Landencode, in vierenvijftig was ik nog vijf en kregen die twee nullen er niet één, maar nulvijf, we leven bijna in het het jaar zeventien. Heb terugkijkend inmiddels drie keer een vijf verzameld, ik wilde een Porsche negen elf kopen maar had nul centen vanwege een scheiding in vierennegentig.
Gizteren een toetzenbord gekocht. De nieuwzte znufjes, een ding waar ik erg trotz op ben. ‘t Waz echt een koopje, dat beweerde tenminzte de verkoper. Er zit welizwaar een gebrek aan, het toetzenbord lizpelt. Nou ja, dat doen enkele menzen ook. De ‘Z‘ van ‘Zimon‘, ofwel de negentiende letter van het alfabet weigert bezlizt haar dienzt. Met een zchroevedraaier nog wat gepulkt, maar helaaz, tevergeefz. Alz het hier maar pij plijft, zal het nog wel gaan.
Oef! De tweede letter van het Nederlandze alfapet vertoont ook neigingen het pijltje erpij neer te leggen. Geen nood! De P van Pieter komt in de puurt. Uiteindelijk gaat het er om verztaanpaar te plijven. Nou maar hopen dat het gier pij plijft.
Owéé, de ‘g‘ van ‘gallo‘ geeft ook niet tguiz. Get wordt zo langzamergand wel wat moeilijk. Docg met een peetje goede wil, nietwaar? Men moet wat overgeppen voor zo’n gandig inztrument dat toetzenpord geet. Nocg wel gekocgt over Epay! Zolang mijn editor get nog pegrijpt, zal de editor ztrakz in zijn zcgik zijn met deze pracgtig afgedrukte gedypde kopie. Wand get ecgde vergaal moet namelijk nog peginnen.
Godzamme, get wordd er nied makkelijker op, er plijfd alweer een ledder weg. Doch foel ik mij als een ecgde zcgrijfer met zo’n fenomenaal doedzenpord. Met verlicgde doedzen en WiFi over de delefizie. Dwee peeldzcgermen op één grood zcgerm. Nooit meer uidzending gemizd en tegelijk pericgden scgrijfen! Goewel, ik ga me docg een peetje pezorgd maken dat ik pekocgd pen. Er plijfen nu al meer dan fijf ledderz weg! Wat noed ik doen?
Doorzedden, wand zolang andere doedzen nog nedjez defoorzcgijn komen en gegoor gefen, dan zou ik ged erg onaardig finden degenofer de goedwillende doedzen ged gegele doedzenpord zupied aan de cand de scguifen.
Ecgder, al neer en neer ledderz gefen de geezd. Als ic goed gedeld hep, zijn er nu sefen doedzen die nied meer neezpelen. Ic ga zerieuz gelofen dad ic pecocgd pen. De zmerige, fuile nepper. Wat een cloodzac! En daar comd doedz 7+1 erpij, wand ged gedal acgd doed ‘d ook nied. Cud, cud, cud.
Maar weed je wad? De oplozzing! Oude liefde roezd nooid en de ninner.
Een ecgde, ouderwedse zcgrijfnacgine, de oude Olynpia ZF dypewrider uid 19zezdig. Ian Flening scgreef op gedzelfde ZF-type zpannende ztoriez ofer Janez Pond. ZF zdaad foor Zcience Fiction. De nijne ZF sdaad nog op zolder. Ned zwardrood lind en foor allerlaadzde nood gewoon een flezje widde Dypex bij de gand.
Hed ouderwedze geradel van de zcgrijfnacgiene clincd in gedacgden reedz alz clazziece nuziec in de oren. Dic-pladcz-dic-pladcz-dic-pladcz, PPPPPPrrrrnnnnnggg, PPrrrnnggg, nieuwe regel, onslaan, tap plaadzen, kleine pprrnnngg, dic-pladcz, dic-pladcz, enzovoordz, enz. Deerne de uidgedicde fellen ferzenden ned de digidele scennerfecs naar de edidor.
Ferdonne, de eersde en de cruizledder fen hed elfeped pegefen hed ooc. Wed iz did? Een cypereddeque? Complod deori-en zijn in de node. Leezd de fijend mizzcgien zdiecen nee? In de digidele wereld iz degenwoordig elles nogelijc. NZE, EIFD, PRIZNE & zo. Zo indiniderend, foordad nen in de geden hept, loerd zelfcenzuur. En den die Ninizderz die de leding noeden afdeccen. Pinnen de cordzde ceren weer ferdroccen. Opzdelden, niedweer Ninisder-Precedend? Oei, dicfoudje, moed cunnen, ‘Prezidend‘. Zorry.
Op ged inderned geerzd geen God nocg gepod. Pij de wilde peezden af ! Ged Wilde Wezden iz deerpij fergelecen een fredeliefend peredijz, weer eppelz zonder ferder ongeil gegeden worden. Nizzcgien een peedje doorfel elz de eppelz zuur zijn. Zo wad, Merlboro Men? Of Winnedou. Dad weren nog eens dijden! Frijgeid pij een campfuurdje! Med zigaredje en fredezpijp erpij.
Goe den ooc, die op zicgzelfzteende ingenieuze zcgrijfnecgiene is geleneel nied zo’n gecce gedecgde. Deer cen men nog gewoon in elle freigeid op zcgrijfen wad men wil. Al wez ged zlecgz foor de cleincinderen. Nu de ZF fen zolder gelen en deerne did zduccie oferzedden in Elgemeen Bescgeefd Nederlendz foorded de neezd foorconende ledder in ged elfeped ged ooc pegeefd.
Zenenveddend, ojee, pen ic docg weer efgedwe….ld fn gd ondrwrp. n clod dodznpord gcocgd op n bknd wpsid op indrnd. Ik fol m plzrd. Nd don duz. Flgnd kr gwoon wr nr d wincl. Md dri jr grndi.
Wat zijn uw takken wonderschoon
Ik heb u laatst in ’t bos zien staan,
Toen zaten er nog vruchtjes aan,
O denneboom, o denneboom,
Wat zijn uw takken wonderschoon.
Beste Vadertje Winter,
Ben net ontwaakt uit een zoet, veel te warm en half dromerig winterslaapje en maak me al een tijdje bezorgd om je welzijn. Geen SMS-jes, geen mails. Op je sneeuw-Apps verschijnen alleen grasgroene bergweiden. Waar ben je in godsnaam? Ondertussen ontvang ik shockberichten dat je zesduizend kilometer verderop in de Rotsige Bergen huishoudt. Laatst belde ik nog naar betoverend schone Meri Belle ergens in de drie valleien of je daar toevallig was. “Misschien op de top van die vulkaan in Kenia of zo, maar hier is hij in geen velden of wegen te bekennen“, volgens Meri Belle.
Zo gaat het niet langer, Vadertje Winter! Wat is er met je aan de hand? Heb je jouw komst bij ons voor de zoveelste keer op ijs gezet?
Hier schieten de tulpen naast de crocussen uit de grond. Over de madeliefjesplaag in het verzopen gazon maar even zwijgen. Hoog tijd dus om je maar eens te schrijven in de hoop een gevoelige snaar te raken en een voelbaar levensteken van je te vernemen. In Lima waar het nu zomer is en verse aardbeien van de warme grond worden geserveerd, zijn ze jou ook al liever kwijt om het niet al te ingewikkeld te maken.
Vadertje Winter, in godsnaam, waar hang je uit? En wanneer kom je niet zoals die heiligen ieder jaar weer terug? Last van een burn-out?
Weet je, Vadertje Winter, ik heb in afwachting van jouw komst een kerstboom uit het bos gehaald, waarvan de in de zomer geplukte vruchten nu hun dienst bewijzen. Je hoeft ‘t het niet te geloven, maar ik ben net terug van een droomreis. Een in dit jaargetijde eigenlijk niet passende themacruise over schoonheid ten tijde van de antieke MED.
Wat we daar zoal niet beleefd hebben… En op ons dak kregen… In Livorno zijn we bijna verzopen! Vroeger had ik zelfs in mijn stoutste dromen zo’n droomreis absoluut niet kunnen bedenken. Helaas, wat een sprookje had moeten worden, eindigde in een nachtmerrie…
Of je het gelooft of niet, we hadden ook schimmeltjes aan boord op wiens ruggetjes we van dek naar dek en van bar naar bar hupten. Die moesten we naar hun stal in de buurt van Istanbul brengen omdat ze ingeruild werden voor wintervaste ezels omdat jij eraan zou komen, Vadertje Winter. Bij het afmeren in Leghorn, sorry Livorno, ging iets fout. De kont van de cruiseliner schoof onzachtzinnig een stukje in de salon op het megajacht van mijn beste vriend, dat hij speciaal voor deze gelegenheid uit Saint Tropez liet overvaren.
Ineengezakt tussen de puinhopen zei hij wanhopig dat dit echt de allerlaatste keer was vrienden uit te nodigen om jouw komst feestelijk in te luiden. Een schimmeltje stond van pure angst te stampvoeten in zijn stuurhuis. En wie was de grote afwezige? Juist! Jij! Met jouw aanwezigheid was dit nooit gebeurd en hadden we gewoon Dolomiti Ski gedaan.
Om het onnoemelijke leed enigzins te verzachten bood ik aan om op kosten van die cruiselijn dan maar eten en drinken te regelen bij hun civiele dienst. Van die kapitein hadden we immers nog het nodige tegoed, nietwaar?
“Maar dan alleen belegde broodjes, koffie en thee, heren! We moeten nuchter en bij de tijd blijven“, zei Mag, de bijnaam van de schuchtere ega van beste vriend. “Doe mij liever een vierdubbele Schotch met zonder ijs“, zei hij. “Doe ik met je mee. Minstens twee taxfree literflessen dus. Plus cognac en Schnapps voor de afterparty tijdens het dessert in plaats van after ski,“
“En voor ons allemaal driedubbele schaamlipjes“, klonk naast me. “O, wilt u dan meteen eerste klas hutten erbij?“, vroeg ik aan een vaag bekende kerel. Een partner aan zijn zijde had ik niet kunnen ontdekken, maar ergens ging een lichtje branden. We hadden elkaar ooit eerder ontmoet in een of ander donkerbruin gerookt lokaaltje, waar hij alsmaar over derivaten zwetste.
“Ah ja, nu herinner ik u, meneer. U bedoelt de alcoholische drankjes onder die naam uit het proeflokaal naast dat snobby eettheatertje met toiletten op de eerste etage in het namaakdeel van de echte Jordaan aan de verkeerde kant van de Rozengracht gezien vanaf de Brouwersgracht in de buurt van een beroemd hoofdbureau?“
“Pér-cies, het is niet altijd wat het lijkt. Zo zit de normale wereld niet in elkaar. Zulke schaamlipjes bedoel ik, want we gaan in het bijzijn van de kapitein driemaal proosten op ons scheepsrecht. Vergeet de glaasjes niet. Wat een puinhoop hier.“
Wel, Vadertje Winter, om een verhaal niet te lang maken, binnen de kortste keren hebben matrozen van het cruiseschip een reddingsboot uitgezet om scheepsrecht op te vissen. Beste vriend was des duivels.
Waarom schrijf ik uitgerekend dit verhaal, Vadertje Winter? Ik zal een poging wagen dit uit te leggen. Zoals in de Bijbel en passend in dit jaargetijde, de sterkste verhalen zijn het meest aansprekend om indruk te maken en de ernst van de situatie te benadrukken.
Overigens begin ik niet aan stalken. Het is maar dat je ‘t weet. Zo goedgelovig en volgzaam ben ik ook weer niet. Bovendien ben je daarvoor veel te ver weg in Columbia, Calgary of bij Mount Everest. Daarom heb ik nu bij mijn kerstboom die de winter moet overleven, onder het genot van zelfgebakken kerstkransjes van de zomerse vruchtjes uit die boom binnen handbereik, eindelijk de tijd om in alle rust een moreel beroep op je te doen.
Nogmaals, Vadertje Winter, zo gaat het écht niet langer. Je afwezigheid veroorzaakt alleen maar onzekerheid. Spreekwoordelijk stijgt het water hier tot de lippen in plaats van sneeuw en vorst! Iedereen wil zo langzamerhand ook wel weer eens een stormachtig spektakelstuk. De Tocht der Tochten!
Kom alsjeblieft terug! Bezorg ons tenminste een vreedzame, witte kerst met daarna een prettige jaarwisseling in dezelfde kleuren tot tenminste, maar voorlopg liever tot en met Drie Koningen. Daarna kunnen we weer verder zien, zo veelbelovend ziet een en ander er toch al niet uit. In allerlei sussende berichten kan tussen de regels de ware strekking worden gedestilleerd. Waar kennen we dit van, Vadertje Winter? Laat ons nu voor eventjes niet in de steek!!!
Beste Vader Winter, ik neem er nog eentje -of twee- op je welzijn en spoedige terugkomst. De welgemeende lieve groeten van een machteloos toekijkend fictief personage, welke zich in menig opzicht niet zoveel onderscheidt van zijn Maker.
Na de stresstests neemt de ECB het bankentoezicht over van negentien centrale banken, die al of of niet milder de balansen van banken in hun land beoordeelden. Dat is goed. Echter…
Een deflatiescenario, waar banken, beleggers, staten, regeringen, spaarders, pensioenfondsen, investeringsfondsen, etc., met ‘zware haircuts’ worden geconfronteerd, is niet doorgespeeld. Bovendien, het verschil in de ‘kwaliteit’ van giraal, digitaal euro eenheidsgeld in de onderling sterk verschillende eurolanden wordt met deze maatregelen niet weggenomen.
Geen beter voorbeeld dan Griekenland en Cyprus. Giraal, digitaal geld werd overgeheveld naar landen waar het zekerder was. Eenheidsbankbiljetten moesten ingevlogen worden om onvoldoende afgedekt digitaal geld te converteren. Kapitaalsverkeerscontrole werd ingesteld om de vlucht van digitaal geld te voorkomen.
Weliswaar zijn de stresstests, centraal toezicht door de ECB en een Bankenunie een stap voorwaarts, maar de kern van het probleem dat in negentien eurolanden een eenheidsmunt op deze wijze niet kan functioneren, blijft om een aantal redenen bestaan.
Uitdijende investeringsfondsen, waaronder hedgefondsen, de zgn. ‘schaduwbanken’, waren niet onderworpen aan de stresstest en vallen niet onder Bankentoezicht en de Bankenunie. Deze fondsen maakten in 2012 303 procent van het BNP in de eurozone uit. Wereldwijd opererende hedgefondsen, dat kan ver gaan. Weerstand oproepende frackingactiviteiten en aansprakelijkheid uitbesteden, de concessies verhandelen.
Evenzo ondermijnen staatsschulden en het negeren van het in het Verdrag van Lissabon volkenrechtelijk vastgelegde Fiscaal Pact en politieke instabiliteit het vertrouwen in de EU en de eurozone.
Alle redenen om aan te nemen dat het politieke optimisme en mooie woorden binnen de kortste tijd voor de zoveelste keer verdampen. Dan resten weer de bekende lastige vragen:
Hoe was het mogelijk dat 16 jaar nodig was om te erkennen dat de produktie van digitaal, giraal eenheidsgeld door banken in de EMU onder eenduidige voorwaarden en centraal toezicht moet plaatsvinden?
Hoe was het mogelijk dat na het failliet van Lehman Brothers in september 2008 zes jaar nodig was om bankbalansen te onderzoeken?
De belangrijkste: hoe kan door banken en investeringsfondsen digitaalduurzaam eenheidsgeld geproduceerd worden in negentien onderling verschillende lidstaten met eigen regeringen bij gebrek aan één staat? After all, de EU en de eurozone zijn geen staten, maar schaduworganisaties gebaseerd op beperkende statuten, omgeven door omstandige regelgeving en tijdrovende procedures, welke in de praktijk niet nageleefd (kunnen) worden.
♥ Wat is dat nou, Billy? De telefoon staat roodgloeiend.
– Ja, het spijt me, schoonheid, ik ben volledig afgeserveerd.
♥ Hoezo? Was ’t niet gezellig? Een politiek eetavondje met vrienden en vriendinnen?
– Nou ja, die vriendinnen kan ik voorlopig wel vergeten. Het eten was lekker, maar mijn toespraakje viel niet bijster in de smaak. Lees zelf maar, hier is een kopie van het script.
Lieve vrienden. En vriendinnen. Politiek is de moeder veler dingen. (Vice-Voorzitster aankijken) Dat men in het politieke moederbedrijf het voor elkaar niet makkelijker maakt, vindt in de politiek paradoxalerwijze brede overeenstemming. Het politieke bedrijf vertoont in dit verband enig verwantschap met de handel in boeken. Voor elk wat wils van auteurs die elkaar het licht in de ogen nauwelijks gunnen. Slechte recenties betekenen nog steeds aandacht. Volledig negeren, helemaal geen aandacht is dodelijk.
1-2-3
Met een variant op de uitspraak van fractievoorzittter Gregor Gysi van Die Linke, is ook in de boekenwereld van toepassing dat men elkaar beticht van leugens omdat collega auteurs de realiteit uit hun duim zuigen. Vertaald naar onze politieke kringen kan dit bijgezet worden in de categorie fiction-politiek, waar moeders in het dagelijks leven niets mee kunnen…
(1-2-3-4-5 tellen)
Teruglezend in ons politieke oeuvre van de afgelopen jaren is één conclusie klip en klaar. Wij bedrijven non-fictionpolitiek! De resultaten van alle plaatsvervangende oorlogen die wij namens onze kiezers hebben gevoerd liegen er niet om. Mede dankzij het feit dat wij niets op ijs zetten. In het heetst van het spervuur, als de vonken er afspatten en emotionele incontinentie als een lawine via het platitudentwitterparadijs op ons neerdaalden, hielden wij dapper stand. Dat moet waarachtig maar eens duidelijk worden gezegd… Ook tegen onze opponenten, die wij een warm welkom hebben geboden en hier mogen meeluisteren op ons feestje.
1-2-3-4-5 tellen kijken naar tafel 3
Doorslaggevend was dat wij konden terugvallen op een breed scala van politieke kerncompetenties, gepantserd door fijnmazige microprudentiële debattechnieken. Wij hebben een kristallen bol tijdens deze proxy-wars niet nodig om zinnig of onzinnig macrobeleid geleidelijk naar de juiste uitgangen te manoeuvreren. Als dan weer eens een ellenlange bergrede werd afgestoken, drukten wij opponenten op oudtestamentische wijze met de neus fijntjes op de feiten en lazen hen ongenadig de Levieten. Wij kennen onze klassiekers! Bullshittolerantie heeft zo haar grenzen….
kleine pauze, overschouw zaalmimiek
Wij deden gewoon gewoon zonder rood aan te lopen of witheet te worden uit angst een blauwtje voor de kiezen te krijgen. Succes mag overigens best naar de keurig gesoigneerde kop stijgen, een beetje eergeest is gezond. Pas echter op dat dit niet naar de buikpartij uitdijt. Te vaak wordt dit fenomeen in de politiek waargenomen. Gewoon fit, nuchter en zakelijk topics benaderen, ontleden en ongeduldige opponenten rustig als kippen zonder kop van hot naar her achter een paar schijnargumenten aan laten rennen, doen effectief hun werk.
Één belangrijke conservatieve gulden stelregel verloren wij niet uit het oog en voorkwamen daardoor erger. Drie C’s mochten zich absoluut niet totaal vervlechten;
Conflict, Conjuctuur en Crisis…. Daarin zijn wij geslaagd. Gebeurt dit toch, dan graaft iedereen zich in en eindigt onvermijdelijk in een onoverzichtelijke loopgravenoorlog. Wij kunnen op ons conto bijschrijven dat het áller-allerergste werd voorkomen. Hoewel…, lessen uit het verleden leren dat dit ook weer nieuwe opportunistische kansen biedt, die minder fris werden ingevuld. Nogmaals, wij konden erger voorkomen.
In dit kader, Gregor Gysi zei nog iets, dat ik graag wil meegeven aan degenen die de schoenen of pumps passen. “Het is het voorrecht van politici op dingen trots te zijn, waar hun eigen prestatie bij nul ligt.”…
/tafel 3 aankijken, blik ten hemel richten met besmuikte zucht)
Nog iets over onze populariteit. De gunstige peilingen hebben goede gronden. Inzicht biedt uit uitzicht. Wij gebruiken daarom veel metaforen om het voor iedereen begrijpelijk te houden. Maar ook om niemand openlijk voor het hoofd te stoten met de kans dat de stekker eruit gaat, so to speak. Dat laatste brengt nulkommanix. Inderdaad, het kan niet vaak genoeg benadrukt worden, de meesten willen of kunnen niet begrijpen dat empathie in de politiek niets met inlevingsvermogen heeft te maken. Politiek is, zoals in de boekenindustrie, keiharde quid pro quo handel op het scherpst van de sneden van tweezijdige zwaarden.
rondkijken, 1-2-3-4-5
Wij etaleren ons als politiek correcte wereldburgers en om als zodanig herinnerd te worden, vragen wij herhaaldelijk met nadruk naar iets, wat er niet is. Nog niet.. Van fiction maken wij geleidelijk succesvol non-fiction! Daarom nog een ordinaire psychologische politieke truc, die op termijn haar uitwerking niet mist en eerder werd toegepast. Geef de niet meer rondlopende Murphy een nieuwe kans en hedendaags gezicht. Af en toe een klein rekenfoutje moet kunnen. De wereld vergaat echt niet. De tolerantiegrens van kiezers bevindt zich zowiezo ergens in de driestellige miljarden zolang het bij woorden blijft. Slechte recensies brengen ook aandacht, vermits geen foutjes worden gemaakt die direkt de beursinhoud treffen. En dan nog…..
Fouten zijn menselijk, zonder fouten geen foutcultuur, dus minder politieke cultuur. Fouten maken politici menselijker, die daarmee bijdragen aan het menselijke gezicht van de politieke cultuur. Het goede nieuws: daarna kan het alleen maar weer beter worden…
slok water
WEGLATEN(eventueel???Tijdens een debat gingen wij niet door het lint, elders linten knippen verricht wonderen. Met ieder doorgeknipt lint komt een nieuwe race in zicht. Een nieuwe uitdaging met uitzicht op een nieuwe champagneknaller, waar men als de gesmeerde bliksem bij moet zijn om controle niet te verliezen???).
HIER VERDER. De politiek is geen wensconcert. Waar men ook gaat of staat, lieve vrienden, en vriendinnen, verwachtingen en wensen liggen niet op straat voor het oprapen en zijn evenmin gemakkelijk te vinden in het oerwoud van het internet en media. Soms moet men diepe gaten boren in vers gebakken knapperige broodjes om tot de kern door te dringen.
(geste naar het buffet).
??? Engelsen en Duitsers zeggen zo treffend: The proof is the eating of the pudding und dann die Moral???
Een laatste persoonlijke noot. Ik moest recent aan iemand denken die op latere leeftijd de met het communisme flirtende Harry Belafonte adoreerde. Mijn opa zaliger. Hij begon als een eenvoudige tallyman op smerige en stinkende schepen op ’t IJ bij de KNSM, waar nu flatgebouwen staan. Hij moest noodgedwongen doorwerken tot zijn zeventigste en sloot zijn carriere af als procuratiehouder van een zeepfabriek en enkele sigarenfabrieken.
Wij kunnen nu onze zegeningen in bits en bytes tellen op een klinisch beeldscherm, waarop al naar gelang de afmetingen van het scherm en persoonlijke wensen de politieke bandbreedte en de diepte van de kiezersmassa‘s in alle kleuren zonder vreemde geuren kan worden getoond. Wat een luxueuze wereld van verschil vergeleken met de wereld van opa’s. En oma’s. Al dan niet zaliger.
tot vijf tellen
Nu staan wij voor de zware taak om de digitale revolutie op sociale wijze te integreren in de samenleving. De les uit het verleden met de introductie van de telefoon is, dat kinderen met ingrijpende veranderingen minder moeite hebben dan hun ouders en hun oma’s en opa’s en oma’s. In andere woorden, laten we ons geen fictieve illiussies maken over de toekomst.
<
Vertaald naar de politiek moet men om te beginnen het politieke lef hebben overal in Europa in plaats van het nettobestedingsbedrag, met zo’n ingrijpende verandering de kiezersleeftijd naar 16 jaar te verlagen. Wist u overigens, dat het merendeel van het aanstormend talent op de Europese golfbanen jonger dan 18 jaar is en deels gesubsidieerd de halve wereld afreist en daarvoor de muziek van de Europese Hymne tot zich moet nemen? We leven niet meer in de wereld van Peter Stuyvesant. Nog niet zo lang geleden werd het kiesrecht voor vrouwen als volstrekt non-fiction beschouwd…
Uitgenodigde lokale Rotary voorzitter tafel 4 aankijken
Lieve vrienden, en vriendinnen, velen willen hun tijd vooruitlopen en nemen het voortouw. Evengoed, laten wij in deze zin juist daarom vanavond onze tijd gebruiken om tenminste nog een beetje gezellig bij elkaar te zijn. Buiten wachten vele uitdagingen, die allerminst als fictief getypeerd kunnen worden.
Afsluitend, ter herinnering aan deze avond is er voor u een door spreker dezes gesigneerde CD op datum en uw persoonlijke naam met een optreden van Harry Belafonte in de kakafonische Muppet Show met een passend liedje. The Banana Boat. Tallyman, tally me banana’s….
Ik zie dat inmiddels de gevulde champagneglazen op tafel gereed staan voor een gezamenlijke toast op een smakelijk lopend buffet en op ons genoeglijk samenzijn. Daylight comes and then we wan‘ go home!
Meneer Robot, u bent nog geen jaar jong en u zit reeds in tientallen advies en bestuursraden. Hoe kunt u deze taken naar behoren met elkaar verenigen?
Mijn leeftijd doet niet ter zake. De nanoseconden die ik nodig heb om uiterst complexe nieuwe concepten te bedenken en bestaande programma’s te analyseren en vervolgens te communiceren, verschaft mij ruimschoots tijd om mij ook op andere kwesties te concentreren.
Zoals…
Bijvoorbeeld het genderdilemma. Met mijn komst is dit vraagstuk opgelost. Geen nieuwe klonen van bestaande patronen. Met als resultaat meer diversiteit waar het écht nodig is. Een enorm reservoir wordt blootgelegd in termen van tijd, geld, innovatie zonder al te hoge bijkomende kosten.
Kunt u iets vertellen over uw geboorte?
Deze vraag is volkomen achterhaald. Ik ben niet geboren, maar ontsloten. Ik was reeds omnipotent aanwezig ver voordat een Schepper werd bedacht. Beschouwt u het als een ‘moetje’, dat nog ter wereld moet komen. We komen tenslotte niet van Mars. Hoewel ik vanaf Mars mijn invloed kan laten gelden. Vraagt u niettemin rustig verder.
U wilt zich op tal van kwesties concentreren. Hoe denkt u de economie weer aan het rollen te krijgen?
Allereerst moet langs de lopende band van de politiek minder star worden gedacht. Men moet een beetje durven loslaten, anders komt zo langzamerhand nagenoeg niets meer van haar plaats. In zekere zin een beetje chaos toestaan. Dan gaan de balletjes automatisch weer rollen.
De vraag was over economie. U begint over de politiek. Hebt u politieke aspiraties?
Nee, die heb ik niet. Dit is niet nodig, ik heb bij wijze van spreken ook ogen in mijn achterzak. Zoals gezegd, ik kan in nanoseconden de gevolgen van politieke plannen op al haar facetten beoordelen. Daar kan de politiek haar voordeel mee doen.
Kan?
Eindelijk een goede vraag. De vraag is of de politiek dit wil. Ik zal u een voorbeeld geven. Als politici ’s avonds laat thuiskomen en aan familie vertellen dat zij deze dag drie wetten en twee AMVB’s in de steigers hebben gezet, oogsten zij ongetwijfeld applaus. Maar waar gaan zij daarmee naar toe nadat zij met behulp van een achterhaalde App op hun tablet de resultaten bekijken? Of bijvoorbeeld daarmee hebben ingestemd. In de praktijk kunnen politici er niets mee.
Dat wetsontwerp of instemming twitteren zij de hele wereld over.
Ach wat, twitteren! Ik ben in staat om kant en klare politieke projecten en plannen te presenteren, terwijl ik ondertussen auto’s of schepen inelkaar zet. Beter nog, ik kan direct de gevolgen in de praktijk simuleren, waarmee ik in tegenstelling tot de politiek, voor de feiten uitloop om déconfitures te voorkomen.
In andere woorden, u wilt de politiek voorprogrammeren?
Allerminst! Probeer u te verplaatsen in nieuwe structuren. Uiteindelijk ben ook ik een deelprodukt van en vóór de politiek, die niet kan verhinderen dat ik ben ontsloten om de samenleving een dienst te bewijzen. Niet ik, maar de politiek moet van een andere planeet weer worden teruggebracht naar de normale mensen.
Uw wijze van opereren heeft enorme gevolgen voor de sociale cohesie in de samenleving. Werkgelegenheid bijvoorbeeld…
Dan zijn we weer terug bij de economie. Heden ten dage is een gespecialiseerde lasser nauwelijks te vinden, allerlei operaties worden haarfijn door mijn collega’s uitgevoerd. Maar op een goede dag ga ik, en met mij vele andere kameraden, met pensioen. Einde lifecycle, de kosten meer dan terugverdiend. Dan kunnen wij na bewezen diensten direct kosteneffectief recycled worden. Nogmaals, wij verblijven niet op de Maan of op Mars.
Mensen verliezen door u hun baan en inkomen.
Niet noodzakelijkerwijs, het is een enorme industrie. Ik moet ook gepoetst, onderhouden en bijgespijkerd worden. Bovendien, in plaats van de kosten voor sociale lasten en pensioenvoorzieningen is in al mijn plannen en projecties een opslag per product of dienst opgenomen om het leven voor normale mensen aangenaam te houden. Aan politici en bestuurders wil ik op deze plaats meegeven aan deze conditio sine qua nix niet te tornen. Ook ik wil aan mijn verplichtingen voldoen en belasting betalen om op een sociale manier te participeren in de samenleving. Een postadres is daarvoor niet eens nodig. Laat staan een brievenbusfirma.
Een laatste vraag. Uw titels en uw naam. D.H. Robot 10.3 komt nogal wezensvreemd over.
Is het ook. De titels veroverde ik in een handomdraai. De tweede dag na mijn ontstaan lag mijn proefschrift ‘Ωyberdatamining communication with D.H.R. 14.0’ op de cyberplank. Wat mijn naam betreft, nummering komt in de beste families voor. De titels zijn voor mij niet noodzakelijk om mijn geloofwaardigheid aannemelijk te maken. Ik beschouw het als een analoge knipoog naar de edele wetenschappers, die sinds de eerste robot aan verschillende concepten sleutelden. En nog heel wat op stapel hebben staan.
Uw voornaam dan. Staat D.H. werkelijk voor Dirty Herrie?
Ik weet wat u stiekem hoopt, de ‘d’ en de i’ zijn goed, daarna is het verband zoek. Maar de D Staat voor Dirty, de H voor Herrie. Dirty Herrie was oorspronkelijk een lawaaiig robocop prototype. Tegenwoordig doe ik volledig autonoom en volstrekt geruisloos ook dit deel van van mijn werk. Begeleid door zelf gecomponeerde muziek zonder kans afgeleid te worden door staatsgonwelvallige activiteiten.
Cultuur heeft ook uw aandacht?
Natuurlijk! Favoriet is de door mij zelf digitaal gesyncopeerde Parsifal naar Heavy Xybermetal muziek met de titel “I-am-FINE!”. Was in no time gebeurd. Kan ik uren naar luisteren en het werkt inspirerend. Stilletjes hoop ik dat “I-am-FINE!” ooit in Bayreuth wordt gebruikt tijdens de uitvoering van Parsifal. Al was het slechts tijdens het slotmoment.
Bedoelt u Fucked-up, Inanimatical, Neuropathical, Egotistical?
Deze vraag is niet ter zake. Ik ben een machine. Wat u gevoelens noemt, speelt bij mij geen enkele rol. FINE ligt gewoon lekker op mijn digitale toontong. FINE… FINE… FINE! Overigens hebt u na uw laatste vraag nog drie irrelevante vragen gesteld. Daarmee is de kous en dit vraaggesprek af.
Deze video is in Rusland van het internet gehaald, maar spreekt boekdelen over hoe diep Poetin begaan is met zijn geostrategische aspiraties voor een Nieuwrusland als nieuwe wereldmacht op het geopolitieke toneel. Tijdens het recente staatsbezoek aan Mongolie vocht ex-KGB’er Poetin tegen zijn tranen bij het spelen van het door Poetin persoonlijk in 2000 goedgekeurde nieuwe Russische volkslied. Wederom voorzien van een nieuwe tekst.
From the southern seas to the polar lands . Wide spaces for dreams and for living
Spread are our forests and fields. Are opened for us by the coming years
You are unique in the world, one of a kind – Our loyalty to the Fatherland gives us strength!
This native land protected by God! Thus it was, thus it is and thus it always will be!
Was getekend, Vladimir Vladimirovich Poetin. Dezelfde Poetin, destiids nog 41-jarige vice-burgemeester van zijn geboortestad, het voormalige Leningrad, zestien jaar bij de KGB gewerkt, reeds in 1994 tijdens een congres (lezen!) over samenwerking en vrede -“Aus diesem Grunde möchten wir einerseits wie Holland sein“- in St. Petersburg heeft gezegd,
“… vergeet niet, dat Rusland omwille van de algemene veiligheid en vrede in Europa, reusachtige territoria van voormalige republieken, deel uitmakend van de Sovjet Unie heeft opgegeven. Daaronder territoria die historisch altijd tot Rusland behoorden.“
„Ik denk daarbij niet alleen aan de Krim, of aan Noord-Kazachstan, maar bijvoorbeeld ook aan het Kaliningrader gebied. Rusland kan zich eenvoudigweg niet permitteren dat deze mensen aan de willekeur van het lot worden overgelaten.“
Twintig jaar later is de Krim weer Russisch met middelen die het doel heiligen. Poetin verordonneerde en handelde alsof God niet bestaat. Door de Russisch-orthodoxe kerk gelegitimeerd. Zorgvuldigvoorgeoefend en uitgevoerdmiddels een nieuwe vorm van oorlogsvoering, die door de Stafchef van de Russische strijdkrachten tijdens de jaarvergadering van de Russische Militaire Academie in januari 2013 werd toegelicht. Grenzen tussen oorlog en vrede zijn vervaagd. Staten kunnen van de ene op de andere dag onaangekondigd in een oorlog terecht komen. De rede was vrij opvraagbaar in het Russisch op de website, maar werd niet herkend totdat deze in het Engels verscheen, schrijft Thomas Gutschenker in de Frankfurter Allgemeine Zeitung.
“Wanneer men tsaristische terminologie gebruikt, dan zou ik zeggen, dat dit niet Oekraïne, maar Nieuwrusland is“, zei Putin op 17 april 2014, waar nu een proxy-war tussen het Westen en het hart van de voormalige Sovjetunie wordt uitgevochten op “gebied, dat met “slavisch bloed is doordrenkt.“
Er is geen geen enkele proxy-oorlog die géén onvoorstelbaar grote schade aan samenlevingen heeft toegebracht.Syrïe en Irak, een soort „etnisch-religieus Balkan scenario“, en nu ook een proxy-war in Oekraïne. Paradoxaal genoeg, uitgevochten tussen ‘Slavische broeders‘, waarvan de gevolgen niet beperkt blijven tot deze regio. Alle betrokken partijen bij Oekraine zijn op ramkoers, de EU niet uitgezonderd.
Want ook als het associatieverdrag in haar huidige vorm was ondertekend in Minsk had Putin actie ondernomen. Kon dit werkelijk niet eerderánders in een gematigder tempo, zoalsnu wél werd besloten? Signalen en waarschuwingen waren er vroegtijdig in overvloed. (o.a. Der Spiegel, sept. 7, 2009, interviewmet de vergiftigde President Viktor Yuvchenko). Ook waren voldoende signalen dat een meerderheid van de Oekraïense burgers een brug wilde vormen tussen Rusland en de geopolitiek onervaren EU, waar slaapwandelende of wegkijkende politici en beleidsmakers eerder in de val liepen in 2008 en 2010 tijdens ‘Lehman Brothers‘ en de eurocrisis, die doorwerken tot op de dag van heden.
Met de mislukte G-8 in Noord-Ierland, de annexatie van de Krim, “SotchiG20“, G-8 werd G-7, sanctiespiraal en ‘MH-017‘ nog vers in het geheugen, ligt het Berlijn met de gevallen Muur bijna even verwijderd van Kiev als van een resultaat van ‘Versailles 1919’, het Vredespaleis in het deftige ‘s-Gravenhage.
Oettinger 16.06.2014: „I believe we have developed a package of arrangements to adequately supply the population of Europe for the next winter season.” said Energy Commissioner Guenther Oettinger in Vienna.
Oettinger, 02.09.2014, EUobserver bericht:
“……….. worst case scenarios are also being considered in the European Commission, as the Russia-Ukraine conflict is likely to affect the gas supplies to EU countries this winter.“
So far, so good. Or bad. Maar….
“That Putin would use false information, lies and weapons was beyond my imagination,” energy commissioner Guenther Oettinger said in Brussels on Tuesday. “That’s why I am not ruling out worst case scenarios any more.” (02.09.2014).
03.09.2014. Een studie door het EWI, Uni van Keulen: “An Embargo of Russian Gas and Security of Supply in Europe.“ De conclusies, waarin omgeleide gasleveranties aan Oekraïne niet zijn meegenomen, liegen er niet om. Over de mondiale politieke repercussies even niet gesproken.
Bij een Russisch embargo op gas worden markten voor LNG en gas globaal verstoord. De EU moet dan concurreren met Aziatische landen voor duur LNG uit het Midden-Oosten.
Gedurende een koudeperiode van een week in februari tijdens een embargo van 6 maanden ontstaan gastekorten in geheel Europa en kunnen bestaande gas infrastructuur, importen, opslagfaciliteiten en pijplijnen de toenemende vraag niet aan. Nogmaals, dit is exclusief omgeleid gas naar Oekraine.
En nu? Ex-KGB’er Putin is de scrupuleus handelende, lachende derde, die het Westeneen geopolitieke nederlaag heeft toegebracht. Geen enkele macht of organisatie is in staat dit te veranderen zonder enorme gevolgen. Noch de VS, de EU en de NATO evenmin. In de VN wordt een Russisch veto uitgesproken. Te hopen valt slechts dat interne strubbelingen Poetin doen inbinden.
Maar wát daarna in het grondstof- en energiehongerige Europa? Alhoewel het aantal inwoners van de EU groter is dan het inwonertal van Amerika en Rusland bij elkaar, is de EU op het schiereiland ‘Europa’ geen United States of America of Rusland onder één Chief Commander.
Bovendien, in het verleden is gebleken dat isolerende economische sanctiespiralen nauwelijks iets bijdragen aan beoogde politieke getinte doelstellingen. Laat staan op korte termijn. Cuba, Iran, Irak, Syrie, Noord-Korea, Noord-Vietnam, Zuid-Afrika, Zimbabwe. Waarom zou Rusland daarop een uitzondering zijn? Andere landen springen met graagte in de sanctiegaten.
In de EU, die met zichzelf nog lang niet ‘klaar’ is, ontstaan oplopende frustraties, angst en onrust. Het voortbestaan van bedrijven, angst voor ontslagen, etc., etc., met politieke, economische en sociale gevolgen vandien. Vele ondernemingen in het Europese MKB. In EU terminologie de zogenaamde Small and Medium Enterprises (SME’s), die al in een kredietklem zitten dankzij een eurocrisis, terwijl er elders op de beurzen en op de obligatiemarkt voldoende geld aanwezig is. Mede dankzij de ECB. Vaak gespecialiseerde SME’s, ingehuurd door multinationals, die minder kwetsbaar zijn. Iedere vorm van oorlog en alsmaar oplopende sancties laten nu eenmaal een prijskaartje achter. Ook als sancties worden opgeheven, blijft een duurder prijskaartje niet in het luchtledige hangen, Maar wordt onderdeel van het politieke geheel.
Met Barroso’sfinale woordenvoor de camera’s en oren van de wereldpers werd na een twintigjarige moeizame voorgeschiedenis van beoogde samenwerking met een politiek onvolwassen en corrupt Oekraïne, politiek en economisch gedomineerd door een selecte groep van oligarchische voetbalclubeigenaren, te vroeg voor een keus gesteld. Het was ‘alles of niets’, soort van “vóór ons, of tegen ons.”
Daarmee was de teerling geworpen, die nu als een vlijmscherpe boemerang over de hoofden van ruim een half miljard EU-burgers scheert, wiens kiesgerechtigde burgers ondertussen wél een nieuw EU politiek record vestigden. Het door Brussel en het Europees Parlement publicitair weggemoffelde allerlaagste opkomstpercentageooit voor ondemocratische verkiezingen van een inefficiënt EU-parlement met beperkte bevoegdheden, terwijl nationale parlementen zich vaak machteloos bij de slecht gecommuniceerde en veel betwiste autonome besluiten van de Raad van de Europese Unie moeten neerleggen. Dit alles, en nog veel, veel meer, gelegitimeerd door een verdrag dat Europese samenwerking, ordening, gerechtigheid en veiligheid beoogt.
30 juli 1914mobiliseerdeTsaar Nicholas zijn leger, de volgende stap naar WW1. Precies 100 jaar later besluit de EU economische wapens af te vuren.
Het associatieverdrag met Oekraïne was en is voor Washington een politieke stok om de hond mee te slaan. De EU belandde gedurende acht jaar moeizame onderhandelingen over dit verdrag stap voor stap in een politiekWespennest, waar geen uitweg is zonder politiek gezichtsverlies. Barroso’s Ultimatum op 25 februari 2013 was een diplomatieke fout. Een rode lijn werd overschreden.
Moskou, onder leiding van Poetin, weet dit alles schaamteloos als geen ander optimaal uit te buiten. Ondertussen stapelen zich gebeurtenissen in een culminerend, onheilvoorspellend, versneld tempo op.
Steinmeier zoekt, niet zonder medeweten van Merkel, stelselmatig een politieke uitweg en stelt daarmee het buitenlands beleid van de EU voorzichtig ter discussie. Dat is goed, omdat het huidige buitenlandse beleid van de EU geen grootschalige proxy warop Europese bodem waard is. Bovendien heeft de EU intern en extern op tal van andere fronten met meer dan voldoende andere problemen te kampen.
Niet alleen sancties vormen uiteindelijk het resultaat van politiek beleid… Saudadenaar betere tijden is inmiddels ten grave gedragen.
“Je bent eerder bewindspersoon geweest, wat gaat je nu anders en wat ga je precies hetzelfde doen?“
“Onder Balkenende IV was de crisis ook al merkbaar. Ik heb toen samen met Piet Hein Donner de discussie over de AOW-leeftijd gevoerd. Het kabinet Rutte-Asscher zal de verhoging naar 67 jaar invoeren. Dat zou nooit op een sociale manier gelukt zijn zonder de inbreng van de mensen die de gevolgen van deze verhoging voelen. Ik ben vast van plan om ook in de komende jaren mensen die het betreft op te zoeken en draagvlak voor de soms moeilijke keuzes tot stand te brengen.“
KING BILLY's REPUBLIC 
