Lief Dagboek (16). Afgeserveerd!

 

♥   Wat is dat nou, Billy? De telefoon staat roodgloeiend.

–   Ja, het spijt me, schoonheid, ik ben volledig afgeserveerd.

♥   Hoezo? Was ’t niet gezellig? Een politiek eetavondje met vrienden en vriendinnen?

–  Nou ja, die vriendinnen kan ik voorlopig wel vergeten. Het eten was lekker, maar mijn toespraakje viel niet bijster in de smaak. Lees zelf maar, hier is een kopie van het script.

Lieve vrienden. En vriendinnen. Politiek is de moeder veler dingen. (Vice-Voorzitster aankijken)  Dat men in het politieke moederbedrijf het voor elkaar niet makkelijker maakt, vindt in de politiek paradoxalerwijze brede overeenstemming. Het politieke bedrijf vertoont in dit verband enig verwantschap met de handel in boeken. Voor elk wat wils van auteurs die elkaar het licht in de ogen nauwelijks gunnen. Slechte recenties betekenen nog steeds aandacht. Volledig negeren, helemaal geen aandacht is dodelijk.

1-2-3

Met een variant op de uitspraak van fractievoorzittter Gregor Gysi van Die Linke, is ook in de boekenwereld van toepassing dat men elkaar beticht van leugens omdat collega auteurs de realiteit uit hun duim zuigen. Vertaald naar  onze politieke kringen kan dit bijgezet worden in de categorie fiction-politiek, waar moeders in het dagelijks leven niets mee kunnen…

(1-2-3-4-5 tellen)

 Teruglezend in ons politieke oeuvre van de afgelopen jaren is één conclusie klip en klaar. Wij bedrijven non-fictionpolitiek!  De resultaten van alle plaatsvervangende oorlogen die wij namens onze  kiezers hebben gevoerd liegen er niet om. Mede dankzij het feit dat wij niets op ijs zetten. In het heetst van het spervuur, als de vonken er afspatten en emotionele incontinentie als een lawine via het platitudentwitterparadijs op ons neerdaalden, hielden wij dapper stand. Dat moet waarachtig maar eens duidelijk worden gezegd… Ook tegen onze opponenten, die wij een warm welkom hebben geboden en hier mogen meeluisteren op ons feestje.

1-2-3-4-5 tellen kijken naar tafel 3

Doorslaggevend was dat wij konden terugvallen op een breed scala van politieke kerncompetenties, gepantserd door fijnmazige microprudentiële debattechnieken. Wij hebben een kristallen bol tijdens deze proxy-wars niet nodig om zinnig  of onzinnig macrobeleid geleidelijk naar de juiste uitgangen te manoeuvreren. Als dan weer eens een ellenlange bergrede werd afgestoken, drukten wij  opponenten op oudtestamentische wijze met de neus fijntjes op de feiten en lazen hen ongenadig de Levieten. Wij kennen onze klassiekers! Bullshittolerantie heeft zo haar grenzen….

kleine pauze, overschouw zaalmimiek

Wij deden gewoon gewoon zonder rood aan te lopen of witheet te worden uit angst een blauwtje voor de kiezen te krijgen. Succes mag overigens best naar de keurig gesoigneerde kop stijgen, een beetje eergeest is gezond. Pas echter op dat dit niet naar de buikpartij uitdijt. Te vaak wordt dit fenomeen in de politiek waargenomen. Gewoon fit, nuchter en zakelijk topics benaderen, ontleden en ongeduldige opponenten rustig als kippen zonder kop van hot naar her achter een paar schijnargumenten aan laten rennen, doen effectief hun werk.

Één belangrijke conservatieve gulden stelregel verloren wij niet uit het oog en voorkwamen daardoor erger. Drie C’s mochten zich absoluut niet totaal vervlechten;

Conflict, Conjuctuur en Crisis….  Daarin zijn wij geslaagd.  Gebeurt dit toch, dan graaft iedereen zich in en eindigt onvermijdelijk in een onoverzichtelijke loopgravenoorlog. Wij kunnen op ons conto bijschrijven dat het áller-allerergste werd voorkomen. Hoewel…, lessen uit het verleden leren dat dit ook weer nieuwe opportunistische kansen biedt, die minder fris werden ingevuld.  Nogmaals, wij konden erger voorkomen.

In dit kader, Gregor Gysi zei nog iets, dat ik graag wil meegeven aan degenen die de schoenen of pumps passen. “Het is het voorrecht van politici op dingen trots te zijn, waar hun eigen prestatie bij nul ligt.”…

/tafel 3 aankijken, blik ten hemel richten met besmuikte zucht)

Nog iets over onze populariteit. De gunstige peilingen hebben goede gronden. Inzicht biedt uit uitzicht. Wij gebruiken daarom veel metaforen om het voor iedereen begrijpelijk te houden. Maar ook om niemand openlijk voor het hoofd te stoten met de kans dat de stekker eruit gaat, so to speak. Dat laatste brengt nulkommanix. Inderdaad, het kan niet vaak genoeg benadrukt worden, de meesten willen of kunnen niet begrijpen dat empathie in de politiek niets met inlevingsvermogen heeft te maken. Politiek is, zoals in de boekenindustrie, keiharde quid pro quo handel op het scherpst van de sneden van tweezijdige zwaarden.

rondkijken, 1-2-3-4-5

Wij etaleren ons als politiek correcte wereldburgers en om als zodanig herinnerd te worden, vragen wij herhaaldelijk met nadruk naar iets, wat er niet is. Nog niet.. Van fiction maken wij geleidelijk  succesvol non-fiction! Daarom nog een ordinaire psychologische politieke truc, die op termijn haar uitwerking niet mist en eerder werd toegepast. Geef de niet meer rondlopende Murphy een nieuwe kans en hedendaags gezicht. Af en toe een klein rekenfoutje moet kunnen. De wereld vergaat echt niet. De tolerantiegrens van kiezers bevindt zich zowiezo ergens in de driestellige miljarden zolang het bij woorden blijft. Slechte recensies brengen ook aandacht, vermits geen foutjes worden gemaakt die direkt de beursinhoud treffen. En dan nog…..

Fouten zijn menselijk, zonder fouten geen foutcultuur, dus minder politieke cultuur. Fouten maken politici menselijker, die daarmee bijdragen aan het menselijke gezicht van de politieke cultuur. Het goede nieuws: daarna kan het alleen maar weer beter worden…

 slok water

WEGLATEN(eventueel???Tijdens een debat gingen wij niet door het lint, elders linten knippen verricht wonderen. Met ieder doorgeknipt lint komt een nieuwe race in zicht. Een nieuwe uitdaging met uitzicht op een nieuwe champagneknaller, waar men als de gesmeerde bliksem bij moet zijn om controle niet te verliezen???).

HIER VERDER. De politiek is geen wensconcert. Waar men ook gaat of staat, lieve vrienden, en vriendinnen, verwachtingen en wensen liggen niet op straat voor het oprapen en zijn evenmin gemakkelijk te vinden in het oerwoud van het internet en media. Soms moet men diepe gaten boren in vers gebakken knapperige broodjes om tot de kern door te dringen.

(geste naar het buffet).

??? Engelsen en Duitsers zeggen zo treffend: The proof is the eating of the pudding und dann die Moral???

Een laatste persoonlijke noot. Ik moest recent aan iemand denken die op latere leeftijd de met het communisme flirtende Harry Belafonte adoreerde. Mijn opa zaliger. Hij begon als een eenvoudige tallyman op smerige en stinkende schepen op ’t IJ bij de KNSM, waar nu flatgebouwen staan. Hij moest noodgedwongen doorwerken tot zijn zeventigste en sloot zijn carriere af als procuratiehouder van een zeepfabriek en enkele sigarenfabrieken.

Wij kunnen nu onze zegeningen in bits en bytes tellen op een klinisch beeldscherm, waarop al naar gelang de afmetingen van het scherm en persoonlijke wensen de politieke bandbreedte en de diepte van de kiezersmassa‘s in alle kleuren zonder vreemde geuren kan worden getoond. Wat een luxueuze wereld van verschil vergeleken met de wereld van opa’s. En oma’s. Al dan niet zaliger.

tot vijf tellen

Nu staan wij voor de zware taak om de digitale revolutie op sociale wijze te integreren in de samenleving. De les uit het verleden met de introductie van de telefoon is, dat kinderen met ingrijpende veranderingen minder moeite hebben dan hun ouders en hun oma’s en opa’s en oma’s. In andere woorden, laten we ons geen fictieve illiussies maken over de toekomst.

<

Vertaald naar de politiek moet men om te beginnen het politieke lef hebben overal in Europa in plaats van het nettobestedingsbedrag,  met zo’n ingrijpende verandering de kiezersleeftijd naar 16 jaar te verlagen. Wist u overigens, dat het merendeel van het aanstormend talent op de Europese golfbanen jonger dan 18 jaar is en deels gesubsidieerd de halve wereld afreist en daarvoor de muziek van de Europese Hymne tot zich moet nemen? We leven niet meer in de wereld van Peter Stuyvesant. Nog niet zo lang geleden werd het kiesrecht voor vrouwen als volstrekt non-fiction beschouwd…

Uitgenodigde lokale Rotary voorzitter tafel 4 aankijken

Lieve vrienden, en vriendinnen, velen willen hun tijd vooruitlopen en nemen het voortouw. Evengoed, laten wij in deze zin juist daarom vanavond onze tijd gebruiken om tenminste nog een beetje gezellig bij elkaar te zijn. Buiten wachten vele uitdagingen, die allerminst als fictief getypeerd kunnen worden.

Afsluitend, ter herinnering aan deze avond is er voor u een door spreker dezes gesigneerde CD op datum en uw persoonlijke naam met een optreden van Harry Belafonte in de kakafonische Muppet Show met een passend liedje. The Banana Boat. Tallyman, tally me banana’s….

Ik zie dat inmiddels de gevulde champagneglazen op tafel gereed staan voor een gezamenlijke toast op een smakelijk lopend buffet en op ons genoeglijk samenzijn. Daylight comes and then we wan‘ go home!

À votre santé!

 

Advertentie