Na de stresstests neemt de ECB het bankentoezicht over van negentien centrale banken, die al of of niet milder de balansen van banken in hun land beoordeelden. Dat is goed. Echter…
Een deflatiescenario, waar banken, beleggers, staten, regeringen, spaarders, pensioenfondsen, investeringsfondsen, etc., met ‘zware haircuts’ worden geconfronteerd, is niet doorgespeeld. Bovendien, het verschil in de ‘kwaliteit’ van giraal, digitaal euro eenheidsgeld in de onderling sterk verschillende eurolanden wordt met deze maatregelen niet weggenomen.
Geen beter voorbeeld dan Griekenland en Cyprus. Giraal, digitaal geld werd overgeheveld naar landen waar het zekerder was. Eenheidsbankbiljetten moesten ingevlogen worden om onvoldoende afgedekt digitaal geld te converteren. Kapitaalsverkeerscontrole werd ingesteld om de vlucht van digitaal geld te voorkomen.
Weliswaar zijn de stresstests, centraal toezicht door de ECB en een Bankenunie een stap voorwaarts, maar de kern van het probleem dat in negentien eurolanden een eenheidsmunt op deze wijze niet kan functioneren, blijft om een aantal redenen bestaan.
Uitdijende investeringsfondsen, waaronder hedgefondsen, de zgn. ‘schaduwbanken’, waren niet onderworpen aan de stresstest en vallen niet onder Bankentoezicht en de Bankenunie. Deze fondsen maakten in 2012 303 procent van het BNP in de eurozone uit. Wereldwijd opererende hedgefondsen, dat kan ver gaan. Weerstand oproepende frackingactiviteiten en aansprakelijkheid uitbesteden, de concessies verhandelen.
Evenzo ondermijnen staatsschulden en het negeren van het in het Verdrag van Lissabon volkenrechtelijk vastgelegde Fiscaal Pact en politieke instabiliteit het vertrouwen in de EU en de eurozone.
Alle redenen om aan te nemen dat het politieke optimisme en mooie woorden binnen de kortste tijd voor de zoveelste keer verdampen. Dan resten weer de bekende lastige vragen:
Hoe was het mogelijk dat 16 jaar nodig was om te erkennen dat de produktie van digitaal, giraal eenheidsgeld door banken in de EMU onder eenduidige voorwaarden en centraal toezicht moet plaatsvinden?
Hoe was het mogelijk dat na het failliet van Lehman Brothers in september 2008 zes jaar nodig was om bankbalansen te onderzoeken?
De belangrijkste: hoe kan door banken en investeringsfondsen digitaalduurzaam eenheidsgeld geproduceerd worden in negentien onderling verschillende lidstaten met eigen regeringen bij gebrek aan één staat? After all, de EU en de eurozone zijn geen staten, maar schaduworganisaties gebaseerd op beperkende statuten, omgeven door omstandige regelgeving en tijdrovende procedures, welke in de praktijk niet nageleefd (kunnen) worden.
Deze video is in Rusland van het internet gehaald, maar spreekt boekdelen over hoe diep Poetin begaan is met zijn geostrategische aspiraties voor een Nieuwrusland als nieuwe wereldmacht op het geopolitieke toneel. Tijdens het recente staatsbezoek aan Mongolie vocht ex-KGB’er Poetin tegen zijn tranen bij het spelen van het door Poetin persoonlijk in 2000 goedgekeurde nieuwe Russische volkslied. Wederom voorzien van een nieuwe tekst.
From the southern seas to the polar lands . Wide spaces for dreams and for living
Spread are our forests and fields. Are opened for us by the coming years
You are unique in the world, one of a kind – Our loyalty to the Fatherland gives us strength!
This native land protected by God! Thus it was, thus it is and thus it always will be!
Was getekend, Vladimir Vladimirovich Poetin. Dezelfde Poetin, destiids nog 41-jarige vice-burgemeester van zijn geboortestad, het voormalige Leningrad, zestien jaar bij de KGB gewerkt, reeds in 1994 tijdens een congres (lezen!) over samenwerking en vrede -“Aus diesem Grunde möchten wir einerseits wie Holland sein“- in St. Petersburg heeft gezegd,
“… vergeet niet, dat Rusland omwille van de algemene veiligheid en vrede in Europa, reusachtige territoria van voormalige republieken, deel uitmakend van de Sovjet Unie heeft opgegeven. Daaronder territoria die historisch altijd tot Rusland behoorden.“
„Ik denk daarbij niet alleen aan de Krim, of aan Noord-Kazachstan, maar bijvoorbeeld ook aan het Kaliningrader gebied. Rusland kan zich eenvoudigweg niet permitteren dat deze mensen aan de willekeur van het lot worden overgelaten.“
Twintig jaar later is de Krim weer Russisch met middelen die het doel heiligen. Poetin verordonneerde en handelde alsof God niet bestaat. Door de Russisch-orthodoxe kerk gelegitimeerd. Zorgvuldigvoorgeoefend en uitgevoerdmiddels een nieuwe vorm van oorlogsvoering, die door de Stafchef van de Russische strijdkrachten tijdens de jaarvergadering van de Russische Militaire Academie in januari 2013 werd toegelicht. Grenzen tussen oorlog en vrede zijn vervaagd. Staten kunnen van de ene op de andere dag onaangekondigd in een oorlog terecht komen. De rede was vrij opvraagbaar in het Russisch op de website, maar werd niet herkend totdat deze in het Engels verscheen, schrijft Thomas Gutschenker in de Frankfurter Allgemeine Zeitung.
“Wanneer men tsaristische terminologie gebruikt, dan zou ik zeggen, dat dit niet Oekraïne, maar Nieuwrusland is“, zei Putin op 17 april 2014, waar nu een proxy-war tussen het Westen en het hart van de voormalige Sovjetunie wordt uitgevochten op “gebied, dat met “slavisch bloed is doordrenkt.“
Er is geen geen enkele proxy-oorlog die géén onvoorstelbaar grote schade aan samenlevingen heeft toegebracht.Syrïe en Irak, een soort „etnisch-religieus Balkan scenario“, en nu ook een proxy-war in Oekraïne. Paradoxaal genoeg, uitgevochten tussen ‘Slavische broeders‘, waarvan de gevolgen niet beperkt blijven tot deze regio. Alle betrokken partijen bij Oekraine zijn op ramkoers, de EU niet uitgezonderd.
Want ook als het associatieverdrag in haar huidige vorm was ondertekend in Minsk had Putin actie ondernomen. Kon dit werkelijk niet eerderánders in een gematigder tempo, zoalsnu wél werd besloten? Signalen en waarschuwingen waren er vroegtijdig in overvloed. (o.a. Der Spiegel, sept. 7, 2009, interviewmet de vergiftigde President Viktor Yuvchenko). Ook waren voldoende signalen dat een meerderheid van de Oekraïense burgers een brug wilde vormen tussen Rusland en de geopolitiek onervaren EU, waar slaapwandelende of wegkijkende politici en beleidsmakers eerder in de val liepen in 2008 en 2010 tijdens ‘Lehman Brothers‘ en de eurocrisis, die doorwerken tot op de dag van heden.
Met de mislukte G-8 in Noord-Ierland, de annexatie van de Krim, “SotchiG20“, G-8 werd G-7, sanctiespiraal en ‘MH-017‘ nog vers in het geheugen, ligt het Berlijn met de gevallen Muur bijna even verwijderd van Kiev als van een resultaat van ‘Versailles 1919’, het Vredespaleis in het deftige ‘s-Gravenhage.
Oettinger 16.06.2014: „I believe we have developed a package of arrangements to adequately supply the population of Europe for the next winter season.” said Energy Commissioner Guenther Oettinger in Vienna.
Oettinger, 02.09.2014, EUobserver bericht:
“……….. worst case scenarios are also being considered in the European Commission, as the Russia-Ukraine conflict is likely to affect the gas supplies to EU countries this winter.“
So far, so good. Or bad. Maar….
“That Putin would use false information, lies and weapons was beyond my imagination,” energy commissioner Guenther Oettinger said in Brussels on Tuesday. “That’s why I am not ruling out worst case scenarios any more.” (02.09.2014).
03.09.2014. Een studie door het EWI, Uni van Keulen: “An Embargo of Russian Gas and Security of Supply in Europe.“ De conclusies, waarin omgeleide gasleveranties aan Oekraïne niet zijn meegenomen, liegen er niet om. Over de mondiale politieke repercussies even niet gesproken.
Bij een Russisch embargo op gas worden markten voor LNG en gas globaal verstoord. De EU moet dan concurreren met Aziatische landen voor duur LNG uit het Midden-Oosten.
Gedurende een koudeperiode van een week in februari tijdens een embargo van 6 maanden ontstaan gastekorten in geheel Europa en kunnen bestaande gas infrastructuur, importen, opslagfaciliteiten en pijplijnen de toenemende vraag niet aan. Nogmaals, dit is exclusief omgeleid gas naar Oekraine.
En nu? Ex-KGB’er Putin is de scrupuleus handelende, lachende derde, die het Westeneen geopolitieke nederlaag heeft toegebracht. Geen enkele macht of organisatie is in staat dit te veranderen zonder enorme gevolgen. Noch de VS, de EU en de NATO evenmin. In de VN wordt een Russisch veto uitgesproken. Te hopen valt slechts dat interne strubbelingen Poetin doen inbinden.
Maar wát daarna in het grondstof- en energiehongerige Europa? Alhoewel het aantal inwoners van de EU groter is dan het inwonertal van Amerika en Rusland bij elkaar, is de EU op het schiereiland ‘Europa’ geen United States of America of Rusland onder één Chief Commander.
Bovendien, in het verleden is gebleken dat isolerende economische sanctiespiralen nauwelijks iets bijdragen aan beoogde politieke getinte doelstellingen. Laat staan op korte termijn. Cuba, Iran, Irak, Syrie, Noord-Korea, Noord-Vietnam, Zuid-Afrika, Zimbabwe. Waarom zou Rusland daarop een uitzondering zijn? Andere landen springen met graagte in de sanctiegaten.
In de EU, die met zichzelf nog lang niet ‘klaar’ is, ontstaan oplopende frustraties, angst en onrust. Het voortbestaan van bedrijven, angst voor ontslagen, etc., etc., met politieke, economische en sociale gevolgen vandien. Vele ondernemingen in het Europese MKB. In EU terminologie de zogenaamde Small and Medium Enterprises (SME’s), die al in een kredietklem zitten dankzij een eurocrisis, terwijl er elders op de beurzen en op de obligatiemarkt voldoende geld aanwezig is. Mede dankzij de ECB. Vaak gespecialiseerde SME’s, ingehuurd door multinationals, die minder kwetsbaar zijn. Iedere vorm van oorlog en alsmaar oplopende sancties laten nu eenmaal een prijskaartje achter. Ook als sancties worden opgeheven, blijft een duurder prijskaartje niet in het luchtledige hangen, Maar wordt onderdeel van het politieke geheel.
Met Barroso’sfinale woordenvoor de camera’s en oren van de wereldpers werd na een twintigjarige moeizame voorgeschiedenis van beoogde samenwerking met een politiek onvolwassen en corrupt Oekraïne, politiek en economisch gedomineerd door een selecte groep van oligarchische voetbalclubeigenaren, te vroeg voor een keus gesteld. Het was ‘alles of niets’, soort van “vóór ons, of tegen ons.”
Daarmee was de teerling geworpen, die nu als een vlijmscherpe boemerang over de hoofden van ruim een half miljard EU-burgers scheert, wiens kiesgerechtigde burgers ondertussen wél een nieuw EU politiek record vestigden. Het door Brussel en het Europees Parlement publicitair weggemoffelde allerlaagste opkomstpercentageooit voor ondemocratische verkiezingen van een inefficiënt EU-parlement met beperkte bevoegdheden, terwijl nationale parlementen zich vaak machteloos bij de slecht gecommuniceerde en veel betwiste autonome besluiten van de Raad van de Europese Unie moeten neerleggen. Dit alles, en nog veel, veel meer, gelegitimeerd door een verdrag dat Europese samenwerking, ordening, gerechtigheid en veiligheid beoogt.
30 juli 1914mobiliseerdeTsaar Nicholas zijn leger, de volgende stap naar WW1. Precies 100 jaar later besluit de EU economische wapens af te vuren.
Het associatieverdrag met Oekraïne was en is voor Washington een politieke stok om de hond mee te slaan. De EU belandde gedurende acht jaar moeizame onderhandelingen over dit verdrag stap voor stap in een politiekWespennest, waar geen uitweg is zonder politiek gezichtsverlies. Barroso’s Ultimatum op 25 februari 2013 was een diplomatieke fout. Een rode lijn werd overschreden.
Moskou, onder leiding van Poetin, weet dit alles schaamteloos als geen ander optimaal uit te buiten. Ondertussen stapelen zich gebeurtenissen in een culminerend, onheilvoorspellend, versneld tempo op.
Steinmeier zoekt, niet zonder medeweten van Merkel, stelselmatig een politieke uitweg en stelt daarmee het buitenlands beleid van de EU voorzichtig ter discussie. Dat is goed, omdat het huidige buitenlandse beleid van de EU geen grootschalige proxy warop Europese bodem waard is. Bovendien heeft de EU intern en extern op tal van andere fronten met meer dan voldoende andere problemen te kampen.
Niet alleen sancties vormen uiteindelijk het resultaat van politiek beleid… Saudadenaar betere tijden is inmiddels ten grave gedragen.
De euro moest nog geboren worden, de ECB nog opgericht worden, reeds begon het gesjoemel met de bepalingen van het Verdrag van Maastricht. Hoofdrolspelers zijn Juncker, Chirac, Kohl en de toenmalige President van de Europese Commissie, Santer. Met een bijrol voor Duisenberg en Trichet, de eersten en tweede President van de ECB, waar er eigenlijk over de zittingsperioden van Duisenberg en Trichet maar één President van de ECB had mogen zijn.
Volgens het Verdrag van Maastricht wordt de President van de Europese Centrale Bank, die over de stabiliteit van de euro moet waken, voor een periode van acht jaar benoemd. Deze regeling moet voorkomen dat de President van de ECB onder politieke politiek druk wordt gezet, derhalve de onafhankelijkheid van de ECB kan waarborgen…
Nog voordat de ECB überhaupt is opgericht, verzint Juncker een truc om in de komende acht jaar stuivertje te wisselen tussen Duisenberg en Trichet om een potentieel conflict tussen Frankrijk en Duitsland te voorkomen. Er wordt een bepaling opgenomen dat de leeftijdsgrens maximaal 67 jaar mag zijn. Duisenberg treedt na vier jaar op 67-jarige leeftijd af, de Fransman Trichet volgt hem vervolgens op.
Tevens werd de huidige kandidaat voor het voorzitterschap van het Europees Parlement, lijsttrekker Jean-Claude Juncker, destijds gevraagd om President van de Europese Commissie te worden. Hij weigerde. Hij wilde premier van Luxemburg blijven, dat hem het recht gaf op een zetel in de Europese Raad, de wetgever van de EU; “Daar kan ik vrijer bewegen“.
Jean-Claude Juncker, nmmmer op z’n mondje gevallen, tijdens een vraaggesprekin de Frankfurter Allgemeine, 20 mei 2014, op de vraag wat hij al eerste gaat doen, indien hij de functie van Barosso overneemt, welke Juncker in 1998 weigerde: “eerst maar eens slapen.”
Klikhierhoe Juncker een elegante oplossing vond voor de benoemingen van Duisenberg en Trichet en een conflict voorkwam tussen Duitsland en Frankrijk omdat de ECB in Duitsland werd gevestigd, in ruil waarvoor Frankrijk Trichet aan het roer van de ECB wilde.
Het Europees Parlement kan in relatie tot de EU worden vergeleken met de centrale ondernemingsraad van een multinationale onderneming.
Het Europees Parlement is ook na de herformulering van Artikel 14.2 in het Verdrag van Lissabon en zoals de formulering inArtikel 10.1duidelijk maakt, geen representatief orgaan van één soeverein Europees Volk.
Dit spitst zich toe op het feit dat dat de samenstelling van het aantal toegewezen parlementszetels aan een lidstaat uitsluitend een afspiegeling is van de politieke verhoudingen in lidstaten en het aantal zetels per lidstaat wordt vastgesteld op basis van het aantal inwoners van deze lidstaat met een minimum van zes zetels voor kleine lidstaten.
Kortom, de aanspraak, dat het Europees Parlement een democratische geligitimeerde volksvertegenwoordiging is op Europees niveau, struikelt simpelweg op het feit dat er geen sprake is van één Europees volk. Misschien mag dat in de verre toekomst anders zijn, is, maar nu is de EU een gemeenschap van verschillende volkeren, die per land worden weerspiegeld in het Europees Parlement.
De EU is een verbond van staten, geen Europese Bondstaat. Parlementen van de lidstaten kunnen weliswaar autonomie aan dit verbond overdragen, maar zij zijn de soevereine eigenaren van het Verdrag van Lissabon, niet het Europese Parlement. In het bedrijfsleven zou men de rol van het Europees Parlement in relatie tot de EU kunnen vergelijken met de Ondernemingsraad van een multinationale onderneming.
Politieke processen in de Brusselse Republiek.
Ondertussen is het inmiddels zover gekomen, dat noch het Europees Parlement, noch souvereine parlementen van lidstaten de soevereine macht bezitten op tal van terreinen wetgeving te maken, deze goed of af te keuren en politiek beleid van dit verbond te sturen ondanks dat nationale parlementen eigenaren zijn van het Verdrag van Lissabon. Lees hier hoe lijsttrekker Jean-Claude Juncker reeds in 1999 dit paradoxale beleid verwoordde in Der Spiegel.
Wat gebeurt, indien souvereine parlementen niet kunnen ingrijpen? Hoe werken deze politieke mechanismen?
Vóór de invoering van het eurosysteem, was er de Economische Monetaire Unie, waar deelnemende staten konden of moesten uitstappen, indien bijvoorbeeld betalingsplichten door staten en banken niet konden worden nagekomen.
Met het Verdrag van Maastricht en de invoering van de euro werd de geldpolitiek echter naar Europees niveau getild. Tegelijkertijd werd fiscaal beleid met boeteclausules ingevoerd vanuit Brussel, waarbij nationale parlementen het nakijken kregen.
Uittreden werd min of meer onmogelijk gemaakt, hoewel afkopen door lidstaten van staatsschulden oorspronkelijk nog was uitgesloten, zoals in het EMU. In het kielzog van Lehmann Brothers en de eurocrisis, transformeerde vervolgens het centrale monetaire eurosysteem (ECB) om politieke redenen naar een schuldvereffeningssysteem (Brussel) voor staten en banken.
Met als gevolg dat een zuivere scheiding van geldpolitiek (ECB) en fiscale politiek (Brussel) dankzij deze politieke mechanismen niet meer mogelijk is. De souvereine monetaire geldpolitiek op Europees niveau is links en rechts ingehaald door ondemocratisch vastgesteld fiscaal beleid dat evenwel op lidstaat niveau wordt uitgevoerd en aangepast naar gelang de omstandigheden en politieke haalbaarheid. De ECB kocht tijd zodat politieke mechanismen hun werk konden doen.
Politici, die oppervlakkig verstand van monetaire geldpolitiek hebben, verwijten nu critici ‘euro-scepticisme’ of zelfs vijandelijkheid jegens Brussel, maar gaan volledig voorbij aan het gebrek aan democratische legitimatie van dit beleid dankzij de mogelijkheden van het Verdrag van Lissabon, waarvan nationale parlementen de souvereine eigenaren zijn.
Een parallel betoog kan worden opgezet voor het buitenlandse politieke beleid van de EU en het Transatlantisch Trade and Investment Partnership (TTIP).
Verkiezingen! Maar wat daarna?
Zo vlak voor de Europese verkiezingen zou iedereen eens kunnen nadenken over de politieke rangorde en politieke verhoudingen onder het Verdrag van Lissabon en wat dit betekent voor politieke discipline en politieke ethiek in de EU, voor het eurosysteem en uiteindelijk voor de verschillende volkeren in Europa. En daarbij vooral niet het Transatlantisch Trade and Investment Partnership (TTIP) vergeten in deze overwegingen mee te nemen.
Besef dan dat onder de huidige Grondwet van het Europese Project – het Verdrag van Lissabon – een ‘én-én’ Éuropees politiek beleid soevereine volksdemocratie is uitgesloten en nog steeds soevereine nationale parlementen op tal van gebieden op subtiele politieke wijze buitenspel worden gezet.
Het zou rampzalig zijn wanneer democratie nog verder wordt wordt opgeofferd terwille van de redding van de euro, staten, banken en de eenwording van Europa.
Beste volksvertegenwoordigers, gratis food for thought! Gelderse Rookworst biedt u tijdens de Europese verkiezingen alsnog een unieke kans om nieuwe kiezers voor ‘Europa’ te winnen! Speciaal voor Diederik, Henk en Mark Mark in Den Haag, Gelderse Rookworst zal kiezers meer aanspreken dan in forti hun spaargeld voor de oude dag in een verkapt nationaal neo-Zilvervlootprogramma steken. Of wordt dit fonds ook met een deel van de gasopbrengsten gevuld, zoals Noorwegen doet? Eurobonds à la Hollandaise?
Vele politici in de Europese Unie maken slim gebruik vanEuropese wetgevingom traditionele recepten uit hun lidstaat of regio te beschermen. Fransen, Italianen, Duitsers, Spanjaarden staan vooraan in de rij. Pizza Napoletano uit het land van Beppo Grillo, bier en broodsoorten uit het land van goedkope benzine, smeuige kaas uit het land van Marianne en Spaanse Serrano ham uit Sombreroland, dat Nederland nota bene beconcurreert met kascultuur.
Overal bedreigen vervalsingen de Nederlandse eetcultuur. Rookworst vormt daarop geen uitzondering.Daarom mag voorgekookte Gelderse Rookworst uitsluitend nog zo heten als deze uit Gelderland komt. Zoals de originele met bacteria -die anderen voor een geurig aroma houden- gevulde Franse romige, uit rauwe melk in-no-time geproduceerde kaas, welke reeds menige familie velde; de naar zweetsokken ruikende Camembert de Normandie uit Frankrijk.
Frau Antje en Zeeuws Meisje genieten toch ook bescherming onder de paraplu van Europese patentwetgeving?
Schande, o grote, grote schade, Gelderse Rookworst wordt reeds onder “Bologna worst” geclassificeerd. Met de komst van het Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) kunnen Amerikanen straks rechten ontlenen aan wat Nederlandse emigranten -“Duutch emigrants”- eens naar Pennsylvania brachten, de Lebanon Bologna worst.
Men wil er niet aan denken, Gelderse Rookworst – Made in the USA. Maar binnen de duistere organen van de World Trading Organisation wordt daar tot in het oneindige over herkauwd met onzekere uitkomst. Karel de Gucht heeft ondertussen wel iets anders te verhapstukken met de Amerikanen en weerbarstige NGO’s. Sla dus uw electorale slag!
U, politici, moeten toch als besten op uw klompen kunnen aanvoelen, dat Nederland niet achter mag blijven nadat een aanvraag voor plaatsing van het unieke Sinterklaasfeest op de Culturele Wereld Erfgoedlijst van de United Nations Organisation dankzij iemand uit Montego Bay hopeloos is gestrand. Bovendien, dankzij sponsoring van de Koninklijke Nederlandse Schaats Bond en de unieke Elfstedentocht verwierf Gelderse Rookworst welhaast zelfs een koninklijk tintje.
Beste Nederlandse politici, maak jullie daarom gezamenlijk en eensgezind sterk voor Gelderse Rookworst in Brussel en Straatsburg! De veelzijdige Europese dis van eenheid in verscheidenheid heeft niets te maken met gepaste bescheidenheid van een kleine partner, die ook haar weg kan vinden tussen grootmachten zodra harde,peperdure notenwerden en worden gekraakt.
U weet tenminste hoe wetten inelkaar worden gedraaiden hun weg naar burgers vinden. Andere specialisten willen dit graag met originele Gelderse Rookworst doen!
Doe uw kiezers een tastbaar plezier, met polderen hebt u ervaring, worstel u eensgezind door het labyrinth van het EPM (Europees Polder Model) om Gelderse Rookworst de trotse plaats te geven die zij verdient. Niet alleen op het legislatieve bordje van de nieuwe Europese Commissie en het nieuw gekozen Europese Parlement, maar uiteindelijk ook op de borden met zuurkoolstamppot, onder andere geserveerd in alle kantines en restaurants in Europa en tijdens Europese topbesprekingen in Brussel, Frankfurt, Luxemburg en Straatsburg.
Nederland zal u eeuwig dankbaar zijn! Bedenk daarbij dat Europese kiezers nauwelijks twee gewichtige besluiten kunnen noemen, die in de afgelopen vijf jaar door het Europees Parlement zijn genomen en vele Europeanen de Europese verkiezing een worst zal zijn. Met Gelderse Rookworst komt de cognitieve associatie met ‘Europa’ een stap naderbij. Ook politieke liefde gaat door de maag!
“Wie over Europa spreekt, maakt een fout. Het is een geografische uitdrukking. Een staat heeft geen vrienden, maar belangen” en “het geheim van de politiek, maak een goed verdrag met Rusland” zei Otto Von Bismarck. “Politiek moet niet aan woorden, maar aan daden worden gemeten“, stelde Max Weber. Weber maakte onderscheid tussen overtuigings- en verantwoordelijkheidsethiek. Langs deze klassieke meetlat van Max Weber gelegd, is de politiek van de EU met betrekking tot Oekraïne op een regelrechte ramp uitgelopen.
= PRESIDENTSVERKIEZINGEN 2010 =
Als de missie van de EU tot doel heeft in de landen van de Oost-Europese buren stabiliteit, onafhankelijke autonomie, democratie en welzijn te brengen, is dit hopeloos mislukt in Oekraïne. Vanaf de afwijzing door ex-president Janukovitsch van het ‘goedgemeende’ EU-associatieverdrag, met NATO-paragrafen, naar het bloedbad op het Maidanplein tot de Russische annexatie van de Krim, is alles fout gegaan wat maar fout kon gaan.
Uiteraard is het niet correct de schuld alleen bij de EU te zoeken. De gewelddadige annexatie van de Krim moet Putin volledig voor zijn rekening nemen. Met een annexatie van de Krim hebben zelfs de meest doorgewinterde Brusselse strategen en politici in hun stoutste dromen geen rekening gehouden. Ook als zij vergelijkbare situaties hebben meegemaakt. De tweedeling van Cyprus bijvoorbeeld, waar zowaar NATO-lidstaat Turkije ingreep, is niet bepaald te vergelijken met de Krim. Moest met de doorbraak van de Berlijnse Muur in herinnering, nu een muur verderop ook gesloopt worden? Wordt daarmee in ogen van anderen het politieke Budapester Memorandum geschonden, dat geen volkenrechtelijke status heeft met aansluitend de Helsinki Akkoorden, welke niet door alle betrokken landen zijn ondertekend?
De realiteit is dat de etnisch verdeelde Krim van strategisch belang voor Rusland is. En economisch afhankelijk is van (Oost-)Oekraïne. Vanuit Rusland alleen met vliegtuigen en ferries te bereiken.
Met deze achtergronden van de ernstigste crisis sinds de Koude Oorlog mag men tenminste verwachten, dat de EU zich herbezint. Is het werkelijk zinvol het gewelddadig geamputeerde Oekraïne alsnog in de EU te verankeren met een EU-associatieverdrag dat deze crisis heeft uitgelokt? Ondertekend door een interim-regering in de aanloop naar nieuwe verkiezingen? Brengen sancties en de ondertekening van het associatieverdrag met NATO-paragrafen de EU dichterbij het doel om via onderhandelingen een oplossing te bereiken? Hoe kan duurzame stabilisatie, vrede, welzijn en democratie voor de bevolking in de wijde regio worden bereikt en in de EU niet worden aangetast?
Terzijde en toch niet: waar zijn de kritische debatten in het Europees Parlement en in parlementen van de lidstaten? Wordt deze crisis gebruikt om versneld het TTIP te realiseren?
Een strategiedebat heeft niet plaatsgevonden in Brussel. Tijdens de tweede crisistop over Oekraïne, werd dit niet getafeld. Alleen de Oostenrijkse bondskanselier Faymann was bedachtzaaam en suggereerde een variant op het Oostenrijks neutraliteitsmodel. Zijn suggestie ging in het tumult over de annexatie van de Krim verloren. Of werd deze van tafel geveegd om geopolitieke redenen? Economische sancties beheersten de gesprekken, nadat Obama met nieuwe strafmaatregelen kwam. De ondertekening van het associatieverdrag –deze keer niet in Vilnius- werd met Brusselse zelfverzekerheid in de etalage gezet.
Beiden, sancties en de ondertekening van het associatieverdrag, kunnen zich wederom als een strategische fout bewijzen. Want de sancties dienen niet meer alleen om Putin naar de onderhandelingstafel te dwingen, maar zijn zo langzamerhand getransformeerd tot voor alle betrokken partijen pijnlijke strafmaatregelen voor de onomkeerbare annexatie van de Krim. ‘Haviken’ in de EU en in de VS (die minder hebben te verliezen) willen deze sancties in de hoogte drijven. De Europese Commissie kreeg de tactische opdracht financiele, economische en handelssancties voor te bereiden.
Echter, de EU is niet voorbereid op een serieuze handelsoorlog, waarvan de eerste symptomen reeds zichtbaar worden. Als Putin terugslaat, worden met name de kleine landen met een kwetsbare economie als eerste gevoelig getroffen. Noch afgezien van de mogelijkheid van Russische troepen aan de grenzen bij Roemenië, Moldavië en Transnistrië.
Moet de EU herbezinnen op haar politieke koers, zichzelf reorganiseren en vervolgens de rijen sluiten? Allereerst onderlinge solidariteit, die niet met woorden, maar met resultaten wordt bezegeld voordat harder wordt opgetreden. De EU was -en is- volledig onvoorbereid op een conclict met Putin’s Rusland. Anders was het nog maar de vraag geweest of de Krim onomkeerbaar werd geannexeerd. Of nam de EU welbewust dit risico? Voldoende redenen voor Parlementaire Enquete‘s zijn inmiddels geschapen.
Met sancties beweegt de EU zich nu op een helling met glad ijs, waarvan een eind niet in zicht is en de gevolgen op lange termijn nagenoeg onoverzienbaar. Vertrouwen terugwinnen kost tijd. Heel veel tijd. De tweede kapitale fout was de ondertekening van het associatieverdrag. Daarmee creëert de EU feiten, zoals Putin op de Krim, waardoor fronten zich alleen maar dieper ingraven. Had men niet kunnen wachten tot na de Oekraïnse verkiezingen in mei?
Overduidelijk heeft overtuigingsethiek gezegevierd over verantwoordelijkheidsethiek. De EU laat zich weliswaar leiden door ‘goede voornemens’, maar wordt voortgedreven door de VS en Rusland. Tot nu toe is deze politiek een doodlopende weg gebleken. Waar nu ook nog eens een snel oplopende spiraal van (handels)sancties aan wordt toegevoegd. Hoogstwaarschijnlijk uitlopend in een handelsoorlog en erger, die onschuldige, kwetsbare burgers met hun huishoudens en familie‘s hard kan raken.
Kom nu niet aan met het verhaal dat dit “de prijs voor vrijheid” is. Het is de prijs voor het resultaat van een van aanvang af mislukt, onverantwoordelijk politiek beleid. Twee Nobelprijswinnaars trekken samen moeizaam op, waarvan één Nobelprijswinnaar een organisatie is, die voorlopig moet leren leven met het feit dat deze organisatie geen volkenrechtelijke status heeft ondanks volmachten voor vergaande legislatieve en uitvoerende bevoegdheden. Opererend onder de verantwoordelijkheid van 28 regeringsleiders die verantwoording afleggen aan parlementen, wiens souvereiniteit deels is overgedragen aan de EU met een Europees Parlement dat beperkte bevoegdheden heeft.
Is dit alles een voorbeeld van en voor ‘democratie van de EU’ in haar geografische territorium van Europa, dat 530 miljoen Credit DefaultSwap-burgers krijgen voorgeschoteld vlak voor de Europese verkiezingen? Niet bepaald een schoolvoorbeeld voor een nieuwe, geloofwaardige Europese democratie, die zichzelf nog moet vinden binnen geopolitieke belangen van wereldformaat.
Harde feiten en cijfers: afhankelijkheid van Oost-Europese EU-lidstaten van Russische olie en gas en overige economische factoren. Klik op de iconen in de Googlekaart voor toelichting.
Geruchten doen de ronde dat Geert Wilders onder de dekmantel van het Europees Burger Initiatief “Right 2 more or less Dutch Marajuca’s“ nadrukkelijker op de Europese verkiezingstrommels wil slaan en de import van passievruchten aan strikte voorwaarden wil verbinden. “De onderlinge verschillen van de soorten passievruchten zijn te groot om dit aan marktwerking over te laten“, werd vernomen uit ingewijde kringen, die anoniem wensen te blijven. “Genetisch gemanipuleerde maracujaplanten en vruchten mogen niet toegelaten worden. DNA onderzoek is gewenst.“
Verwezen werd naar de ‘Bananen Oorlog‘ tussen de EU, Zuid-Amerikaanse landen en bananenmultinationals, die decennia duurde, terwijl Nederland ondertussen met behulp van de Nederlandse Gulden een succesvolle groente- en fruitteelt exportsector ontwikkelde.
“Wij willen dat binnen afzienbare tijd Vrouw Antje reine Nederlandse maracujatomaatstukjes op kaashapjes gaat serveren. En Zeeuws Meisje Nederlandse maracujatomaten mozzarella op een boterham aansmee…eh… aanprijst. Nederland heeft een eeuwenlange traditie van hoogwaardige voedselkwaliteit en verscheidenheid hoog te houden. De Goudreinet heet niet voor niets ‘De Schone van Boskoop‘. Het resultaat van lang, lang teeltgeduld op eigen bodem.“
Op de vraag wanneer dit Europees Burger Initiatief “The Right 2 to more or less Dutch Maracuja’s” definitief zijn beslag krijgt, wilde de anonieme bron slechts kwijt, “We gaan dit allemaal regelen.”
Foto: Passieplant en vrucht op het UNESCO werelderfgoed La Gomera
“Wissen vor Acht” -“Knowing before eight”- is a prime time TV program, viewed by millions of people, just before the eight p.m newsbroadcast of the public TV sender ARD in Germany. “Wissen vor Acht” brings during weekdays new scientific and digital developments under the attention of millions of viewers in Germany: “Wie wird uns Technik künftig beeinflussen? ”Was ist Vision, was schon bald Realität?“ Broadcasts can be downloaded from the mediatheke of the ARD and published on YouTube.
Click herefor the broadcast about the medicinal application of handkerchiefs.
And here is power politician, European Commissioner Neelie Kroes on YouTube promoting the latest digital developments for the healthy benefits of European citizens. With a ‘Digital Agenda’ high on the priority list of the EU. Reading from an auto-cue, technocratically summing up facts and impressive figures about existing digital markets and potential applications. Nevertheless, only 760 visitors at the time this post was published, while the machinery in the engineroom of the EU is kept on full steam.
The principle question is, however, do we need liberal, market oriented European Commissioners, promoting the latest digital applications? Or should this be left to professional scientists and left to the press and public media? Should the European Commissioners, as politicians, not rather be concerned about the social consequences , since those applications can and will be used to control the daily life of European citizens? Quod ed demonstrandum spying on social media, on email conversations and monitoring blog- and websites.
Do we want a political policy, which simply read out instructions for use, or politics which are incorporated in democratic communication processes?
We are talking about control techniques, which organize social and economic activities, even replace them, limiting the debate to the scope of a ‘Digital Agenda’. Roughly the same way as one (politicians e.g.) would explain democracy by spelling out electoral programs of political parties.
Leaves a last question: “Where is the online public debate about this topic in the press and public media, free available, not hidden after paywalls, allowing moderately moderated comments by readers in the Netherlands? As is possible in the FAZ, Der Spiegel, Süddeutsche Zeitung, Cicere Online, the Guardian, the New York Times, etc., etc.”
Perhaps the successor of European Commissioner Viviane Reding, who stopped subsidizing Presseurop, could have a look behind those paywalls.
Wederom sabel- en wapengekletter op de Krim met een gevaarlijk karakter. Ook op langere termijn. Nationalisme en “White Army, Black Baron” marsmuziek schalt overal op de Krim: “From the Taiga to the British waters, Crimea will never surrender. The Red Army is the strongest”. Turken, tsaren, Engelsen, Fransen, Duitsers, Amerikanen, NATO, go home”, was en is de boodschap van dit lied.
Gebeurtenissen volgen zich in een sneltreinvaart op. De woordvoerder van Van Rompuy komt met een uiterst zeldzaam persbericht, een ‘terse statement’. Het gebruikelijke gejubel over de EU blijft achterwege. Over de Krim geen enkel woord.
“President Herman Van Rompuy had a phone conversation this afternoon with the President of Russia, Vladimir Putin.
The main topic was Ukraine. The Presidents discussed the financial and security situation in the country.“
Geschiedenis herhaalt zich niet, maar doet er toe. Geschiedenis verplicht. De Krim, een autonome republiek met een eigen parlement in de staat Oekraine, is een peperdure brug te ver voor ‘Brussel’. West-Europese burgers mogen daarmee niet wéér worden opgezadeld.
Obama’s topadviseuse voor Europa Victoria Nuland overlegt en stemt af met de Amerikaanse ambassadeur Geoffrey Patt in Ukraine hoe de strijd tussen machthebber Viktor Yanukowitsch en de oppositie bijgelegd kan worden.
Nuland verwijst naar plannen een UNO vertegenwoordiger en Vice-President Joe Biden in de onderhandelingen te betrekken.
“De UNO kan een grote hulp zijn om een overeenkomst waterdicht te maken“ en heeft harde woorden voor de EU, wiens afgevaardigde Caroline Ashton op dat moment met Kiev onderhandelt. Ook voor Klitschko heeft ze weinig goede woorden over.
De ondertiteling verzacht, maar Victoria Nuland zegt: “You know, fuck the EU now exactly, and I think we’ve got do something to make it…“
Wie het afgeluisterde gesprek tussen deze twee Amerikaanse afgezanten namens Obama op YouTube heeft gezet, is onduidelijk.
814 – 2014, 1200 jaar knutselen aan Europa. Van Keizer Karels dood tot Europese Verkiezingen.
Fascinatie voor mooie ronde getallen en belangrijke historische gebeurtenissen maken van 2014 een bijzonder jaar. Gebeurtenissen en personen, die overal worden herdacht. Jan en Allemeer knopen daarbij gaarne aan. Zoals aan een door ‘Allemeer’ gewenst ander ritme van Beethovens “Ode of Joy“, een muzikale compositie op Schiller’s “Alle Menschen werden Brüder“ voor een Europese Hymne. En steken elkaar deloftrompettoe. Een greep uit de grabbelton:
814 – Herdenking van het overlijden van Keizer Karel de Grote.
1914 – Herdenking van begin van de Eerste Wereldoorlog. Aan de funeste gevolgen vande Vrede van Versailles (1919), 95 jaar geleden wordt niet al te gaarne gerefereerd. 41 landen, wereldwijd verspreid, ondertekenden dit imperialistische verdrag met uitzondering van de VS.
1944 – Herdenking van het einde van het Beleg van St. Petersburg, toen nog Leningrad, dat ruim 900 dagen duurde.
1989 – Herdenking van de Val van de Berlijnse Muur, terwijl de laatste Duitse herstelbetalingen voor de gevolgen van WO1 werden voldaan.
Op Hemelvaartsdag, 29 mei 2014, vier dagen na de Europese verkiezingen, ontvangt Herman van Rompuy deInternationale Karelsprijs Aken.Vele staatshoofden, staatslieden, regeringsleiders, politici, bestuurders‚ het ‘Volk van Luxemburg’ en de ‘euro‘ gingen Herman Rompuy eervol voor. Maar wanneer werd in politieke zin Karel de Grote voor het eerst in verbinding gebracht met ‘Europa‘ en voor politiek ge-instrumentaliseerd? Lees hier.
Opgehangen is deze prijs aan Koning-Keizer Karel 1 van het Frankische rijk, (2 april 747 of 748?, † 28 januari 814 in Aken). Temidden van de ruïnes in Rome en heilige Roomse pracht en praal zette de Paus in het jaar 800 tijdens Kerstmis een keizerskroon op zijn hoofd. Imperator van Rome! De echte Imperator trok zich terug naar Konstantinopel. Daarna vertrok Karel naar Aken. Twee heersers in één stad is des duivels oor kussen.
Niet eerder dan rond het jaar 1000 werd door vrome rechtsgeleerden ‘de Grote‘ aan zijn naam toegevoegd. Hij veroverde nieuwe gebieden, onderdrukte met grof geweldopstandenen rekende af met de staatsgevaarlijke Longobardendie hun ongewenste sporen van Zweden tot vlakbij de Paus in Rome trokken. Overwonnen stammen en volkeren werden met harde hand consequent onderworpen aan het gezag van de Roomse hiërarchie.
Minder succesvol was hij op het Iberisch Schiereiland. Met uitzondering van de Catalanen en de Basken, kreeg hij de Arabieren niet klein. Bij Saragossa kreeg hij een bebloede neus. Engeland, Griekenland en Scandinavïe behoorden niet tot zijn Rijk en slechts met moeite onderwierp hij de regio waar eeuwen later de geesteskinderen van Goscinny en Uderzo met Idéfix uit Lutetia hun plekje in de harten van Europeanen veroverden.
Keizer Charlus Magnus, hij bracht orde in chaos en standaardiseerde van alles. Bestuur, de Karolingische munt, taal, onderwijs, de kalender, belastingen, militaire dienst. De Karolingische vernieuwingen, ‘renovatio’, een Renaissance ? De meningen zijn verdeeld. In ieder geval een broodnodige inhaalslag in het verwaarloosde en chaotische Europa met de nadruk op cultuur, grammatica, dialectiek en retoriek, die tot op heden unieke stempels op West Europa drukken. Wetenschap viel daar grotendeels buiten, “Karl der Große beschäftigte sich näher mit den “Künsten“ der Grammatik und Rhetorik.“
Johannes Fried: „Anderes wie beispielsweise Mathematik, Rechtswissenschaft, Theologie oder Philosophie – grundlegende Disziplinen der westlichen Wissenschaftskultur – erfuhren ihre Wiedergeburt nach der Antike erst seit dem 12. Jahrhundert.“ Der Spiegel 1/2002.
Ook de bijbel werd nieuw geordend.Zijn ‘Minister van Onderwijs’ Alcuinuswas sturend. 1 Tessalonicenzen 5: 12 – 28 kan Karel de Grote niet zijn ontgaan. “Onderzoekt alles, maar behoudt het goede.“
Karel de Grote, een vrome, almachtige, veelzijdige bueaucratische non-asceet. Voor hem was de voorgeschreven religie een gelegitimeerd gewelddadig machtsinstrument.
Karel ‘de Grote’? Ja, groot, wanneer kansen worden benut die het verloop van de geschiedenis bieden. Maar wie stelt de knellende vraag over collaterale schade als het om ‘Europa‘ gaat? Toen en nu.
2002: Karelsprijs voor de ‚euro‘: “als geen andere integratiestap de identificatie met ‚Europa‘ bevorderde, en daarmee een beslissende, baanbrekende bijdrage aan de integratie van de volkerenfamilie leverde“.
De discussie over de toevloed van deze bevolkingsgroepen kan pas na de Europese verkiezingen zakelijk worden gevoerd. De hele kwestie draait om geld waarover in Brussel wordt beslist, maar lokaal door reeds veel geplaagde gemeenten en instanties moet worden opgehoest.
In de strijd om de kiezersgunst voor de Europese verkiezingen gebruiken populistische, EU sceptische en pro-EU partijen deze kwestie met veel retoriek voor eigen doeleinden. Verkiezingen die zich meer en meer toespitsen op vóór of tegen deze EU.
Hebben politici, bestuurders en uitvoerders tot diep in de bestuurslagen in heel Europa daarvoor richtlijnenvan de Europese Commissie nodig?
Feit blijft dat nationale regeringsleiders, aangewezen door partijpolitiek kader, met instemming van partijleden en coalitiegenoten in democratisch gekozen parlementen, ook voor deze kwestie, tekenden bij het kruisje. En zelf richtlijnen moeten uitgeven.
Viviane Reding was genoodzaakt Presseurop van subsidies uit te sluiten om budgettaire redenen.
Leeshier enhier de verontrustende conclusies en aanbevelingen (2013) van de Algemene Rekenkamer over de verantwoording over besteding van Europese subsidies en noodfondsen.
Lees hierde column van Martin Schulz, President van het Europees Parlement, dat tot 2019 tussen 800.000.000.000 en 1.000.000. 000.000 euro’s (800 miljoen tot één miljard euro’s) gaat uitgeven aan pendelen tussen Brussel en Straatsburg.
In mei 2014 vinden op verschillende dagen Europese verkiezingen plaats. In dit kader hier een quiz in de vorm van veertig vragen. Mocht de link naar Presseurop zijn gesloten, dan kunt u hier de strikvragen lezen.
Alvast één vraag er uitgelicht:
“Weet u wie het woord “euro” heeft bedacht, dat voor het einde van de 20ste eeuw nog nooit iemand in de mond had genomen?”
VIVIANE REDING TAKES CROSS BORDER PLATFORM PRESSEUROP OUT FROM PUBLISHING IN THE WAKE OF PROPAGANDA FOR EUROPEAN ELECTIONS
Where billions and billions of taxpayers money cannot be accounted for in Brussels, caring also for olive oil in sealed bottles, the European Parliament members and employees wasting precious time and money on travel between Brussels and Strasbourg, is Presseurop denied further funding of its journalistic operations on the Internet
Presseurop’s readership stands at around 600 000 unique monthly visitors.
Fiction or becoming the next “Shame on you”? Read here for more information.
Sign herethe petition for the continuity of Presseurop
Right now, behind closed doors, bureaucrats backed by corporate interests are putting together a new free trade agreement that would slap regulations on everything from our internet to land usage to health and environmental regulations.
TRADE WARS
A document leaked in June 2012 suggested that the TTP trade agreementwould grant radical new political powers to multinational corporations. It is known that tobacco, oil and pharmaceutical companies have joined Wal-Mart and almost 600 other corporate lobbyists to take part in the talks, pushing through a pact that would be enforced through an international tribunal. This body would have the power to overrule domestic laws and even impose trade sanctions on governments that fail to abide by its rulings.
This is the Trans Pacific Partnership. If that is where the United States of America are headingfor with €urope, all reasons there to see American spying activities on a global scale in total other perspectives. The €U –not even being a state, but with extensive legislative power on trading issues, might argue that this trade agreement is not entirely their cup of tea. But the consequences poses ‘Union in Diversity’ with enormous dillemmas by lack of some sort of a common Far East trading strategy and alternatives. Simply because of highly questionable TTP repercussions on a global scale. As was the case with NAFTA on a continental scale.
UPPERHAND
Anyone who can explain how the NSA and 16 other American secret services fit in in global trade wars, be a guest. But, irrespective of who’s filling the post of Chief Commander in the United States of America with the dollar as the world trading currency, with Wall Street, with worldwide 700 army bases and with seemingly well organized secret services with some false trumpcards in their sleeves, he or she has clearly the upperhand in this global trade war. Notwithstanding the impact of Edward Snowden, Angela Merkel’s mobile phone and “Ströbele’s”.
INGENUOUS PIGGYBACK GAME PLAYING
“All we need is a mobile phone”, sings German born Lou Bega in “Baby keep smiling, you know the sun is shining “, with backstage voices whispering “Bullshit”.
Niet om de coffeeshops en de Hollandse keuken weten ondernemers de weg naar Amsterdam te vinden, maar voor legale belastingontwijking, publiceert redakteur Georg Meck op 01.09.13 paginagroot in het economiekatern van de Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung. Een karikatuur van het Hollandse Kaasmeisje siert als blikvanger.
Peer Steinbrück, lijsttrekker van de Socialistische Partij Duitsland, rijdt PvdA minister Dijsselbloem in de wielen door te stellen dat sprake is van schadelijke belastingconcurrentie. Steinbrück, middenin een verkiezingscampagne, kwam met een acht-punten-plan,waaronder een verbod op anonieme stichtingen en brievenbusfirma’s in de eurozone.
Mede aangezwengeld door Offshore Leakskwam een politieke discussie over deze kwestie versneld in beweging. 1000 miljard wordt onttrokken, schat de Europese Commisie. De EU heeft een actieplan met 30 maatregelen –Steinbrück slechts 8- tegen ‘agressive en creative tax planning‘. De materie is evenwelcomplex en heeft een keerzijde. Met 1000 miljard een paar keer onderBasel_III hevelen en dan is €uro… . Hoe zoet kunnen dromen zijn…..
Alleen al uit de statistieken van de Duitse Bundesbank filterde deUniversiteit van Mannheim 12.000 offshore firma’s met geldstromen over Nederland. Op Cyprus werden 12.000 -14000 offshore firma’s geregistreerd. Tegelijkertijd wast de EU indirect zwart geld wit op Cyprus volgens Handelsblatt.
Als klapper haalt de politieke €U-élite in de voetsporen van Cyprus een nieuwe belastingoase-in-de-dop de eurozone binnen; “Meet the EU’s newest taxheaven Lettland– Latvia a “Luxembourg for the poor. …it highlights the degree to which rhetoric and reality diverge in the European Union.“ Een nieuwe €U concurrent erbij voor Nederland, Ierland, Belgie, Luxemburg, Malta, Monaco, Gibraltar, Kanaal Eilanden, Cyprus. „Indeed, Latvian law will impose even fewer limitations and lower fees for such transfers than exist in such countries as……”
In dit complexe kader komt de OECD tijdens de G20-summit (lees de welkomstwoorden van Poetin!) op 5/6 september in St.Petersburg óók met een uitgewerkt plan om belastingoases uit te drogen. Nederland, te klein voor de G20 klas -maar lijstaanvoerder van Europese belastingoases, laat het aan Van Rompuy en Barroso over om aldaar te pronken met Hollandse handelsveren “and stepping up the fight against tax avoidance and evasion worldwide“.
Desondanks schrijft de Rijksoverheid over ‚belastingontwijking’ in dit dokument: herziening van belastingverdragen met een dubbel dozijn ontwikkelingslanden. Lange tijd gefaciliteerd door opeenvolgende Regeringen in dienst van de Koning en gedoogd door het Parlement van het Koninkrijk der Nederlanden. Het woord ‘ontduiking’ wordt zorgvuldig vermeden.
Pijnlijk, recent voor deze topontmoeting heeft Mongolië mede op advies van het IMF het belastingverdrag met Nederland opgezegd. Rio Tinto bijvoorbeeld, koper- en goudmijnen in Mongolië, laat geldstromen via Nederland vloeien.
“Het kabinet zet primair in op mondiale aanscherping -??- van de regels en grotere transparantie via overleg in de OECD, G20 en EU“, volgens staatssecretaris Weekers. En Nederland mag volgens een meerderheid van de Tweede Kamer niet een ‘belastingparadijs‘ worden genoemd. Alles is legaal.
Vooruit, dan maar ‘belastingoase‘ schrijft Johanna Hey samen met IFO: “..,. die durch Förderung legaler (z.B. Bermudas, Irland, Luxemburg, Niederlande) oder illegaler (Schweiz) Praktiken, Steuerminimierung ermöglichen. Steueroasen finden sich keineswegs nur auf karibischen Inseln, auf denen das….“ Een oase op aarde is wel zo realistisch.
Hoe dan ook, belasting heffen is ook een zaak tussen staat en de bulk van gewone inkomstenbelasting betalende burgers. Burgers in een Vinex-wijk, op drie-hoog-voor-en-achter met een tramhalte op de stoep, de bakker op de hoek en de kleine bouwondernemer. Burgers, die niet over licenties, patent boxen en brievenbus firma’s beschikken.
Hun vorstelijk getarifieerde belastinggeld wordt op op tal van manieren legaal geheveld om sociale cohesie in de (€Uropese) samenleving te redden. Want de eurocrisis met wankele banken als een van de pijlers is nog lang niet voorbij. Weliswaar met tenminste de zekerheid dat spaargeld (nog) tot een arbitraire €100.000 is gegarandeerd voorzover het spaargeld niet in pensioenfondsen ligt opgeslagen.
De deplorabele status quo cijfers in dit blogje zijn alweer achterhaald, maar het enige dat recordbrekend groeit als kool zijn schulden.
Naast stijgende schulden en garanties in eigen eurostaat zijn de griekse schulden voor 90% in handen van belastingbetalers gemanoevreerd. Een gevaarlijk precedent zonder garanties dat het na Cyprus met blijkbaar systeemrelevante banken hierbij blijft. Het BNP in de eurozone is inmiddels voor zo’n 130% verpand. Obligaties, leningen en garanties voor allerlei voorname plannen die duurder uitvielenof in duigen vielen. Geld daarvoor ontstond uit het nagenoege niets.
Gefaciliteerd en aangemoedigd door dezelfde politici en bankiers, verschuldigden burgers zich eveneens. En niet voor zo’n heel klein beetje.
Paniek! Want van de aangename geur, opstijgend uit rammelpannen in een opgepimpte eurokeuken, kan men uiteindelijk niet leven. Vervolgens kwamen hevelinstrumenten. Een “Ja, bail-out/Nee, bail-in” EFSM en het nog steeds omstreden ESM verdrag. ELA‘s, LTRO’s, OMT‘s, TARGET2 van de ECB en mogelijk eurobonds als instrumenten komen goed van pas om problemen vooruit te schuiven.
Door tijdgebrek geplaagde politici moeten tijd vinden voor politieke nulsommenspelletjes tijdens zenuwslopende eurotoppen waar iedere keer weer de euro werd gered. De ECB voorkwam ondertussen erger als Grote Redder. Regeringen kunnen weer naar banken stappen voor liquide middelen, hún kostje is gekocht.
De ECB heeft echter niet de taak de economie aan te zwengelen en weinig wijst er op dat in het laatste, de economie, fundamenteel verandering komt, zodat lasten ietwat dragelijker worden.
Rutte II nam alvast een voorschot op winst uit reddingsoperaties en boekte dit in om zijn begroting rond te krijgen. Onder aanvoering van Dijsselbloem is de blauwdruk voor het Cypriotische proeftuintje inmiddels tot een legitieme component geheveld. De Ieren doen in feite aan monetaire staatsfinanciering, schoorvoetend geaccepteerd door de ECB. Eén grote familie is aandeelhouder van de schulden in de Spaanse voetbalcompetitie. Eén grote familie, waar ruzie en misantropie de verhoudingen dicteren.
Een Bankenunie met een eigen reddingsfondsje van 60 miljard krijgt daarmee iets van theatrale windowdressing.
Ondertussen wordt ECAS op vele fronten, op verschillende tijdstippen en op verschillende manieren overal actief ingezet om faillerende staten, een verpolitiekt geldsysteem in de Transfer Unie, de europese idealen en banken van de totale ondergang te redden. Transfer Unie? Niet alleen geld naar het zuiden. Spaarders worden via banken naar de speculatieve beurzen gejaagd dankzij de lage rentepolitiek.
ECAS??European Citizens Asset Stripping. Achter dit acronym -de EU is verliefd op acronymen- schuilt geraffineerde asset stripping van burgers zonder redelijke compensatie of enige vorm van garantie. Letterlijk alles wordt uit de kast gehaald om naar de pijpen van ongekozen Barroso, Barnier en Olli Rehn te dansen.
De tijd dat landelijke en europese politieke élite met eerlijke, betrouwbare, dus realistische cijfers en de consequenties op de proppen komen, is allang verdwenen. De laatste twee zijn er, maar worden door de eerste bewust verzwegen om politiek opportunistische redenen.
De liefde voor de ‘Lilke’ button is groter dan de wil om transparant en integer te opereren. Getuige de manipulaties rondom het Verdrag van Lissabon, het verbroken Verdrag van Maastricht en jongleren met retoriek.
Déjà-vu, een Griekse tragedie kunstmatig in leven houden om Europa te redden, voorspelt weinig goeds. Gelegaliseerde European Citizens Asset Stripping daarom ook al instrumenteel om déja-vu te redden. We zitten weer eens in de val.
De €Uropese Transfer Unie krijgt steeds meer vorm. Verkiezingen zijn eigenlijk niet eens meer nodig.
-o-o-o-
P.S.
BELASTINGEN
Temidden van het financieel, politiek en straatgeweld bevindt zich in Europa een weldadige oase. Het belastingparadijsje en afvalputje van Europa: Nederland. Buitenlandse ondernemingen actief in €Uropa en rijke burgers weten de weg naar Utrecht e.o. perfekt te vinden.
Hollanders zijn namelijk goed in faciliteren. Bijvoorbeeld licentierechten erkennen om belasting te vermijden. Immateriele goederen –geld in de vorm van kredieten, rente, winsten, verliezen, patenten en merkrechten- worden vanuit deze oase meer over de wereld geschoven dan welke Europese produkten ook.
In schril contrast tot brave ECAS-belastingbetalers en kleine, lokale bedrijven die met moeite kunnen overleven of kopje onder gaan, worden door deze ondernemingen soms geen cent belasting betaald. Honderden miljarden worden onttrokken aan €U landen waar de omzet van deze bedrijven wordt g€g€n€r€€rd. Veel omtrent deze praktijken is hieren hierte lezen. Mooie woorden tijdens de G-8 en de G-20 zijn voor de Bühne.
Het wordt politiek een hete herfst, een spreekwoordelijk uitgeklede Sinterklaas met als toetje een Kerstsprookje, dat alsmaar vroeger komt. Hoe mooi is het dan om alvast speculatief weg te dromen over een mooi kadootje.
Een geslaagde Griekse reddingsoperatie –want dan is €Uropa gered!- met een rekening die in drachme‘s komt, en niet wordt gestuurd tot de dag dat de koeien op het ijs dansen tijdens St. Juttemis. Met banken, welke voor ieder krediet van 1000 euro tenminste 100 euro bij onze ECB deponeren.
Alles eventueel ook met bitcoins te verrekenen. Koerswinsten na een jaar belastingvrij!
Speel ondertussen dit liedje af uit de BBC-Serie The Singing Detective van Dennis Potter, terwijl je verder leest over geheime afspraakjes tijdens een ‘onderonsje’ van Obama en Xi Jinping.
Bijzonder, de lichaamshouding van de twee machtigste mannen ter wereld die elkaar troffen in Californie, komt tot in detail verrassend overeen met Winnih The Pooh and Tigger onderweg naar een nieuw avontuur. Historisch!
Blogger ‘Nicaragua Rabbit‘ plaatste de twee plaatjes op de Chinese variant van Twitter, Sina Weibo, Chinese autoriteiten verwijderden de plaatjes. ‘Nicaragua Rabbit‘ reageert: “Little secretary (webmaster) is stingy and lacks of sense of humor”.
Liefde is chemie. Wetenschappers bewezen dit. Sinds kort een pilletje voor. Dat zou ons leven kunnen revolutioneren, de vrede redden, ons voortbestaan redden. Uiteindelijk is heden ten dage bijna alles revolutionair, een mijlpaal of tenminste historisch. Zoals de recente redding van de euro. Meer dan historisch zelfs, want deze redding was gedurende drie jaar bijna iedere week historisch.
Historische doorbraken kwamen vaker voor. Stalin, Churchill en Roosevelt op Jalta -De Gaulle en Bilderberger Bernhard waren er niet bij, dijkdoorbraken, de Val van de Berlijnse Muur, vijf Nederlandse regeringen in tien jaar, zonnepanelen die geen biogas voor energie nodig hebben en de Nobelprijs voor de Vrede voor de EU. Sinds meer dan 100 jaar weer een Koning met mislukt Koningslied. Alles inmiddels ook alweer zó historisch…
Naar nieuwe historische doorbraken wordt driftig verder gezocht. Een doorbraak van de Cyprische Muur en de Syrische impasse. Een handelsverdrag tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten. Een historisch supernovum!
Zo ook Barack Obama en Xi Jinping, de twee machtigste mannen ter aarde, BFF, Best Friends Forever, geen codex maar chemie. Gemeenschappelijke interesses hebben ze; internet. Cyberspionage hier, cyberwar daar. Noord Korea wil uit het niets plotseling onderhandelen met de VS. Historisch!
Stiekeme afspraakjes, ze worden niet vergeten, geldig tot wanneer? Zó historisch…
Murphy's Law Calculator
„If there’s more than one possible outcome of a job or task, and one of those outcomes will result in disaster or an undesirable consequence, then somebody will do it that way.“
KING BILLY's REPUBLIC 
