Deze video is in Rusland van het internet gehaald, maar spreekt boekdelen over hoe diep Poetin begaan is met zijn geostrategische aspiraties voor een Nieuwrusland als nieuwe wereldmacht op het geopolitieke toneel. Tijdens het recente staatsbezoek aan Mongolie vocht ex-KGB’er Poetin tegen zijn tranen bij het spelen van het door Poetin persoonlijk in 2000 goedgekeurde nieuwe Russische volkslied. Wederom voorzien van een nieuwe tekst.
From the southern seas to the polar lands . Wide spaces for dreams and for living
Spread are our forests and fields. Are opened for us by the coming years
You are unique in the world, one of a kind – Our loyalty to the Fatherland gives us strength!
This native land protected by God! Thus it was, thus it is and thus it always will be!
Was getekend, Vladimir Vladimirovich Poetin. Dezelfde Poetin, destiids nog 41-jarige vice-burgemeester van zijn geboortestad, het voormalige Leningrad, zestien jaar bij de KGB gewerkt, reeds in 1994 tijdens een congres (lezen!) over samenwerking en vrede -“Aus diesem Grunde möchten wir einerseits wie Holland sein“- in St. Petersburg heeft gezegd,
“… vergeet niet, dat Rusland omwille van de algemene veiligheid en vrede in Europa, reusachtige territoria van voormalige republieken, deel uitmakend van de Sovjet Unie heeft opgegeven. Daaronder territoria die historisch altijd tot Rusland behoorden.“
„Ik denk daarbij niet alleen aan de Krim, of aan Noord-Kazachstan, maar bijvoorbeeld ook aan het Kaliningrader gebied. Rusland kan zich eenvoudigweg niet permitteren dat deze mensen aan de willekeur van het lot worden overgelaten.“
Twintig jaar later is de Krim weer Russisch met middelen die het doel heiligen. Poetin verordonneerde en handelde alsof God niet bestaat. Door de Russisch-orthodoxe kerk gelegitimeerd. Zorgvuldigvoorgeoefend en uitgevoerdmiddels een nieuwe vorm van oorlogsvoering, die door de Stafchef van de Russische strijdkrachten tijdens de jaarvergadering van de Russische Militaire Academie in januari 2013 werd toegelicht. Grenzen tussen oorlog en vrede zijn vervaagd. Staten kunnen van de ene op de andere dag onaangekondigd in een oorlog terecht komen. De rede was vrij opvraagbaar in het Russisch op de website, maar werd niet herkend totdat deze in het Engels verscheen, schrijft Thomas Gutschenker in de Frankfurter Allgemeine Zeitung.
“Wanneer men tsaristische terminologie gebruikt, dan zou ik zeggen, dat dit niet Oekraïne, maar Nieuwrusland is“, zei Putin op 17 april 2014, waar nu een proxy-war tussen het Westen en het hart van de voormalige Sovjetunie wordt uitgevochten op “gebied, dat met “slavisch bloed is doordrenkt.“
Er is geen geen enkele proxy-oorlog die géén onvoorstelbaar grote schade aan samenlevingen heeft toegebracht.Syrïe en Irak, een soort „etnisch-religieus Balkan scenario“, en nu ook een proxy-war in Oekraïne. Paradoxaal genoeg, uitgevochten tussen ‘Slavische broeders‘, waarvan de gevolgen niet beperkt blijven tot deze regio. Alle betrokken partijen bij Oekraine zijn op ramkoers, de EU niet uitgezonderd.
Want ook als het associatieverdrag in haar huidige vorm was ondertekend in Minsk had Putin actie ondernomen. Kon dit werkelijk niet eerderánders in een gematigder tempo, zoalsnu wél werd besloten? Signalen en waarschuwingen waren er vroegtijdig in overvloed. (o.a. Der Spiegel, sept. 7, 2009, interviewmet de vergiftigde President Viktor Yuvchenko). Ook waren voldoende signalen dat een meerderheid van de Oekraïense burgers een brug wilde vormen tussen Rusland en de geopolitiek onervaren EU, waar slaapwandelende of wegkijkende politici en beleidsmakers eerder in de val liepen in 2008 en 2010 tijdens ‘Lehman Brothers‘ en de eurocrisis, die doorwerken tot op de dag van heden.
Met de mislukte G-8 in Noord-Ierland, de annexatie van de Krim, “SotchiG20“, G-8 werd G-7, sanctiespiraal en ‘MH-017‘ nog vers in het geheugen, ligt het Berlijn met de gevallen Muur bijna even verwijderd van Kiev als van een resultaat van ‘Versailles 1919’, het Vredespaleis in het deftige ‘s-Gravenhage.
Oettinger 16.06.2014: „I believe we have developed a package of arrangements to adequately supply the population of Europe for the next winter season.” said Energy Commissioner Guenther Oettinger in Vienna.
Oettinger, 02.09.2014, EUobserver bericht:
“……….. worst case scenarios are also being considered in the European Commission, as the Russia-Ukraine conflict is likely to affect the gas supplies to EU countries this winter.“
So far, so good. Or bad. Maar….
“That Putin would use false information, lies and weapons was beyond my imagination,” energy commissioner Guenther Oettinger said in Brussels on Tuesday. “That’s why I am not ruling out worst case scenarios any more.” (02.09.2014).
03.09.2014. Een studie door het EWI, Uni van Keulen: “An Embargo of Russian Gas and Security of Supply in Europe.“ De conclusies, waarin omgeleide gasleveranties aan Oekraïne niet zijn meegenomen, liegen er niet om. Over de mondiale politieke repercussies even niet gesproken.
Bij een Russisch embargo op gas worden markten voor LNG en gas globaal verstoord. De EU moet dan concurreren met Aziatische landen voor duur LNG uit het Midden-Oosten.
Gedurende een koudeperiode van een week in februari tijdens een embargo van 6 maanden ontstaan gastekorten in geheel Europa en kunnen bestaande gas infrastructuur, importen, opslagfaciliteiten en pijplijnen de toenemende vraag niet aan. Nogmaals, dit is exclusief omgeleid gas naar Oekraine.
En nu? Ex-KGB’er Putin is de scrupuleus handelende, lachende derde, die het Westeneen geopolitieke nederlaag heeft toegebracht. Geen enkele macht of organisatie is in staat dit te veranderen zonder enorme gevolgen. Noch de VS, de EU en de NATO evenmin. In de VN wordt een Russisch veto uitgesproken. Te hopen valt slechts dat interne strubbelingen Poetin doen inbinden.
Maar wát daarna in het grondstof- en energiehongerige Europa? Alhoewel het aantal inwoners van de EU groter is dan het inwonertal van Amerika en Rusland bij elkaar, is de EU op het schiereiland ‘Europa’ geen United States of America of Rusland onder één Chief Commander.
Bovendien, in het verleden is gebleken dat isolerende economische sanctiespiralen nauwelijks iets bijdragen aan beoogde politieke getinte doelstellingen. Laat staan op korte termijn. Cuba, Iran, Irak, Syrie, Noord-Korea, Noord-Vietnam, Zuid-Afrika, Zimbabwe. Waarom zou Rusland daarop een uitzondering zijn? Andere landen springen met graagte in de sanctiegaten.
In de EU, die met zichzelf nog lang niet ‘klaar’ is, ontstaan oplopende frustraties, angst en onrust. Het voortbestaan van bedrijven, angst voor ontslagen, etc., etc., met politieke, economische en sociale gevolgen vandien. Vele ondernemingen in het Europese MKB. In EU terminologie de zogenaamde Small and Medium Enterprises (SME’s), die al in een kredietklem zitten dankzij een eurocrisis, terwijl er elders op de beurzen en op de obligatiemarkt voldoende geld aanwezig is. Mede dankzij de ECB. Vaak gespecialiseerde SME’s, ingehuurd door multinationals, die minder kwetsbaar zijn. Iedere vorm van oorlog en alsmaar oplopende sancties laten nu eenmaal een prijskaartje achter. Ook als sancties worden opgeheven, blijft een duurder prijskaartje niet in het luchtledige hangen, Maar wordt onderdeel van het politieke geheel.
Met Barroso’sfinale woordenvoor de camera’s en oren van de wereldpers werd na een twintigjarige moeizame voorgeschiedenis van beoogde samenwerking met een politiek onvolwassen en corrupt Oekraïne, politiek en economisch gedomineerd door een selecte groep van oligarchische voetbalclubeigenaren, te vroeg voor een keus gesteld. Het was ‘alles of niets’, soort van “vóór ons, of tegen ons.”
Daarmee was de teerling geworpen, die nu als een vlijmscherpe boemerang over de hoofden van ruim een half miljard EU-burgers scheert, wiens kiesgerechtigde burgers ondertussen wél een nieuw EU politiek record vestigden. Het door Brussel en het Europees Parlement publicitair weggemoffelde allerlaagste opkomstpercentageooit voor ondemocratische verkiezingen van een inefficiënt EU-parlement met beperkte bevoegdheden, terwijl nationale parlementen zich vaak machteloos bij de slecht gecommuniceerde en veel betwiste autonome besluiten van de Raad van de Europese Unie moeten neerleggen. Dit alles, en nog veel, veel meer, gelegitimeerd door een verdrag dat Europese samenwerking, ordening, gerechtigheid en veiligheid beoogt.
“Wij hebben een fout gemaakt“, citeert de Franfurter Allgemeine Zeitung europarlementariër Heide Rühle van de Groenen in het Europese Parlement, “wij hadden de Europese Commissie moeten verplichten hun werklijst ter afstemming aan ons af te geven.” De controle op de Ecodesign Richtlijnheeft het Europese Parlement en de Europese Ministerraad namelijk in goed vertrouwen teruggegeven aan de Europese Commissie.
Meer dan veertig consumenten produkten staan op het lijstje. Boilers, koel- en diepvrieskasten, bakovens, electromotoren, douchekoppen, pompen, ventilatoren, laadapparatuur; de ene na de andere gaan opduiken in de Staatscourant van de EU. Vier dagen voor de Europese verkiezingen is de beslissing over de minimumeisen aan transformatoren gevallen en werd beslist dat na een auto ongeluk -dieven opgepast!- automatisch de lokatie aan hulpdiensten moet worden doorgegeven. Over de peperdure nieuwe halogeen en LED verlichting, kwikzilvergehalte, de afvalverwerking, electrisch aangedreven voertuigen, die weer herrie moeten maken, even niet geschreven.
Stofzuigers staan nr. 17 op deze lijst. Sinds 2007 werd aan de stofzuigerrichtlijnen gewerkt. Dat is lang, volgens de voortvarende Europese Commissie, normaal duurt het vier tot vier en een half jaar jaar, maar om de juiste formule te vinden voor zuigkracht en techniek in relatie tot het aantal Watt, was lastig. Over oorverdovende collaterale herrie die deze dingen kunnen maken, is niets terug te vinden in de Richtlijn.
Sla alsnog zelf je slag met deze Real Deal nu het nog kan om te voorkomen dat je proefkonijn wordt voor de ‘geluksbereiders’ in Brussel en Straatsburg, want de slag om het territorium voor een nieuwe generatie stofzuigers is gestreden.
Vanaf september 2014 mogen alleen nog stofzuigers van maximaal 1600 Watt worden verkocht. Vervolgens is er geen keus en moet vanaf 2017 met nieuw gekochte stofzuigers van 900 Watt worden gezogen, die echt niet op de markt komen tegen voordeelprijsjes. Analoog aan de Brusselse Watt regulering zou dit dan een voordeelprijs opleveren van €19,80, incusief Belasting Toegevoegde Waarde.
Hoogst onwaarschijnlijk, zo’n voordeelprijs, want aan comprommissen uit de Brusselse empirische koker hangen nu eenmaal garantieloze prijskaartjes. die niet verder reiken dan de Brusselse Staatscourant. Daarop kan men in deze papierwinkel stof innemen met een slimmere 900 Watt klop-, pulk- en zuigtechniek, die hetzelfde resultaat oplevert als een 2500 Watt zuiger. Anders was men hier toch niet aan begonnen?
Rest nog één vraag, waar is de transparante proof in the sucking of the dirt door zo’n Brussels blauw wonder te vinden?
De euro moest nog geboren worden, de ECB nog opgericht worden, reeds begon het gesjoemel met de bepalingen van het Verdrag van Maastricht. Hoofdrolspelers zijn Juncker, Chirac, Kohl en de toenmalige President van de Europese Commissie, Santer. Met een bijrol voor Duisenberg en Trichet, de eersten en tweede President van de ECB, waar er eigenlijk over de zittingsperioden van Duisenberg en Trichet maar één President van de ECB had mogen zijn.
Volgens het Verdrag van Maastricht wordt de President van de Europese Centrale Bank, die over de stabiliteit van de euro moet waken, voor een periode van acht jaar benoemd. Deze regeling moet voorkomen dat de President van de ECB onder politieke politiek druk wordt gezet, derhalve de onafhankelijkheid van de ECB kan waarborgen…
Nog voordat de ECB überhaupt is opgericht, verzint Juncker een truc om in de komende acht jaar stuivertje te wisselen tussen Duisenberg en Trichet om een potentieel conflict tussen Frankrijk en Duitsland te voorkomen. Er wordt een bepaling opgenomen dat de leeftijdsgrens maximaal 67 jaar mag zijn. Duisenberg treedt na vier jaar op 67-jarige leeftijd af, de Fransman Trichet volgt hem vervolgens op.
Tevens werd de huidige kandidaat voor het voorzitterschap van het Europees Parlement, lijsttrekker Jean-Claude Juncker, destijds gevraagd om President van de Europese Commissie te worden. Hij weigerde. Hij wilde premier van Luxemburg blijven, dat hem het recht gaf op een zetel in de Europese Raad, de wetgever van de EU; “Daar kan ik vrijer bewegen“.
Jean-Claude Juncker, nmmmer op z’n mondje gevallen, tijdens een vraaggesprekin de Frankfurter Allgemeine, 20 mei 2014, op de vraag wat hij al eerste gaat doen, indien hij de functie van Barosso overneemt, welke Juncker in 1998 weigerde: “eerst maar eens slapen.”
Klikhierhoe Juncker een elegante oplossing vond voor de benoemingen van Duisenberg en Trichet en een conflict voorkwam tussen Duitsland en Frankrijk omdat de ECB in Duitsland werd gevestigd, in ruil waarvoor Frankrijk Trichet aan het roer van de ECB wilde.
Het Europees Parlement kan in relatie tot de EU worden vergeleken met de centrale ondernemingsraad van een multinationale onderneming.
Het Europees Parlement is ook na de herformulering van Artikel 14.2 in het Verdrag van Lissabon en zoals de formulering inArtikel 10.1duidelijk maakt, geen representatief orgaan van één soeverein Europees Volk.
Dit spitst zich toe op het feit dat dat de samenstelling van het aantal toegewezen parlementszetels aan een lidstaat uitsluitend een afspiegeling is van de politieke verhoudingen in lidstaten en het aantal zetels per lidstaat wordt vastgesteld op basis van het aantal inwoners van deze lidstaat met een minimum van zes zetels voor kleine lidstaten.
Kortom, de aanspraak, dat het Europees Parlement een democratische geligitimeerde volksvertegenwoordiging is op Europees niveau, struikelt simpelweg op het feit dat er geen sprake is van één Europees volk. Misschien mag dat in de verre toekomst anders zijn, is, maar nu is de EU een gemeenschap van verschillende volkeren, die per land worden weerspiegeld in het Europees Parlement.
De EU is een verbond van staten, geen Europese Bondstaat. Parlementen van de lidstaten kunnen weliswaar autonomie aan dit verbond overdragen, maar zij zijn de soevereine eigenaren van het Verdrag van Lissabon, niet het Europese Parlement. In het bedrijfsleven zou men de rol van het Europees Parlement in relatie tot de EU kunnen vergelijken met de Ondernemingsraad van een multinationale onderneming.
Politieke processen in de Brusselse Republiek.
Ondertussen is het inmiddels zover gekomen, dat noch het Europees Parlement, noch souvereine parlementen van lidstaten de soevereine macht bezitten op tal van terreinen wetgeving te maken, deze goed of af te keuren en politiek beleid van dit verbond te sturen ondanks dat nationale parlementen eigenaren zijn van het Verdrag van Lissabon. Lees hier hoe lijsttrekker Jean-Claude Juncker reeds in 1999 dit paradoxale beleid verwoordde in Der Spiegel.
Wat gebeurt, indien souvereine parlementen niet kunnen ingrijpen? Hoe werken deze politieke mechanismen?
Vóór de invoering van het eurosysteem, was er de Economische Monetaire Unie, waar deelnemende staten konden of moesten uitstappen, indien bijvoorbeeld betalingsplichten door staten en banken niet konden worden nagekomen.
Met het Verdrag van Maastricht en de invoering van de euro werd de geldpolitiek echter naar Europees niveau getild. Tegelijkertijd werd fiscaal beleid met boeteclausules ingevoerd vanuit Brussel, waarbij nationale parlementen het nakijken kregen.
Uittreden werd min of meer onmogelijk gemaakt, hoewel afkopen door lidstaten van staatsschulden oorspronkelijk nog was uitgesloten, zoals in het EMU. In het kielzog van Lehmann Brothers en de eurocrisis, transformeerde vervolgens het centrale monetaire eurosysteem (ECB) om politieke redenen naar een schuldvereffeningssysteem (Brussel) voor staten en banken.
Met als gevolg dat een zuivere scheiding van geldpolitiek (ECB) en fiscale politiek (Brussel) dankzij deze politieke mechanismen niet meer mogelijk is. De souvereine monetaire geldpolitiek op Europees niveau is links en rechts ingehaald door ondemocratisch vastgesteld fiscaal beleid dat evenwel op lidstaat niveau wordt uitgevoerd en aangepast naar gelang de omstandigheden en politieke haalbaarheid. De ECB kocht tijd zodat politieke mechanismen hun werk konden doen.
Politici, die oppervlakkig verstand van monetaire geldpolitiek hebben, verwijten nu critici ‘euro-scepticisme’ of zelfs vijandelijkheid jegens Brussel, maar gaan volledig voorbij aan het gebrek aan democratische legitimatie van dit beleid dankzij de mogelijkheden van het Verdrag van Lissabon, waarvan nationale parlementen de souvereine eigenaren zijn.
Een parallel betoog kan worden opgezet voor het buitenlandse politieke beleid van de EU en het Transatlantisch Trade and Investment Partnership (TTIP).
Verkiezingen! Maar wat daarna?
Zo vlak voor de Europese verkiezingen zou iedereen eens kunnen nadenken over de politieke rangorde en politieke verhoudingen onder het Verdrag van Lissabon en wat dit betekent voor politieke discipline en politieke ethiek in de EU, voor het eurosysteem en uiteindelijk voor de verschillende volkeren in Europa. En daarbij vooral niet het Transatlantisch Trade and Investment Partnership (TTIP) vergeten in deze overwegingen mee te nemen.
Besef dan dat onder de huidige Grondwet van het Europese Project – het Verdrag van Lissabon – een ‘én-én’ Éuropees politiek beleid soevereine volksdemocratie is uitgesloten en nog steeds soevereine nationale parlementen op tal van gebieden op subtiele politieke wijze buitenspel worden gezet.
Het zou rampzalig zijn wanneer democratie nog verder wordt wordt opgeofferd terwille van de redding van de euro, staten, banken en de eenwording van Europa.
citeert deTAZde Duitse journalist, politicus en satiricus Martin Sonneborndie voor die PARTEI “internationale mogelijkheden” ziet en gaat deelnemen aan de Europese verkiezingen nadat het Duitse Constitutionele Hof met 5-3 stemmen de drie procent kiesdrempel naar het rijk der fabelen verwees. Die PARTEI was mede-aanklager tegen de drie procent kiesdrempel en heeft volgens de homepage ruim voldoende handtekeningen verzameld om mee te doen aan de Europese verkiezingen. Eerder besloot de Duitse Bondsdag na protesten de vijf procent kiesdrempel te verlagen tot drie procent. Tijdens de Europese verkiezingen in 2009 met een vijf procent kiesdrempel verdwenen 2.8 miljoen stemmen “onder tafel.”
Sonneborn in de Süddeutsche Zeitung, “We zullen maandelijks terugtreden.” Die PARTEI komt met 60 kandidaten, welke ieder een maand zitting nemen in het Europees Parlement gedurende de vijfjarige zittingstermijn van het Europees Parlement. Tussentijdse herverkiezingen zijn nagenoeg uitgesloten, zodat iedere kandidaat derhalve is verzekerd van een maand deelname aan de werkzaamheden, aan de treinreizen tussen tussen Brussel en Straatsburg v.v. en aan de recesperioden van het Europees Parlement.
Afgaande op het aantal stemmen tijdens de landelijke Bondsdagverkiezingen in september 2013 op Die PARTEI -“Das Bier entscheidet”, een satirische persiflage op de verkiezingsleus “das WIR entscheidet” van de SPD- ligt tenminste één Europese parlementszetel in het verschiet.
Het Duitse Constitutionele Hof motiveerde haar uitspraak onder andere op de overweging dat van ‘disfunctioneren’ door het Europees Parlement geen sprake is. Bovendien hanteren zeventien andere lidstaten geen kiesdrempel. De traditionele Duitse traditionele politieke partijen, momenteel met 97 zetels vertegenwoordigd in het 736-koppige parlement, moeten naar schatting rekening houden met een zetelverlies van acht zetels aan de kleine politieke partijen. Waaronder de Piratenpartij, Die Freiheit partij en helaas, geen misverstand, de donkere keerzijde van een democratische medaille, de NPD.
Ware sprake geweest van ‘disfunctioneren’ door het Europees Parlement, had het Duitse Hof mogelijkerwijze anders beslist. Voor landelijke verkiezingen in Duitsland geldt om deze redenen een kiesdrempel van vijf procent. Momenteel zijn 162 politieke partijen vertegenwoordigd -verenigd in zeven blokken- in het Europees Parlement, dat weliswaar ‘mede-wetmaker’ is, maar niet over de klassieke competenties beschikt , welke een parlement in een democratisch parlementair staatsbestel ten deel vallen.
Op de vraag (TAZ) bij welke partij of welk blok Die Partei gaat aansluiten, antwoordde Sonneborn, “Er zijn zoveel imbecielen (Schwachköpfe) die voor Europa zijn en zoveel imbecielen die tegen Europa zijn, dat we nog helemaal niet weten waar we staan.”
Dat (het Europees Parlement) is ook een hoger niveau van een pretparlement indien men de richtlijnen voor de dikte van pizzadeeg en voor oliekannetjes op tafels in beschouwing neemt. Ik geloof dat wij daarin goed passen.” (SDZ)
De discussie over de toevloed van deze bevolkingsgroepen kan pas na de Europese verkiezingen zakelijk worden gevoerd. De hele kwestie draait om geld waarover in Brussel wordt beslist, maar lokaal door reeds veel geplaagde gemeenten en instanties moet worden opgehoest.
In de strijd om de kiezersgunst voor de Europese verkiezingen gebruiken populistische, EU sceptische en pro-EU partijen deze kwestie met veel retoriek voor eigen doeleinden. Verkiezingen die zich meer en meer toespitsen op vóór of tegen deze EU.
Hebben politici, bestuurders en uitvoerders tot diep in de bestuurslagen in heel Europa daarvoor richtlijnenvan de Europese Commissie nodig?
Feit blijft dat nationale regeringsleiders, aangewezen door partijpolitiek kader, met instemming van partijleden en coalitiegenoten in democratisch gekozen parlementen, ook voor deze kwestie, tekenden bij het kruisje. En zelf richtlijnen moeten uitgeven.
VIVIANE REDING TAKES CROSS BORDER PLATFORM PRESSEUROP OUT FROM PUBLISHING IN THE WAKE OF PROPAGANDA FOR EUROPEAN ELECTIONS
Where billions and billions of taxpayers money cannot be accounted for in Brussels, caring also for olive oil in sealed bottles, the European Parliament members and employees wasting precious time and money on travel between Brussels and Strasbourg, is Presseurop denied further funding of its journalistic operations on the Internet
Presseurop’s readership stands at around 600 000 unique monthly visitors.
Fiction or becoming the next “Shame on you”? Read here for more information.
Sign herethe petition for the continuity of Presseurop
Vijfenzeventig procent van sigarettenverpakkingen moeten bestaan uit afschrikwekkende beelden van verkankerde longen, rookbenen, keel- en neuskanker en wat dies meer zij.
Waarom niet op alcoholverpakkingen “Alcoholmisbruik beschadigt hersencellen en maakt dom” of “Met alcoholmisbruik verlies je zelfcontrole, baan, familie en vrienden”? De maatschappelijke gevolgen van alcoholmisbruik zijn vele keren groter dan van welke andere verslaving ook.
Waarom op de supermarktverpakkingen van geslachte dieren geen beelden uit slachthuizen met een opsomming van ingespoten en gevoerde antibiotica?
Waarom op auto’s geen beelden van ongelukken en verminkte slachtoffers als waarschuwing voor risico’s in het verkeer?
Beter, waarom op vliegtuigen geen beelden van neergestorte wrakken en doodskisten op een rijtje?
Nog beter. Waarom op pantservoertuigen en vliegend tuig geen foto’s van kapotgeschoten gebouwen en lijken met het opschrift “Warning, this vehicle is designed to destroy and kill !”
Maar het allerbeste is op een uniforme verpakking voor Europese parlementsleden de Europese vlag en de tekst “Lobbyisten, met ons valt niet te spotten, maar wel te praten.”
De deplorabele status quo cijfers in dit blogje zijn alweer achterhaald, maar het enige dat recordbrekend groeit als kool zijn schulden.
Naast stijgende schulden en garanties in eigen eurostaat zijn de griekse schulden voor 90% in handen van belastingbetalers gemanoevreerd. Een gevaarlijk precedent zonder garanties dat het na Cyprus met blijkbaar systeemrelevante banken hierbij blijft. Het BNP in de eurozone is inmiddels voor zo’n 130% verpand. Obligaties, leningen en garanties voor allerlei voorname plannen die duurder uitvielenof in duigen vielen. Geld daarvoor ontstond uit het nagenoege niets.
Gefaciliteerd en aangemoedigd door dezelfde politici en bankiers, verschuldigden burgers zich eveneens. En niet voor zo’n heel klein beetje.
Paniek! Want van de aangename geur, opstijgend uit rammelpannen in een opgepimpte eurokeuken, kan men uiteindelijk niet leven. Vervolgens kwamen hevelinstrumenten. Een “Ja, bail-out/Nee, bail-in” EFSM en het nog steeds omstreden ESM verdrag. ELA‘s, LTRO’s, OMT‘s, TARGET2 van de ECB en mogelijk eurobonds als instrumenten komen goed van pas om problemen vooruit te schuiven.
Door tijdgebrek geplaagde politici moeten tijd vinden voor politieke nulsommenspelletjes tijdens zenuwslopende eurotoppen waar iedere keer weer de euro werd gered. De ECB voorkwam ondertussen erger als Grote Redder. Regeringen kunnen weer naar banken stappen voor liquide middelen, hún kostje is gekocht.
De ECB heeft echter niet de taak de economie aan te zwengelen en weinig wijst er op dat in het laatste, de economie, fundamenteel verandering komt, zodat lasten ietwat dragelijker worden.
Rutte II nam alvast een voorschot op winst uit reddingsoperaties en boekte dit in om zijn begroting rond te krijgen. Onder aanvoering van Dijsselbloem is de blauwdruk voor het Cypriotische proeftuintje inmiddels tot een legitieme component geheveld. De Ieren doen in feite aan monetaire staatsfinanciering, schoorvoetend geaccepteerd door de ECB. Eén grote familie is aandeelhouder van de schulden in de Spaanse voetbalcompetitie. Eén grote familie, waar ruzie en misantropie de verhoudingen dicteren.
Een Bankenunie met een eigen reddingsfondsje van 60 miljard krijgt daarmee iets van theatrale windowdressing.
Ondertussen wordt ECAS op vele fronten, op verschillende tijdstippen en op verschillende manieren overal actief ingezet om faillerende staten, een verpolitiekt geldsysteem in de Transfer Unie, de europese idealen en banken van de totale ondergang te redden. Transfer Unie? Niet alleen geld naar het zuiden. Spaarders worden via banken naar de speculatieve beurzen gejaagd dankzij de lage rentepolitiek.
ECAS??European Citizens Asset Stripping. Achter dit acronym -de EU is verliefd op acronymen- schuilt geraffineerde asset stripping van burgers zonder redelijke compensatie of enige vorm van garantie. Letterlijk alles wordt uit de kast gehaald om naar de pijpen van ongekozen Barroso, Barnier en Olli Rehn te dansen.
De tijd dat landelijke en europese politieke élite met eerlijke, betrouwbare, dus realistische cijfers en de consequenties op de proppen komen, is allang verdwenen. De laatste twee zijn er, maar worden door de eerste bewust verzwegen om politiek opportunistische redenen.
De liefde voor de ‘Lilke’ button is groter dan de wil om transparant en integer te opereren. Getuige de manipulaties rondom het Verdrag van Lissabon, het verbroken Verdrag van Maastricht en jongleren met retoriek.
Déjà-vu, een Griekse tragedie kunstmatig in leven houden om Europa te redden, voorspelt weinig goeds. Gelegaliseerde European Citizens Asset Stripping daarom ook al instrumenteel om déja-vu te redden. We zitten weer eens in de val.
De €Uropese Transfer Unie krijgt steeds meer vorm. Verkiezingen zijn eigenlijk niet eens meer nodig.
-o-o-o-
P.S.
BELASTINGEN
Temidden van het financieel, politiek en straatgeweld bevindt zich in Europa een weldadige oase. Het belastingparadijsje en afvalputje van Europa: Nederland. Buitenlandse ondernemingen actief in €Uropa en rijke burgers weten de weg naar Utrecht e.o. perfekt te vinden.
Hollanders zijn namelijk goed in faciliteren. Bijvoorbeeld licentierechten erkennen om belasting te vermijden. Immateriele goederen –geld in de vorm van kredieten, rente, winsten, verliezen, patenten en merkrechten- worden vanuit deze oase meer over de wereld geschoven dan welke Europese produkten ook.
In schril contrast tot brave ECAS-belastingbetalers en kleine, lokale bedrijven die met moeite kunnen overleven of kopje onder gaan, worden door deze ondernemingen soms geen cent belasting betaald. Honderden miljarden worden onttrokken aan €U landen waar de omzet van deze bedrijven wordt g€g€n€r€€rd. Veel omtrent deze praktijken is hieren hierte lezen. Mooie woorden tijdens de G-8 en de G-20 zijn voor de Bühne.
Het wordt politiek een hete herfst, een spreekwoordelijk uitgeklede Sinterklaas met als toetje een Kerstsprookje, dat alsmaar vroeger komt. Hoe mooi is het dan om alvast speculatief weg te dromen over een mooi kadootje.
Een geslaagde Griekse reddingsoperatie –want dan is €Uropa gered!- met een rekening die in drachme‘s komt, en niet wordt gestuurd tot de dag dat de koeien op het ijs dansen tijdens St. Juttemis. Met banken, welke voor ieder krediet van 1000 euro tenminste 100 euro bij onze ECB deponeren.
Alles eventueel ook met bitcoins te verrekenen. Koerswinsten na een jaar belastingvrij!
Monsteradeel a/d Vecht (partnerdorp van Knokke a/Zee), 02/07/13, (NAP) – Uit betrouwbare bron per aangetekende ijlpost vernomen. De EU staat in haar nakie, haar kleren en pauweveren transparant opgeslagen aan de andere kant van wat de EU verbindt met een Nationaal Agentschap voor Veiligheid: fiberglasskabels in de Atlantische Oceaan. Een gratis vriendendienst van een bondgenoot.
Omdat gewone EU burgers de digitale techniek ontbreekt dit bericht op juistheid te verifiëren en op inhoud te controleren, rest weinig anders dan politieke en diplomatieke vertegenwoordigers informatie te laten achterhalen wat ligt opgeslagen en eerder in het geheim door hen werd geschreven, gezegd en besloten.
Vanuit vele Europese hoofdsteden klonk verontwaardiging. Terecht. Je zal maar in je nakie staan tegenover een bondgenoot die bij een Europees symbool van eenheid en vrede, de Brandenbürger Tor, vrijheid en gerechtigheid voor Europa preekt. Alle redenen dus om een overeenkomst voor een handelsverdrag juist niet te vertragen. “Tit for tat” is deel van internationale diplomatie en politiek. Handel is, en blijft handel terwijl iedereen blijft praten met iedereen: „alles is nog zo nieuw“.
Wat kunnen buitenspel gezette, gewone Europese burgers doen tijdens deze verwarrende tijden? Niet veel. Misschien het spiedend oog boven het beeldscherm afplakken zoals Snowden doet.
En participeren in deze enquete van het onderzoeksbureau voor meningsvorming ‘Opinie Controle’ om politici en diplomaten een richtlijn mee te geven. Meer antwoorden en commentaar mogelijk.
Europa wordt geteisterd door de vloek van zogenaamde ‘zombie-banken’, welke eigenlijk failliet zijn, maar met goedkope, langlopende kredieten in leven worden gehouden.
Een bijzonder geval en als voorbeeld, is de Cyprische Laiki Bank. Deze bank ontving meer dan elf miljard aan krediet onder het ‘Emergency Liquidity Assistance’ programma (ELA). In maart 2012 stopte de ECB deze noodhulp, waardoor het alsmaar vooruitgeschoven bankroet van Cyprus werd blootgelegd.
Recent heeft de opperbaas van de Cyprische Centrale Bank, Panicos Dimitriadis, zitting hebbende in de Gouverneursraad van de ECB, dat beter ge-informeerde kringen het bankroet van Cyprus allang zagen aankomen en hun geld in veiligheid brachten. Tien miljard euro verdween uit Cyprus.
Dimitriados behoorde tot deze ‘kringen‘, maar ging ondertussen rustig door met het financieren van de Laiki Bank met geld van de ECB.
Formeel garandeert de Cyprische Centrale Bank de verliezen van het ELA programma, maar in de praktijk worden noodkredieten over Target2 gefinancierd, waarvoor direct alle centrale banken in de eurozone garant staan. Indirect belastingbetalers dus, die gemeenschappelijk schuldenaar worden dankzij politici en bestuurders die onoirbare praktijken toestaan. Zo niet aan meewerken.
Met Cyprus als voorbeeld. En als proeftuin, omdat Dijsselbloem het Engelse woord voor ‘blauwdruk’ niet in zijn mond heeft genomen tijdens een interview. Elders wellicht wel?
Het is ondenkbaar dat sleutelfiguren in de Nederlandse politiek en bestuurders hiervan niet op de hoogte waren, en niet tot de betere kringen behoorden. Derhalve ook niets te verwijten zijn. Maar ondertussen allerlei onmogelijke capriolen uithalen om wat nog in de knip zit en op bankrekeningen staat burgers te ontfutselen teneinde veel te hoog gegrepen idealen te financieren. Banken in de Eurozone hebben totaal zo’n 9000 miljard aan kredieten uitstaan.
En nu zelfs met terugwerkende kracht ‘zombie banken’, die noodhulp uit publieke middelen ontvingen, alsnog het ESM in te loodsen. Een ESM met een maximum kapitaal van 500 miljard, dat oorspronkelijk was bedoeld om staten te redden, waarvoor zo’n 60 miljard voor banken is bestemd.
“An international protest is planned for May 25 against biotechnology company Monsanto in six continents and demonstrations are planned in tens of countries. Monsanto, a titan of the emerging biotech industry, has come under attack from environmentalists, agriculturalists and average consumers over the company’s conduct in the realm of genetically-modified organisms and genetically-engineered foods”, bericht onder vele andere media, Business Insider.
Meer lezen en kijken?
Dagelijkse Standaard: 25 mei demonstratie tegen Monsanto: „”Zoals bekend heeft president Obama onlangs een verklaring getekend waardoor Monsanto en verwante bedrijven boven de wet staan. Iets wat tot nu toe als absurd en onmogelijk werd gezien.“
Bronnen: Europese Commissie/FAZ (zaterdag, 4 mei 2013)
Klik de reclame even weg, ALLES ONDER CONTROLE ? Bye, Bye, 50.000 nu zelfstandige Groenlanders, doe de Chinezen de groeten namens Europa, lees de EU, die zoveel hooi op de vork neemt, dat het niet meer is bij te benen.
Van goed functionerende handelsunie naar een bureaucratische, Gordiaanse Toren van Babel met waakhonden, waar de strijd om macht, geld, grensoverschrijdende politieke belangen en persoonlijke Status zonder noemenwaardige democratische legitimatie domineert. Met een geldsysteem en gemanipuleerde verdragen, die meer splijten dan verbinden.
SPAARGELD ONTEIGENING IN HET “JAAR VAN DE EUROPESE BURGER”
Europese belastingbetalers ervaren keer op keer dat afspraken en verdragen worden gebroken. Iedere klant en spaarder bij een bank in de eurozone moet nu ook rekening houden met de kans dat de “Eurogroep“ naar believen spaargelden kan onteigenen. Met Cyprus is inmiddels een formidabel precedent geschapen. Uit de EU centrale in Brussel komen geen tegenwerpingen.
Teken aan de wand is, dat discussie’s over deze politieke trend in ‘Europa’ niet eens meer over het principe gaan, maar over de hoogte en percentage’s waarmee Europese burgers onteigend kunnen worden van spaargelden. Zelfs de Voorzitter van het Europees Parlement, Martin Schulz, praat ‘cijfers’ in plaats van ‘principe’. Kennelijk is “bail-in” inmiddels gewoonterecht geworden voor politici.
Geruststellende woorden van politici zijn zo ijl als de lucht waarin ze worden uitgesproken omdat nergens wettelijk is vastgelegd dat spaarders niet onteigend mogen worden. Binnen dit politieke vacuüm opereert en experimenteert de eurogoep nu met bail-in constructies voor spaargelden van Europese burgers zonder iedere vorm van wat voor soort legitimatie dan ook. Cyprus als proeftuin en operationeel oefeningsterrein. Inclusief uitgerold prikkeldraad uit angst voor ‘onregelmatigheden’.
Dat het wantrouwen jegens politici in brede kringen ongekend hoog is, getuige verkiezingen en de politieke crisis binnen de EU, is op termijn minder schadelijk dan het geschade vertrouwen van burgers in de geloofwaardigheid en de stabiliteit van de euro, het eurosysteem én de EU. Politici zijn vervangbaar, de euro is er om te blijven volgens dezelfde politici en monetaire beleidsmakers bij de ECB.
Wat kunnen gewone spaarders daartegen ondernemen?
Weinig, de democratische mogelijkheden om op korte termijn de eurogroep en andere politieke beslissers tot andere gedachten te brengen, ontbreken. Rest slechts, voor zover mogelijk, een beroep te doen op het gezonde verstand van volksvertegenwoordigers met partijpolitieke belangen. Want uiteindelijk is op zó’n manier nivelleren toch weer ‘een beetje feestje’ met zo’n principieel gewoonterecht in de achterzak.
En ondertussen hopen dat wel geluisterd wordt naar verontruste topmensen in de financiële wereld, die nét niet zeggen dat het gestuntel van de eurogroep onder het voorzitterschap van Dijsselbloem zorgwekkend is. En daarom druk bezig zijn ‘Zwarte Piet’ kaarten aan elkaar uit delen.
“Specifically, it may shake confidence in the EU’s handling of the eurozone crisis and spark concerns about its ability to announce unprecedented measures whenever a new country gets into trouble.
Some analysts have warned that the deal sets a dangerous precedent, and may cause runs on banks in other countries, where savers worry that their bank accounts may be plundered should their economies get into trouble.”
AFTREDEN VAN EUROGROEP VOORZITTER DIJSSELBLOEM GEWENST NA POLITIEKE BLAMAGE
Wie wordt de eerste en echte Alexander Hamilton van Europa? Indien hij er al niet een beetje is in Brussel met een soort van ministerie onder een andere naam en een Federale Bank in Frankfurt.
Vergis je niet, het is geen eer. Hamilton was de eerste Minister van Financiën in de Verenigde Staten. Hij ruïneerde 220 jaar geleden de kersverse federale Verenigde Staten dankzij een fiscaal pact met lage rente’s, “bail-out” clausules, grootschalige federale garanties en ruimhartige projektsubsidies voor failliete lidstaten. Identiek aan het hedendaagse Europese beleid met lage rentes en speculanten, die vertrouwden op federale garanties en ramschpapier van failliete staten opkochten. Destijds en nu.
De UNITED STATES of AMERICA
Opeenvolgende politieke konflikten over deze kwesties resulteerden allereerst in een crash in 1841. Een tiental staten gingen failliet omdat de federale overheid de lasten niet meer kon en wilde dragen. Uiteindelijk mondde dit beleid, naast de strijd om de afschaffing van de slavernij, uit in de peperdure en bloedige Amerikaanse Burgeroorlog. “De oorlog ging om het behoud van de Unie, niet om de afschaffing van de slavernij”.
Vervolgens gingen wederom een paar staten failliet dankzij dit oorspronkelijk politieke geharrewar, waarna uiteindelijk alle lidstaten géén “bail-outs” door de federale overheid en evenwichtige begrotingen overeenkwamen. Een rem op schuldenopbouw.
De VERENIGDE SCHULDEN van EUROPA
Hoe men ook in brede zin over het het huidige Amerikaanse monetaire beleid moge denken, uit bittere ervaringen hebben de Amerikanen een monetair systeem ontwikkeld dat tot op de dag van heden geen federale of gemeenschappelijke “bail-out” clausules voor lidstaten toestaat. Ongeacht of de lidstaten wél of niet “systeem relevant“ zijn.
Zoals het oorspronkelijke EMU verdrag en het Verdrag van Maastricht ook geen “bail-out” clausules voor lidstaten kenden. Laat staan voor banken. Systeem relevant of niet.
Dit impliceert niet dat de United States of America een kant-en-klaar recept op de plank hebben liggen voor de eurozone, waar ook nog de Brusselse Europese Unie met een flinke vinger in de rijstebrij van de euro roert. De Amerikanen kenden tenminste één muntsoort.
WAARSCHUWING
Gegeven de huidige chaos in de eurozone, kan de geschiedenis achter het federale Amerikaanse monetaire systeem wél dienen als een serieuze en realistische waarschuwing aan in bosjes over elkaar struikelende en bekvechtende politici. Vele gevoelig liggende kwesties en enorme obstakels moeten overwonnen worden om een werkelijk functionerend “federaal” eurosysteem in vrede het licht te laten zien.
En wees voorzichtig met federale -lees “Brusselse”- belastingheffingen. De eerste “Tea Party” was destijds het gevolg. Nu ook serieus in Europa in een land dat zo langzamerhand als enige in de eurozone haar economie redelijk op orde heeft, hetgeen ironisch genoeg, afgunst en weerzin opwekt.
Misschien had Juncker gelijk toen hij waarschuwde voor oorlog. Maar om andere redenen dan Juncker aanvoerde. Of beiden…
Een lange weg is nog te gaan alvorens een Europese Politieke Unie een Europese Monetaire Unie legitimeert. Alleen dáárom al moeten politici oppassen welk ‘?beleid’ wordt gedecreteerd. Politici spelen met vuur. De goede kant, dat referenda onvermijdelijk dichterbij komen om de lieve vrede te bewaren.
VOORBEELD “CYPRUS”, “ARGENTIJNSE” TOESTANDEN?
Cyprus als ogenschijnlijk geïsoleerde proeftuin, waar banken met prikkeldraad worden afgeschermd, én als voorbeeld voor wat niet dóórdenkende, inadequate politici kennelijk nog meer in pacht hebben, voedt niet alleen het allang bestaande wantrouwen in het zogenaamde “Jaar van de Europese Burger” in de aanloop naar de verkiezingen voor een omstreden Europees Parlement.
Op papier is € 960 miljard voor het meerjarenbudget van de Europese Unie overeen gekomen. Echter door de lidstaten is slechts € 908.4 miljard toegezegd om tegemoet te komen aan de wensen Engeland.
De doorgaans goed ingelichte, invloedrijke Frankfurter Allgemeine Zeitung kopt in dit artikel „Einigung ist ein unglaubliches Täuschungsmanöver“.
Voor de goede orde: ‘Täuschung’ is ‘bedrog’. Een zware beschuldiging, harde woorden door, nogmaals, een veelal goed geïnformeerd en invloedrijk dagblad, dat niet over één nacht ijs gaat alvorens in deze termen tot publikatie over te gaan.
Een synoniem in het Duits voor ‘Täuschung’ is ‘belügen’. Een ander gangbaar, ‘volks’ synoniem dat wordt aangegeven in een Duits woordenboek begint met een ‘v’, heeft een ‘a’ in het woord en eindigt op een ‘n’. De volledige omschrijving overschrijdt echter normale normen van fatsoen.
Of vertelt Minister President Mark Rutte simpelweg slechts een deel van hetgene dat is overeengekomen?
“De nationale begroting moet sluitend zijn. De overheidsschuld moet worden verminderd. De arrogantie van de overheid moet worden gemodereerd en gecontroleerd. Betalingen aan buitenlandse overheden moeten worden verminderd, als de staat niet failliet wil gaan.”
De kletspraatjes aan de stamtafels in de internetkroegen en op andere podia over schuldhulpverlening aan banken en eurolidstaten gevolgd? Politici die instemmen met deze hulp, werden in het beste geval betiteld als ‘dwazen, lafaards, opportunisten, fraudeurs, opportunisten’. Fraude en verraad aan het eigen volk.
Hulp, vergelijkbaar met 115 Marshall plannen, welke onder andere Griekenland niet stabiliseert, maar de geverlanden, met name Frankrijk, destabiliseren.
EUROPA REDDERS
In reaktie daarop ontwikkelen woedende burgers een nieuw haatobject; de autocratisch opererende, monetaire systeempoliticus, die zich opwerpt als ‘Redder van Europa en ‘Redder van de €’. De gevolgen van dit beleid wordt in de geverlanden ogenschijnlijk met een flinke dosis fatalisme aanvaard. Demonstraties blijven uit. Het vrije internet als zeepkist en als vervanging voor pleinen doet haar nuttig werk. Althans, voor politici. En tot nu toe.
Politieke radicalisering is echter één van de meest gevaarlijke gevolgen als antwoord op de economische crisis, de schuldencrisis, de eurocrisis, de democratische crisis én de politieke crisis.
Politieke radicalisering is er overigens niet alleen bij de ontvangers. Getuige de reakties en commentaren op tientallen ‘cruciale’ Eurotoppen, waar keer op keer ‘Europa’ en/of de euro uiterst moeizaam werd ‘gered’. 1750 Miljard hulp, die en passant (Target2) grotendeels naar banken wordt geleid, waardoor deze hulp wordt ‘gesocialiseerd’ over 230 miljoen euroburgers, wekt ongenoegen. Opiniepeilingen en surveys bevestigen dit. Referenda worden daarom angstvallig omzeild.
“Postdemocratische regimes waarbij de stembusuitslag slechts een wassen neus is en de echte macht elders ligt”, schrijft journalist Philippe Thureau-Dangin in Le Monde.
Waarom houdt de politieke élite dan vast aan een beleid dat hun haat en minachting en weinig publieke erkenning oplevert? Omdat ze vrezen dat een failliet Griekenland, verbannen uit de eurozone, een nog hoger politiek en economisch offer vergt? Het onweerlegbare bewijs echter heeft en kent niemand. Deze kwestie is blijkbaar te complex. Misschien dáárom dat deze optie van tafel is?
En hoe moet de politieke en economische schade worden berekend, indien de Europese Unie(?) en/of de eurozone uiteenvalt als gevolg van het vasthouden aan het huidige beleid? Waar schulden op schulden worden gestapeld en afbetalingen, inclusief rente worden vooruitgeschoven? Of kwijtgescholden.
De Europese -en de Nederlandse politiek, nog steeds zwaar getraumatiseerd door Lehman Brothers, besloten middels verbroken verdragen niet de aanbevelingen van ‘No-bailout’ Cicero te volgen. Kredieten worden verleend om schulden af te dekken en lidstaten mogen zichzelf opkopen met geleend geld van het afgewaardeerde EFSM en ESM. Of rechtreeks van de ECB.
NOBELPRIJS
Verdient nu de eurozone wellicht een Nobelprijs voor de Economie voor de uitvinding van het financiële perpetuum mobile als motor achter legale piramide constructies?
Maar zelfs dan verdienen autocratisch opererende Europese politici en regeringsleiders, die evenals ‘No-bailout’ Cicero terecht komen in de geschiedenisboeken als ‘Europa Redders‘ of ‘Europa Vernietigers‘, niet de kwalificatie van ‘idioten, criminelen, lafaards, zwendelaars, opportunisten, volksverraders’ en wat dies meer zij.
Al was het slechts uit respect voor hun voorgangers, waaronder een nog in leven zijnde politicus , die tesamen de geschiedenisboeken ingingen door à bout portant een failliete staat over te nemen. En in ruil, ingegeven door Franse angst voor Duitse overheersing, instemden met de invoering van een gemeenschappelijke munt. Twaalf jaar later was de Euro er. Nederland kocht zich te duur in. In 2004 Griekenland té goedkoop. Negen jaar dáárna verkeren de munt en eurolanden in penibele problemen.
Maar niet alleen uit respect, evenzo terwille van de lieve vrede, omdat deze politieke voorgangers niet de gepolitiseerde Nobelprijs voor de Vrede werd toegekend. Noch uit eerbetoon het voorrecht werd gegund deze prijs op de historische datum 10 december (adoptie Universal Declaration of Human Rights te Parijs) mede in ontvangst te mogen nemen.
Ringelingeling, de Quadriga‘ staat binnenkort op de stoep met de collectebus. Twee politici, Van Rompuy en Barroso plus twee schatbewaarders, Draghi en Juncker. Zij willen nog veel meer van al dit fraai’s. Inspraak niet gewenst.
cohesion of the Union and for jobs and growth in all our countries.”Press release Nov. 23, 2012.
Although? Some have another view……
“De ECB zal niet eindeloos en onbeperkt staatsobligaties opkopen. Het programma waarin dat gebeurt, is ‘tijdelijk en beperkt’. ‘Van de ECB mag niet verlangd worden dat zij buiten haar mandaat optreedt“ (Mario Draghi in European Parliament, December 2011).
“Ich weise auf die Rechtslage hin. Die Verträge verbieten eine Übernahme gegenseitiger Haftung.“ (Angela Merkel, Bundeskanzlerin, May 23, 2012)
“De vooruitgang is verbluffend. Als je vandaag vergelijkt met 5 maanden geleden, is de eurozone een andere wereld.’ (Mario Draghi, President of the European Central Bank, Davos, January 2012).
“Russia is not Greece.” (Vladimir Putin, Russian Prime Minister, March 2010).
“France is not Greece.” (Christian Lagarde, director of the International Monetary Fund, May 2010).
“Portugal is not Greece, and Spain is not Greece.” (Jean-Claude Trichet, President of the European Central Bank, May 2010).
“Spain is not Greece. But Greece is where it is thanks to a policy like Zapatero’s policy in Spain.” Mariano Rajoy, leader of the Spanish opposition, May 2010).
“Hungary is not in the same situation as Greece.” (Olli Rehn, EU Commissioner for Economic and Monetary Affairs, June 2010).
“Hungary is quite obviously not Greece.” (Gyorgy Matolcsy, Hungarian Finance Minister, June 2010).
“Spain is neither Ireland nor Portugal.” (Elena Salgado, Spanish Minister of Finance, November 2010).
“Ireland is neither Spain nor Portugal.” (Angel Gurria, OECD Secretary-General, November 2010).
“Ireland is not Greece.” (Angela Merkel, German Chancellor, November 2010).
“Greece is not Ireland.” (Giorgos Papakonstantinou, Greek Minister of Finance, November 2010).
“Ireland is not in Greek territory.” (Brian Lenihan, Irish Minister of Finance, November 2010).
“Ireland is not Greece.” (Michael Noonan, Irish Minister of Finance, June 2011).
“France is not Greece and it’s not Italy either.” (Barry Eichengreen, American economist, August 2011).
“Italy is not Greece.” (Rainer Bruederle, Germany’s FDP parliamentary party leader, August 2011).
“Italy is not Greece.” (Silvio Berlusconi, Italian Prime Minister, October 2011).
“Austria is not Greece.” (Karlheinz Kopf, parliamentary faction leader of Austria’s People’s Party, November 2011).
“Italy is not Greece.” (Christian Lindner, FDP general secretary, November 2011).
“Portugal is not Greece, and it will not turn into Greece.” (Antonio Saraiva, head of the Confederation of Portuguese Industry, February 2012).
“Spain is not Greece.” (Richard Youngs, head of the Madrid-based think tank FRIDE, May 2012).
“Portugal is not Greece.” (Pedro Passos Coelho, Portuguese Prime Minister, June 2012).
“Italy is not Spain.” (Ed Parker, senior director of Fitch Ratings Agency, June 2012).
“Greece is not Argentina.” (Yiannis Stournaras, Greek Minister of Competition, July 2012).
“Germany is not Zimbabwe.” (Paul Casson, fund manager from Henderson Global Investors, June 2012).
“Spain is not Uganda.” (Mariano Rajoy, Spanish Prime Minister, June 2012).
“Uganda does not want to be Spain.” (Asuman Kiyingi, Foreign Minister of Uganda, June 2012).
“To understand Europe, you have to be a genius. Or French.” Madeleine Albright.
“We realiseren ons heel goed dat we grote offers vragen van alle Nederlanders. Maar het kan wel. En het lukt als we de komende jaren op alle niveaus samenwerken en op alle niveaus bruggen slaan, naar elkaar en naar de toekomst.”
“Nivelleren is
terug naar de euro, het centrale thema van deze verkiezingen. Het is een kwestie van tijd voordat de belastingbetaler de rekeningen van noodfondsen ESM en EFSF en van de ECB gepresenteerd krijgt: in totaal ruim 135 miljard euro. Door de nalatigheid van het kabinet van VVD en CDA schuift deze rekening door naar de burger en naar de volgende generaties. Banken blijven ondertussen hun hand ophouden
‚Am Ende, so sehen es viele in Brüssel und Berlin, wird all das möglicherweise nicht ausreichen – und von 2013 an, so haben es die EU-Chefs beschlossen, kann der Privatsektor ganz offiziell an den Krisenkosten beteiligt werden‘.
Er is echter een lichtpuntje, het kabinet Rutte II slaat ook bruggen naar de buren. Dat dan wel weer:
Cypriotische banken als witwas machines. Duitse geheime dienst, de BND, trekt aan de politieke bel. ‘Russische maffia trekt de eurozone in.’
“Europees geld ter bescherming van Russisch zwart geld“
“Het geld uit het Europese reddingsfonds zou door financiële instellingen gebruikt kunnen worden voor het witwassen van geld van de Russische maffia die op het eiland zaken doet.”
“Met dat geld moeten de Cypriotische banken worden ondersteund. Bondskanselier Angela Merkel, minister van Financiën Wolfgang Schäuble (beiden van de CDU) en hun Europese collega’s worden daarbij met een onoplosbaar dilemma geconfronteerd. In een geheim rapport van de Duitse inlichtingendienst (BND) staat immers wie het meest van dit Europese belastinggeld zullen profiteren: Russische oligarchen, zakenlieden en maffiosi, die hun zwarte geld op Cyprus hebben belegd.”
“De Europeanen kunnen ook niet beweren dat ze van niets wisten. Want uitgerekend de BND analyseerde de toestand op Cyprus, besprak die vervolgens met deskundigen van de Trojka (EU-ECB-IMF). De BND-agenten brachten geen goed nieuws.“
“Het witwassen wordt vergemakkelijkt door de ruimhartige mogelijkheden voor rijke Russen om Cypriotisch staatsburger te worden. Volgens informatie van de BND hebben tachtig oligarchen zich op deze manier toegang tot de gehele EU verschaft. Alleen al in 2011 zou zo’n 80 miljard dollar uit Rusland zijn weggesluisd, volgens de BND, een groot deel via Cyprus. Russen zouden voor 26 miljard dollar op Cypriotische bankrekeningen hebben gedeponeerd. Dat is aanzienlijk meer dan het jaarlijks bruto binnenlands product van het land.“
“Maar Cyprus wordt in een document van het Europees Parlement over de georganiseerde misdaad in Rusland op meerdere plekken genoemd. En in een rapport van de Wereldbank over 150 internationale gevallen van corruptie wordt verwezen naar meerdere firma’s en rekeningen op Cyprus.
“Bovendien profiteren van de hulp niet alleen ambtenaren, boeren of arbeiders, maar ook een kaste van rijke immigranten, die schaamteloos met hun rijkdom pronken – en die nauwelijks een bijdrage leveren aan de oplossing van de problemen van het land. Ondernemingen betalen op Cyprus maar tien procent belasting.”
“En uitgerekend dit land moet nu royaal geholpen worden“
“As one Merkel confidant put it: “Cyprus isn’t an economic problem, it’s long since become a political one.”
“De Duitse oppositiepartij SPD is vastbesloten bondskanselier Merkel deze keer voor het blok te zetten. Tot nu toe hebben de sociaaldemocraten het regeringsbeleid bij de redding van de euro steeds gesteund. Maar in het geval van Cyprus willen ze die steun aan voorwaarden binden“
Waarom zwijgen het Nederlandse parlement en de Nederlandse Main Stream Media in alle talen? Wordt dit voor de zoveelste keer zogenaamd onder het mom ‘vertrouwelijk‘ buiten het zicht van het publieke domein gehouden? Ofwel, ordinair gepoogd dit goedlachs op elegante wijze onder het tapijt te schoffelen?
Tja, als dit een vast onderdeel van het handelen is, dan komt het blijkbaar niet eens meer bij pro-Europa politici op om gewoon een eerlijk verhaal te vertellen.
´Gaan de Nederlandse Regering en parlement instemmen met hulp, die deels terecht kan komen bij goed georganiseerde maffioso?
Waarmee het toch al discutabele beleid voor de eurozone én de EU nog verder in diskrediet wordt gebracht?
Cyprus is momenteel Voorzitter van de Europese Unie.
Murphy's Law Calculator
„If there’s more than one possible outcome of a job or task, and one of those outcomes will result in disaster or an undesirable consequence, then somebody will do it that way.“
KING BILLY's REPUBLIC 
