Deze video is in Rusland van het internet gehaald, maar spreekt boekdelen over hoe diep Poetin begaan is met zijn geostrategische aspiraties voor een Nieuwrusland als nieuwe wereldmacht op het geopolitieke toneel. Tijdens het recente staatsbezoek aan Mongolie vocht ex-KGB’er Poetin tegen zijn tranen bij het spelen van het door Poetin persoonlijk in 2000 goedgekeurde nieuwe Russische volkslied. Wederom voorzien van een nieuwe tekst.
From the southern seas to the polar lands . Wide spaces for dreams and for living
Spread are our forests and fields. Are opened for us by the coming years
You are unique in the world, one of a kind – Our loyalty to the Fatherland gives us strength!
This native land protected by God! Thus it was, thus it is and thus it always will be!
Was getekend, Vladimir Vladimirovich Poetin. Dezelfde Poetin, destiids nog 41-jarige vice-burgemeester van zijn geboortestad, het voormalige Leningrad, zestien jaar bij de KGB gewerkt, reeds in 1994 tijdens een congres (lezen!) over samenwerking en vrede -“Aus diesem Grunde möchten wir einerseits wie Holland sein“- in St. Petersburg heeft gezegd,
“… vergeet niet, dat Rusland omwille van de algemene veiligheid en vrede in Europa, reusachtige territoria van voormalige republieken, deel uitmakend van de Sovjet Unie heeft opgegeven. Daaronder territoria die historisch altijd tot Rusland behoorden.“
„Ik denk daarbij niet alleen aan de Krim, of aan Noord-Kazachstan, maar bijvoorbeeld ook aan het Kaliningrader gebied. Rusland kan zich eenvoudigweg niet permitteren dat deze mensen aan de willekeur van het lot worden overgelaten.“
Twintig jaar later is de Krim weer Russisch met middelen die het doel heiligen. Poetin verordonneerde en handelde alsof God niet bestaat. Door de Russisch-orthodoxe kerk gelegitimeerd. Zorgvuldigvoorgeoefend en uitgevoerdmiddels een nieuwe vorm van oorlogsvoering, die door de Stafchef van de Russische strijdkrachten tijdens de jaarvergadering van de Russische Militaire Academie in januari 2013 werd toegelicht. Grenzen tussen oorlog en vrede zijn vervaagd. Staten kunnen van de ene op de andere dag onaangekondigd in een oorlog terecht komen. De rede was vrij opvraagbaar in het Russisch op de website, maar werd niet herkend totdat deze in het Engels verscheen, schrijft Thomas Gutschenker in de Frankfurter Allgemeine Zeitung.
“Wanneer men tsaristische terminologie gebruikt, dan zou ik zeggen, dat dit niet Oekraïne, maar Nieuwrusland is“, zei Putin op 17 april 2014, waar nu een proxy-war tussen het Westen en het hart van de voormalige Sovjetunie wordt uitgevochten op “gebied, dat met “slavisch bloed is doordrenkt.“
Er is geen geen enkele proxy-oorlog die géén onvoorstelbaar grote schade aan samenlevingen heeft toegebracht.Syrïe en Irak, een soort „etnisch-religieus Balkan scenario“, en nu ook een proxy-war in Oekraïne. Paradoxaal genoeg, uitgevochten tussen ‘Slavische broeders‘, waarvan de gevolgen niet beperkt blijven tot deze regio. Alle betrokken partijen bij Oekraine zijn op ramkoers, de EU niet uitgezonderd.
Want ook als het associatieverdrag in haar huidige vorm was ondertekend in Minsk had Putin actie ondernomen. Kon dit werkelijk niet eerderánders in een gematigder tempo, zoalsnu wél werd besloten? Signalen en waarschuwingen waren er vroegtijdig in overvloed. (o.a. Der Spiegel, sept. 7, 2009, interviewmet de vergiftigde President Viktor Yuvchenko). Ook waren voldoende signalen dat een meerderheid van de Oekraïense burgers een brug wilde vormen tussen Rusland en de geopolitiek onervaren EU, waar slaapwandelende of wegkijkende politici en beleidsmakers eerder in de val liepen in 2008 en 2010 tijdens ‘Lehman Brothers‘ en de eurocrisis, die doorwerken tot op de dag van heden.
Met de mislukte G-8 in Noord-Ierland, de annexatie van de Krim, “SotchiG20“, G-8 werd G-7, sanctiespiraal en ‘MH-017‘ nog vers in het geheugen, ligt het Berlijn met de gevallen Muur bijna even verwijderd van Kiev als van een resultaat van ‘Versailles 1919’, het Vredespaleis in het deftige ‘s-Gravenhage.
Oettinger 16.06.2014: „I believe we have developed a package of arrangements to adequately supply the population of Europe for the next winter season.” said Energy Commissioner Guenther Oettinger in Vienna.
Oettinger, 02.09.2014, EUobserver bericht:
“……….. worst case scenarios are also being considered in the European Commission, as the Russia-Ukraine conflict is likely to affect the gas supplies to EU countries this winter.“
So far, so good. Or bad. Maar….
“That Putin would use false information, lies and weapons was beyond my imagination,” energy commissioner Guenther Oettinger said in Brussels on Tuesday. “That’s why I am not ruling out worst case scenarios any more.” (02.09.2014).
03.09.2014. Een studie door het EWI, Uni van Keulen: “An Embargo of Russian Gas and Security of Supply in Europe.“ De conclusies, waarin omgeleide gasleveranties aan Oekraïne niet zijn meegenomen, liegen er niet om. Over de mondiale politieke repercussies even niet gesproken.
Bij een Russisch embargo op gas worden markten voor LNG en gas globaal verstoord. De EU moet dan concurreren met Aziatische landen voor duur LNG uit het Midden-Oosten.
Gedurende een koudeperiode van een week in februari tijdens een embargo van 6 maanden ontstaan gastekorten in geheel Europa en kunnen bestaande gas infrastructuur, importen, opslagfaciliteiten en pijplijnen de toenemende vraag niet aan. Nogmaals, dit is exclusief omgeleid gas naar Oekraine.
En nu? Ex-KGB’er Putin is de scrupuleus handelende, lachende derde, die het Westeneen geopolitieke nederlaag heeft toegebracht. Geen enkele macht of organisatie is in staat dit te veranderen zonder enorme gevolgen. Noch de VS, de EU en de NATO evenmin. In de VN wordt een Russisch veto uitgesproken. Te hopen valt slechts dat interne strubbelingen Poetin doen inbinden.
Maar wát daarna in het grondstof- en energiehongerige Europa? Alhoewel het aantal inwoners van de EU groter is dan het inwonertal van Amerika en Rusland bij elkaar, is de EU op het schiereiland ‘Europa’ geen United States of America of Rusland onder één Chief Commander.
Bovendien, in het verleden is gebleken dat isolerende economische sanctiespiralen nauwelijks iets bijdragen aan beoogde politieke getinte doelstellingen. Laat staan op korte termijn. Cuba, Iran, Irak, Syrie, Noord-Korea, Noord-Vietnam, Zuid-Afrika, Zimbabwe. Waarom zou Rusland daarop een uitzondering zijn? Andere landen springen met graagte in de sanctiegaten.
In de EU, die met zichzelf nog lang niet ‘klaar’ is, ontstaan oplopende frustraties, angst en onrust. Het voortbestaan van bedrijven, angst voor ontslagen, etc., etc., met politieke, economische en sociale gevolgen vandien. Vele ondernemingen in het Europese MKB. In EU terminologie de zogenaamde Small and Medium Enterprises (SME’s), die al in een kredietklem zitten dankzij een eurocrisis, terwijl er elders op de beurzen en op de obligatiemarkt voldoende geld aanwezig is. Mede dankzij de ECB. Vaak gespecialiseerde SME’s, ingehuurd door multinationals, die minder kwetsbaar zijn. Iedere vorm van oorlog en alsmaar oplopende sancties laten nu eenmaal een prijskaartje achter. Ook als sancties worden opgeheven, blijft een duurder prijskaartje niet in het luchtledige hangen, Maar wordt onderdeel van het politieke geheel.
Met Barroso’sfinale woordenvoor de camera’s en oren van de wereldpers werd na een twintigjarige moeizame voorgeschiedenis van beoogde samenwerking met een politiek onvolwassen en corrupt Oekraïne, politiek en economisch gedomineerd door een selecte groep van oligarchische voetbalclubeigenaren, te vroeg voor een keus gesteld. Het was ‘alles of niets’, soort van “vóór ons, of tegen ons.”
Daarmee was de teerling geworpen, die nu als een vlijmscherpe boemerang over de hoofden van ruim een half miljard EU-burgers scheert, wiens kiesgerechtigde burgers ondertussen wél een nieuw EU politiek record vestigden. Het door Brussel en het Europees Parlement publicitair weggemoffelde allerlaagste opkomstpercentageooit voor ondemocratische verkiezingen van een inefficiënt EU-parlement met beperkte bevoegdheden, terwijl nationale parlementen zich vaak machteloos bij de slecht gecommuniceerde en veel betwiste autonome besluiten van de Raad van de Europese Unie moeten neerleggen. Dit alles, en nog veel, veel meer, gelegitimeerd door een verdrag dat Europese samenwerking, ordening, gerechtigheid en veiligheid beoogt.
“Wie over Europa spreekt, maakt een fout. Het is een geografische uitdrukking. Een staat heeft geen vrienden, maar belangen” en “het geheim van de politiek, maak een goed verdrag met Rusland” zei Otto Von Bismarck. “Politiek moet niet aan woorden, maar aan daden worden gemeten“, stelde Max Weber. Weber maakte onderscheid tussen overtuigings- en verantwoordelijkheidsethiek. Langs deze klassieke meetlat van Max Weber gelegd, is de politiek van de EU met betrekking tot Oekraïne op een regelrechte ramp uitgelopen.
= PRESIDENTSVERKIEZINGEN 2010 =
Als de missie van de EU tot doel heeft in de landen van de Oost-Europese buren stabiliteit, onafhankelijke autonomie, democratie en welzijn te brengen, is dit hopeloos mislukt in Oekraïne. Vanaf de afwijzing door ex-president Janukovitsch van het ‘goedgemeende’ EU-associatieverdrag, met NATO-paragrafen, naar het bloedbad op het Maidanplein tot de Russische annexatie van de Krim, is alles fout gegaan wat maar fout kon gaan.
Uiteraard is het niet correct de schuld alleen bij de EU te zoeken. De gewelddadige annexatie van de Krim moet Putin volledig voor zijn rekening nemen. Met een annexatie van de Krim hebben zelfs de meest doorgewinterde Brusselse strategen en politici in hun stoutste dromen geen rekening gehouden. Ook als zij vergelijkbare situaties hebben meegemaakt. De tweedeling van Cyprus bijvoorbeeld, waar zowaar NATO-lidstaat Turkije ingreep, is niet bepaald te vergelijken met de Krim. Moest met de doorbraak van de Berlijnse Muur in herinnering, nu een muur verderop ook gesloopt worden? Wordt daarmee in ogen van anderen het politieke Budapester Memorandum geschonden, dat geen volkenrechtelijke status heeft met aansluitend de Helsinki Akkoorden, welke niet door alle betrokken landen zijn ondertekend?
De realiteit is dat de etnisch verdeelde Krim van strategisch belang voor Rusland is. En economisch afhankelijk is van (Oost-)Oekraïne. Vanuit Rusland alleen met vliegtuigen en ferries te bereiken.
Met deze achtergronden van de ernstigste crisis sinds de Koude Oorlog mag men tenminste verwachten, dat de EU zich herbezint. Is het werkelijk zinvol het gewelddadig geamputeerde Oekraïne alsnog in de EU te verankeren met een EU-associatieverdrag dat deze crisis heeft uitgelokt? Ondertekend door een interim-regering in de aanloop naar nieuwe verkiezingen? Brengen sancties en de ondertekening van het associatieverdrag met NATO-paragrafen de EU dichterbij het doel om via onderhandelingen een oplossing te bereiken? Hoe kan duurzame stabilisatie, vrede, welzijn en democratie voor de bevolking in de wijde regio worden bereikt en in de EU niet worden aangetast?
Terzijde en toch niet: waar zijn de kritische debatten in het Europees Parlement en in parlementen van de lidstaten? Wordt deze crisis gebruikt om versneld het TTIP te realiseren?
Een strategiedebat heeft niet plaatsgevonden in Brussel. Tijdens de tweede crisistop over Oekraïne, werd dit niet getafeld. Alleen de Oostenrijkse bondskanselier Faymann was bedachtzaaam en suggereerde een variant op het Oostenrijks neutraliteitsmodel. Zijn suggestie ging in het tumult over de annexatie van de Krim verloren. Of werd deze van tafel geveegd om geopolitieke redenen? Economische sancties beheersten de gesprekken, nadat Obama met nieuwe strafmaatregelen kwam. De ondertekening van het associatieverdrag –deze keer niet in Vilnius- werd met Brusselse zelfverzekerheid in de etalage gezet.
Beiden, sancties en de ondertekening van het associatieverdrag, kunnen zich wederom als een strategische fout bewijzen. Want de sancties dienen niet meer alleen om Putin naar de onderhandelingstafel te dwingen, maar zijn zo langzamerhand getransformeerd tot voor alle betrokken partijen pijnlijke strafmaatregelen voor de onomkeerbare annexatie van de Krim. ‘Haviken’ in de EU en in de VS (die minder hebben te verliezen) willen deze sancties in de hoogte drijven. De Europese Commissie kreeg de tactische opdracht financiele, economische en handelssancties voor te bereiden.
Echter, de EU is niet voorbereid op een serieuze handelsoorlog, waarvan de eerste symptomen reeds zichtbaar worden. Als Putin terugslaat, worden met name de kleine landen met een kwetsbare economie als eerste gevoelig getroffen. Noch afgezien van de mogelijkheid van Russische troepen aan de grenzen bij Roemenië, Moldavië en Transnistrië.
Moet de EU herbezinnen op haar politieke koers, zichzelf reorganiseren en vervolgens de rijen sluiten? Allereerst onderlinge solidariteit, die niet met woorden, maar met resultaten wordt bezegeld voordat harder wordt opgetreden. De EU was -en is- volledig onvoorbereid op een conclict met Putin’s Rusland. Anders was het nog maar de vraag geweest of de Krim onomkeerbaar werd geannexeerd. Of nam de EU welbewust dit risico? Voldoende redenen voor Parlementaire Enquete‘s zijn inmiddels geschapen.
Met sancties beweegt de EU zich nu op een helling met glad ijs, waarvan een eind niet in zicht is en de gevolgen op lange termijn nagenoeg onoverzienbaar. Vertrouwen terugwinnen kost tijd. Heel veel tijd. De tweede kapitale fout was de ondertekening van het associatieverdrag. Daarmee creëert de EU feiten, zoals Putin op de Krim, waardoor fronten zich alleen maar dieper ingraven. Had men niet kunnen wachten tot na de Oekraïnse verkiezingen in mei?
Overduidelijk heeft overtuigingsethiek gezegevierd over verantwoordelijkheidsethiek. De EU laat zich weliswaar leiden door ‘goede voornemens’, maar wordt voortgedreven door de VS en Rusland. Tot nu toe is deze politiek een doodlopende weg gebleken. Waar nu ook nog eens een snel oplopende spiraal van (handels)sancties aan wordt toegevoegd. Hoogstwaarschijnlijk uitlopend in een handelsoorlog en erger, die onschuldige, kwetsbare burgers met hun huishoudens en familie‘s hard kan raken.
Kom nu niet aan met het verhaal dat dit “de prijs voor vrijheid” is. Het is de prijs voor het resultaat van een van aanvang af mislukt, onverantwoordelijk politiek beleid. Twee Nobelprijswinnaars trekken samen moeizaam op, waarvan één Nobelprijswinnaar een organisatie is, die voorlopig moet leren leven met het feit dat deze organisatie geen volkenrechtelijke status heeft ondanks volmachten voor vergaande legislatieve en uitvoerende bevoegdheden. Opererend onder de verantwoordelijkheid van 28 regeringsleiders die verantwoording afleggen aan parlementen, wiens souvereiniteit deels is overgedragen aan de EU met een Europees Parlement dat beperkte bevoegdheden heeft.
Is dit alles een voorbeeld van en voor ‘democratie van de EU’ in haar geografische territorium van Europa, dat 530 miljoen Credit DefaultSwap-burgers krijgen voorgeschoteld vlak voor de Europese verkiezingen? Niet bepaald een schoolvoorbeeld voor een nieuwe, geloofwaardige Europese democratie, die zichzelf nog moet vinden binnen geopolitieke belangen van wereldformaat.
Harde feiten en cijfers: afhankelijkheid van Oost-Europese EU-lidstaten van Russische olie en gas en overige economische factoren. Klik op de iconen in de Googlekaart voor toelichting.
Wederom sabel- en wapengekletter op de Krim met een gevaarlijk karakter. Ook op langere termijn. Nationalisme en “White Army, Black Baron” marsmuziek schalt overal op de Krim: “From the Taiga to the British waters, Crimea will never surrender. The Red Army is the strongest”. Turken, tsaren, Engelsen, Fransen, Duitsers, Amerikanen, NATO, go home”, was en is de boodschap van dit lied.
Gebeurtenissen volgen zich in een sneltreinvaart op. De woordvoerder van Van Rompuy komt met een uiterst zeldzaam persbericht, een ‘terse statement’. Het gebruikelijke gejubel over de EU blijft achterwege. Over de Krim geen enkel woord.
“President Herman Van Rompuy had a phone conversation this afternoon with the President of Russia, Vladimir Putin.
The main topic was Ukraine. The Presidents discussed the financial and security situation in the country.“
Geschiedenis herhaalt zich niet, maar doet er toe. Geschiedenis verplicht. De Krim, een autonome republiek met een eigen parlement in de staat Oekraine, is een peperdure brug te ver voor ‘Brussel’. West-Europese burgers mogen daarmee niet wéér worden opgezadeld.
Murphy's Law Calculator
„If there’s more than one possible outcome of a job or task, and one of those outcomes will result in disaster or an undesirable consequence, then somebody will do it that way.“
KING BILLY's REPUBLIC 
