep nu met bail-in constructies voor spaargelden van Europese burgers zonder iedere vorm van wat voor soort legitimatie dan ook. Cyprus als proeftuin en operationeel oefeningsterrein. Inclusief uitgerold prikkeldraad uit angst voor ‘onregelmatigheden’.

Dat het wantrouwen jegens politici in brede kringen ongekend hoog is, getuige verkiezingen en de politieke crisis binnen de EU, is op termijn minder schadelijk dan het geschade vertrouwen van burgers in de geloofwaardigheid en de stabiliteit van de euro, het eurosysteem én de EU.  Politici zijn vervangbaar, de euro is er om te blijven volgens dezelfde politici en monetaire beleidsmakers bij de ECB.

Wat kunnen gewone spaarders daartegen ondernemen?

Weinig, de democratische mogelijkheden om op korte termijn de eurogroep en andere politieke beslissers tot andere gedachten te brengen, ontbreken. Rest slechts, voor zover mogelijk, een beroep te doen op het gezonde verstand van volksvertegenwoordigers met partijpolitieke belangen. Want uiteindelijk is op zó’n manier nivelleren toch weer ‘een beetje feestje’ met zo’n principieel gewoonterecht in de achterzak.

En ondertussen hopen dat wel geluisterd wordt naar verontruste topmensen in de financiële wereld, die nét niet zeggen dat het gestuntel van de eurogroep onder het voorzitterschap van Dijsselbloem zorgwekkend is. En daarom druk bezig zijn ‘Zwarte Piet’ kaarten aan elkaar uit delen.

-o-o-o-

 

Aad Verbaast: Dijsselbloem en het cyprus precedent

‘Vertrouwen’ : http://www.bbc.co.uk/news/business-21844363

“Specifically, it may shake confidence in the EU’s handling of the eurozone crisis and spark concerns about its ability to announce unprecedented measures whenever a new country gets into trouble.

Some analysts have warned that the deal sets a dangerous precedent, and may cause runs on banks in other countries, where savers worry that their bank accounts may be plundered should their economies get into trouble.”

Advertentie

De VERENIGDE SCHULDEN van EUROPA.

AFTREDEN VAN EUROGROEP VOORZITTER DIJSSELBLOEM GEWENST NA POLITIEKE BLAMAGE

Wie wordt de eerste en echte Alexander Hamilton van Europa? Indien hij er al niet een beetje is in Brussel  met een soort van ministerie onder een andere naam en een Federale Bank in Frankfurt.

Vergis je niet, het is geen eer. Hamilton was de eerste Minister van Financiën in de Verenigde Staten. Hij ruïneerde 220 jaar geleden de kersverse federale Verenigde Staten dankzij een fiscaal pact met lage rente’s, “bail-out” clausules, grootschalige federale garanties en ruimhartige projektsubsidies voor failliete lidstaten. Identiek aan het hedendaagse Europese beleid met lage rentes en speculanten, die vertrouwden op federale garanties en ramschpapier van failliete staten opkochten. Destijds en nu.

De UNITED STATES of AMERICA
Opeenvolgende politieke konflikten over deze kwesties resulteerden allereerst in een crash in 1841. Een tiental staten gingen failliet omdat de federale overheid de lasten niet meer kon en wilde dragen. Uiteindelijk mondde dit beleid, naast de strijd om de afschaffing van de slavernij, uit in de peperdure en bloedige Amerikaanse Burgeroorlog. “De oorlog ging om het behoud van de Unie, niet om de afschaffing van de slavernij”.

Vervolgens gingen wederom een paar staten failliet dankzij dit oorspronkelijk politieke geharrewar, waarna uiteindelijk alle lidstaten géén “bail-outs” door de federale overheid en evenwichtige begrotingen overeenkwamen. Een rem op schuldenopbouw.

De VERENIGDE SCHULDEN van EUROPA
Hoe men ook in brede zin over het het huidige Amerikaanse monetaire beleid moge denken, uit bittere ervaringen hebben de Amerikanen een monetair systeem ontwikkeld dat tot op de dag van heden geen federale of gemeenschappelijke “bail-out” clausules voor lidstaten toestaat. Ongeacht of de lidstaten wél of niet “systeem relevant“ zijn.

Zoals het oorspronkelijke EMU verdrag en het Verdrag van Maastricht ook geen “bail-out” clausules voor lidstaten kenden. Laat staan voor banken. Systeem relevant of niet.

Dit impliceert niet dat de United States of America een kant-en-klaar recept op de plank hebben liggen voor de eurozone, waar ook nog de Brusselse Europese Unie met een flinke vinger in de rijstebrij van de euro roert. De Amerikanen kenden tenminste één muntsoort.

WAARSCHUWING
Gegeven de huidige chaos in de eurozone, kan de geschiedenis achter het federale Amerikaanse monetaire systeem wél dienen als een serieuze en realistische waarschuwing aan in bosjes over elkaar struikelende en bekvechtende politici. Vele gevoelig liggende kwesties en enorme obstakels moeten overwonnen worden om een werkelijk functionerend “federaal” eurosysteem in vrede het licht te laten zien.

En wees voorzichtig met federale -lees “Brusselse”- belastingheffingen. De eerste “Tea Party” was destijds het gevolg. Nu ook serieus in Europa in een land dat zo langzamerhand als enige in de eurozone haar economie redelijk op orde heeft, hetgeen ironisch genoeg, afgunst en weerzin opwekt.

Misschien had Juncker gelijk toen hij waarschuwde voor oorlog. Maar om andere redenen dan Juncker aanvoerde. Of beiden…

Een lange weg is nog te gaan alvorens een Europese Politieke Unie een Europese Monetaire Unie legitimeert. Alleen dáárom al moeten politici oppassen welk ‘?beleid’ wordt gedecreteerd.  Politici spelen met vuur. De goede kant, dat referenda onvermijdelijk dichterbij komen om de lieve vrede te bewaren.

VOORBEELD “CYPRUS”, “ARGENTIJNSE” TOESTANDEN?
Cyprus als ogenschijnlijk geïsoleerde proeftuin, waar banken met prikkeldraad worden afgeschermd, én als voorbeeld voor wat niet dóórdenkende, inadequate politici kennelijk nog meer in pacht hebben, voedt niet alleen het allang bestaande wantrouwen in het zogenaamde “Jaar van de Europese Burger” in de aanloop naar de verkiezingen voor een omstreden Europees Parlement.

-o-o-o-

Meer lezen?  Cicero’s droom: Nobelprijs voor de Vrede: Nobel’s dynamiet verpulvert schulden. EU redt lauwerkrans en hevel.

Nog meer: Aad Verbaast. Over Dijsselbloem, wisseltrucs, garanties en stofzuigerzakken/

Politiek is niet de kunst van het onmogelijke faciliteren

In Depth: The EEAG Report 2013 on the European Economy 2013

EU and ‘our’ €, ‘unity in diversity’, without polish no shine

Too many Chiefs, not enough “enhanced and resilient” Indians

The present policy-driven, or in other words, a rather forced integration of Europe is the work of fools. Just name one example of an imposed, forced community that has survived history. There is not, for they all came down. How often do politicians really have to make the same mistakes before finally drawing a lesson from it?

In order to develop from small tribal communities into to large modern state structures, humanity needed tens of thousands of years and it took a long time for just a few steps ahead. The latter nowadays still happening in many states. A process wich even Europe has not left behind itself.

But even in modern states, those who want a collaborative push for some sort of, mainly economical, ‘enhanced and resilient’ federalization of a part of Europe by means of political force, are in the end achieving nothing but a lot of damage. Because where law, reason and citizens will be completely replaced by an ideology, flanked by rhetorics, failure is almost inevitable. The recent fuss about Cameron’s speech is only an indicative tip of the iceberg. As is ‘2013 – Year of the European Citizen’.

Nevertheless, people can survive. And shine also. Not only because they can  overcome the euro crises, the financial crisis, the political crisis, the banking crisis, the debt crisis, the housing crisis, they could and can overcome warfare, a looming inflation crisis, the climate crisis, the energy crisis, an upcoming food crisis, an unemployment crisis, a possible wide spread social welfare crisis. And so on. All of which is hitting citizens in their normal daily life’s.

No, at the end it is not about this at all.

At the end it is all about the strong feeling of -and trust by citizens that they can overcome gloomy suspicions not to survive at all in the future. Shining again, without respect for what sort of ideological polish is forced upon them by too many shining Chiefs convening in Brussel, Strassbourg, Frankfurt and Luxembourg.

-o-o-o-

http://www.faz.net/aktuell/politik/die-gegenwart/europa-dilemma-und-strategie-12023770.html

A survey in the Motor of the EU. Democracy top priority after employment and education.

Dressing up Europe