Juli – augustus 1914, 2014. Saudade naar illusies?

30 juli 1914 mobiliseerde Tsaar Nicholas zijn leger, de volgende stap naar WW1. Precies 100 jaar later besluit de EU economische wapens af te vuren.

Het associatieverdrag met  Oekraïne was en is voor Washington een politieke stok om de hond mee te slaan. De EU belandde gedurende acht jaar moeizame onderhandelingen over dit verdrag stap voor stap in een politiek Wespennest, waar geen uitweg is zonder politiek gezichtsverlies. Barroso’s Ultimatum op 25 februari 2013 was een diplomatieke fout. Een rode lijn werd overschreden.

Moskou, onder leiding van Poetin, weet dit alles schaamteloos als geen ander optimaal uit te buiten. Ondertussen stapelen zich gebeurtenissen in een culminerend, onheilvoorspellend, versneld tempo op.

Steinmeier zoekt, niet zonder medeweten van Merkel, stelselmatig een politieke uitweg en stelt daarmee het buitenlands beleid van de EU voorzichtig ter discussie. Dat is goed, omdat het huidige buitenlandse beleid van de EU geen grootschalige proxy war op Europese bodem waard is. Bovendien heeft de EU intern en extern op tal van andere fronten met meer dan voldoende andere problemen te kampen.

Niet alleen sancties vormen uiteindelijk het resultaat van politiek beleid…  Saudade naar betere tijden is inmiddels ten grave gedragen.

 

 

 

Advertentie